Και οι δυο τους έζησαν όλοι τους τη ζωή εργαζόμενοι για την υγεία και παράλληλα αγωνίζονταν για τη δικαιοσύνη σε ένα σκόπιμα υποβαθμισμένο δημόσιο σύστημα υγείας, από τις προηγούμενες κυβερνήσεις και συγκυβερνήσεις.
Όποιος μιλάει γι αυτούς τους ανθρώπους οφείλει πρώτα να γνωρίζει ποιοι είναι και τι υπήρξαν για τον κοινωνικό, επαγγελματικό και συνδικαλιστικό τους χώρο.
Ο ένας γιατρός μικροβιολόγος σε πρωτοβάθμια δομή υγείας, που συγχρόνως προσέφερε υπηρεσίες και στο νοσοκομείο, καλύπτοντας διαχρονικές ελλείψεις, ο άλλος χειρουργός με εξειδίκευση στην Εντατικολογία, που ακόμη και σαν δήμαρχος υπηρετούσε αφιλοκερδώς τους δημότες του και σε θέματα υγείας.
Πάντα συνεπείς σαν κοινωνικά υποκείμενα, αδέκαστοι στην άσκηση του ιατρικού λειτουργήματος, οραματιστές της δικαιοσύνης, της καθαρότητας, της ισότητας απέναντι στην υγεία και το θάνατο. Γνήσιοι Έντιμοι Μαχητές της καθημερινότητας του ιατρικού κινήματος, με κινηματική πρακτική που δεν στοχεύει σε αξιώματα και ανταμοιβές.
Ντροπή για την ΠΟΕΔΗΝ αυτού του τύπου η «πολιτική» φρασεολογία (που πολιτική δεν την λες-αγοραία θα την πεις). Ντροπή για μια ομοσπονδία που επί 5 δύσκολα μνημονιακά χρόνια τα οποία κατέστρεψαν εκ θεμελίων τον κοινωνικό ιστό και το δημόσιο σύστημα υγείας, ουσιαστικά ποτέ δεν εξέφρασε σοβαρή πολιτική αντιπαράθεση, δεν θυμήθηκε να κινητοποιηθεί κοινωνικά και συνδικαλιστικά και επιπλέον συστηματικά κώφευε στα καλέσματα της ΟΕΝΓΕ.
*Η Ειρήνη Νταουντάκη είναι μέλος Δ.Σ. Ένωσης Γιατρών ΕΣΥ Ρεθύμνου
