Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΑΓΓΕΛΟΓΙΑΝΝΑΚΗ*
30 χρόνια μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης και την ανατροπή του σοσιαλισμού, για την οποία πανηγύρισαν πολλοί, επειδή υποτίθεται θα έκανε τον κόσμο πιο «ειρηνικό» και «ασφαλή», βλέπουμε να διαδραματίζεται μια πολεμική σύγκρουση ανάμεσα σε δύο καπιταλιστικές πλέον χώρες, τη Ρωσία και την Ουκρανία, των οποίων οι λαοί ζούσαν για δεκαετίες αδελφωμένοι και προόδευαν ειρηνικά στις συνθήκες του σοσιαλισμού.
Η απαράδεκτη στρατιωτική επέμβαση και εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, έρχεται οκτώ χρόνια μετά την ανατροπή της φιλορωσικής κυβέρνησης Γιανουκόβιτς από την φιλοδυτική «αντιπολίτευση», που στήριξαν με κάθε τρόπο οι ΗΠΑ και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποτελεί αιματηρή συνέχεια της αντιπαράθεσης μεταξύ των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας. Όσο κι αν οι δύο πλευρές αναφέρονται στην «υπεράσπιση της δημοκρατίας», την «εθνική κυριαρχία», τα «ανθρώπινα δικαιώματα» ή ακόμη και στον αγώνα κατά του «φασισμού», αυτή η σύγκρουση είναι αποτέλεσμα των ανταγωνισμών ανάμεσα στα δυο αντιμαχόμενα στρατόπεδα για τις σφαίρες επιρροής, τα μερίδια των αγορών, τις πρώτες ύλες, τα ενεργειακά σχέδια και τους δρόμους μεταφοράς στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας.
Άλλωστε, η Μαύρη Θάλασσα έχει πλούσια ενεργειακά κοιτάσματα, είναι πέρασμα του αγωγού «TurkStream», ενώ η ίδια η Ουκρανία αποτελεί το γεωπολιτικό πέρασμα της Ρωσίας προς την Ευρώπη. Δεν είναι τυχαίο πως εκτιμήσεις δυτικών «δεξαμενών σκέψης», κάνουν λόγο για περισσότερα από δύο τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα αερίου στα ουκρανικά εδάφη, συμπεριλαμβανομένης της ουκρανικής ΑΟΖ, ενώ, μετά την ενσωμάτωση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία και την «ανεξαρτητοποίηση» των «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονμπάς, παραμένουν εκκρεμή τα ζητήματα καθορισμού της ΑΟΖ της Ρωσίας με την Ουκρανία.
Οι ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίζουν την αντιδραστική κυβέρνηση του Κιέβου, τις παραστρατιωτικές και φασιστικές ομάδες της Ουκρανίας (Τάγμα Αζοφ κ.ά.), την ένταξη της χώρας σε Ευρωπαϊκή Ένωση και ΝΑΤΟ, στοχεύοντας στην οικονομική, πολιτική και στρατιωτική περικύκλωση της Ρωσίας. Στην Ουκρανία, την ίδια στιγμή που στηρίζονται και ενισχύονται ναζιστικές-φασιστικές οργανώσεις, οι κομμουνιστές είναι υπό διωγμό. Την ίδια ώρα η Ρωσία προωθεί τα δικά της σχέδια καπιταλιστικής ενοποίησης χωρών της πρώην ΕΣΣΔ, όπως με την ένταξη της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία και πρόσφατα την αναγνώριση της «ανεξαρτησίας» των λεγόμενων «Λαϊκών Δημοκρατιών» του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ.
Επομένως, οι πόλεμοι δεν γίνονται από την «λόξα» κάποιων ηγετών. Τους πολέμους τους γεννά ο ίδιος ο καπιταλισμός. Αποτελούν «συνέχεια της πολιτικής με άλλα μέσα», όπως λέει το διάσημο γνωμικό του Κλαούζεβιτς. Συγκεκριμένα, ο εξελισσόμενος πόλεμος στην Ουκρανία, είναι το αποτέλεσμα της συσσώρευσης τεράστιων συμφερόντων και ανταγωνισμών σε ένα πολύ μπλεγμένο κουβάρι στην περιοχή.
Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά μετά τον 2ο Π.Π. που η Αν. Ευρώπη και τα Βαλκάνια αιματοκυλούνται από τον ιμπεριαλισμό, τα ίδιο έγινε και στη Γιουγκοσλαβία και μάλιστα με πολλές ομοιότητες στις «δικαιολογίες» που χρησιμοποιούσαν τότε με σήμερα. Εισβολή σε ανεξάρτητη χώρα έγινε και το 1974 στην Κύπρο, αλλά αυτό σκοπίμως το ξεχνάνε, εν όψει της ΝΑΤΟϊκής διευθέτησης του ζητήματος στην κατεύθυνση της οριστικής διχοτόμησης. Βέβαια, τώρα κάνουν πως όλους αυτούς τους πολέμους και εισβολές τις έχουν ξεχάσει. Τι υποκρισία!
Αυτοί που δεν ξεχνούν όμως είναι οι λαοί. Και δεν είναι βατράχια στην μέση της λίμνης για να τους τσαλαπατήσουν τα βουβάλια που μαλώνουν. Είναι γίγαντες, που χρειάζεται να συνειδητοποιήσουν την τεράστια δύναμη που έχουν, γιατί αυτό δείχνει η ιστορία. Η απάντηση δεν κρύβεται στο να ταχθούμε με τον ένα ή τον άλλο ιμπεριαλιστή, μόνο η αυτοτελής, ανεξάρτητη, πολιτική στρατηγική ενάντια στα αστικά και ιμπεριαλιστικά σχέδια είναι η διέξοδος.
Επομένως, μπροστά στο νέο έγκλημα η απάντηση μπορεί να είναι μόνο μία: Όχι στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Κυρίαρχοι είναι μόνο οι λαοί, που πρέπει να καταδικάσουν τις αστικές τάξεις και κυβερνήσεις των χωρών τους, οι οποίες τους οδηγούν στη σφαγή, τόσο στην Ουκρανία, όσο και στη Ρωσία, παντού. Να σταματήσει αμέσως η συμμετοχή και εμπλοκή της Ελλάδας. Να κλείσουν τώρα οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα μας. Να επιστρέψουν ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται, αυτή τη στιγμή, εκτός συνόρων. Να δυναμώσει η πάλη για αποδέσμευση από τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με το λαό νοικοκύρη στον τόπο του.
*Ο Βαγγέλης Αγγελογιαννάκης είναι γραμματέας της Τομεακής Επιτροπής Ρεθύμνου του ΚΚΕ
