Ποτέ δεν μου άρεσε να συστήνομαι ως αριθμός, αν και οι δικοί μου άνθρωποι με λένε αριθμομνήμονα. Εδώ και χρόνια, είχα και έχω αρκετούς αριθμούς, ΑΦΜ, ΑΜΚΑ, Αριθμός Δελτίου Ταυτότητας, κλπ. Έχω, όμως, και ονοματεπώνυμο και με αυτό ήθελα και θέλω ανέκαθεν να συναλλάσσομαι με το Δημόσιο και με τους λοιπούς συνανθρώπους μου.
Και τώρα, τι; Ο Αριθμός Φορολογικού Μητρώου (AΦΜ), όπως ανακοίνωσε ο υφυπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης, θα είναι εκείνος που θα λειτουργήσει ως ο Προσωπικός αριθμός του κάθε πολίτη για όλες τις συναλλαγές του με το δημόσιο. Αυτός θα αντικαταστήσει και τον αριθμό ταυτότητας και αργότερα και τον ΑΜΚΑ. Άρα, προς χαρά όσων δυσκολεύονται να απομνημονεύουν αριθμούς, για τις κάθε είδους συναλλαγές μας με το Δημόσιο ο καθένας μας πλέον θα χρησιμοποιεί μονάχα έναν αριθμό!
Εάν μελετούσαμε με προσοχή την παρούσα κίνηση, που οι πιο πολλοί εκ των πολιτών ίσως να τη θεωρούν καινοτόμα και, μαζί με τον ταυτόχρονο παραγκωνισμό της οχληρής και χρονοβόρας γραφειοκρατίας και την αποδοτική και λελογισμένη χρήση των σύγχρονών μας επιτευγμάτων της τεχνολογίας και της πληροφορικής, επιβεβλημένο βήμα εκμοντερνισμού της δημόσιας διοίκησης, και αναζητούσαμε τις «προθέσεις» εκείνου που την σκέφτηκε, εμείς, οι «απέξω», θα καταλήγαμε, πιθανότατα, στην παράκληση και προτροπή να σπεύσουν οι κρατούντες να εξασφαλίσουν ότι οι μηχανισμοί πληροφοριών τους δε θα χρησιμοποιούνται κατά τρόπο έκνομο και αθέμιτο για τη συλλογή πληροφοριών προσωπικού χαρακτήρα και σε βάρος της αξιοπρέπειας των πολιτών και της ιδιωτικής τους ζωής.
Ίσως είναι καιρός ν’ αρχίσουμε ν’ αντιλαμβανόμαστε ότι δεν αρκεί στα λόγια να δίδεται ιδιαίτερη προσοχή στο να συνειδητοποιήσουν πληρέστερα όλοι, πολίτες και κρατικός μηχανισμός, την ανάγκη προστασίας των εμπιστευτικών πληροφοριών και των ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, αλλά έμπρακτα. Δεν φτάνει, δηλαδή, οι κυβερνώντες, με βαρύγδουπες εξαγγελίες, να προειδοποιούν τον πολίτη ότι οι συναλλαγές του με το Δημόσιο θα γίνουν πιο αποτελεσματικές και θα είναι απολύτως προστατευμένες. Οφείλουν οι ίδιοι να τον προστατεύουν, πάντοτε και παντού, απ’ όσους δύνανται να χρησιμοποιήσουν στοιχεία που τον αφορούν ως μεμονωμένο άτομο (υγεία, ιδιοκτησία, παιδεία, θρησκευτικές πεποιθήσεις, πολιτικά φρονήματα π.χ.) και ως μέλος του κοινωνικού συνόλου (εργασία, φορολογία π.χ.), για να τον «ελέγχουν» ανά πάσα στιγμή και να τον «φακελώνουν».
Το νου μας, λοιπόν, όλοι ας έχουμε σε εγρήγορση, τα αφτιά ορθάνοιχτα και τα μάτια μας… δεκατέσσερα…!
