Το Λύκειο Ελληνίδων έχει μια παράδοση και στον εορτασμό της Ημέρας της Μητέρας. Κάθε χρόνο η δομή της εκδήλωσης έχει κάτι διαφορετικό. Φέτος το ιστορικό μας σωματείο πρωτοτύπησε αναζητώντας μια απάντηση στο αιώνιο ερώτημα «Τι είναι τελικά η μητρότητα;» και πόσο αυτή επηρεάζει τις επαγγελματικές φιλοδοξίες;
Δυο συμπολίτισσες με ενεργό επαγγελματική δράση σε καινοτόμες ασχολίες και μητέρες τριών και τεσσάρων παιδιών, αντίστοιχα κλήθηκαν να καταθέσουν τις εμπειρίες τους.
Ήταν η γνωστή για την πολυσχιδή δράση της κυρία Ελευθερία Ζωγραφάκη ξυλογλύπτρια -επιπλοποιός, δημιουργός του Λαογραφικού Μουσείου στην Αργυρούπολη, μητέρα τεσσάρων παιδιών και πέντε εγγονών και η Ρένα Λαδιά Πολιτάκη, νηπιαγωγός, εμψυχώτρια, επιχειρηματίας, μητέρα τριών παιδιών.
Η πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων ανοίγοντας το πρόγραμμα της εκδήλωσης, αφού καλωσόρισε τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο π. Νικόλαο Νικηφόρο που εκπροσώπησε το Σεβασμιότατο Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. Ευγένιο και το εκλεκτό ακροατήριο, κάλεσε την κυρία Μαριέττα Εκκεκάκη, να παρουσιάσει την κυρία Ζωγραφάκη.
Με την αμεσότητα που τη χαρακτηρίζει κι έτσι κερδίζει το ακροατήριό της η κυρία Εκκεκάκη, ξεκίνησε την αναφορά της στην πολυδιάστατη προσωπικότητα της κυρίας Ζωγραφάκη που αποτελεί φαινόμενο γυναίκας.
Η ίδια τη γνώρισε τυχαία όταν είχε την διεύθυνση του Γυμνασίου Αργυρούπολης και γνώρισε την κυρία Ελευθερία, όταν την επισκέφθηκε ως πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων, καθήκον στο οποίο επίσης διακρίθηκε η τόσο δραστήρια αυτή γυναίκα. Είπε μεταξύ άλλων:
Φαινόμενο γυναίκας
«Η Ελευθερία Ζωγραφάκη από την Αργυρούπολη, την οποία καλούμαι να σας παρουσιάσω σήμερα, δεν είναι μια συνηθισμένη περίπτωση γυναίκας-μάνας. Εκτός από μάνα και νοικοκυρά, εκτός από τις δουλειές που απαιτούν αυτές οι ιδιότητες, είναι και μια επαγγελματίας – και μάλιστα – υψηλών απαιτήσεων: Είναι η μοναδική Ελληνίδα κατασκευάστρια παραδοσιακών ξυλόγλυπτων επίπλων. Εδώ και δεκαετίες, αναλαμβάνει σαλόνια, τραπεζαρίες, κρεβατοκάμαρες, βιτρίνες αλλά και… τέμπλα εκκλησιών. Αρκεί να πούμε ότι δημιουργήματά της υπάρχουν σε πολλά μέρη της Ελλάδας… αλλά και στο εξωτερικό.
Επαγγελματικά, εργάζεται συνεχώς, από τα 20 χρόνια της. Η ίδια δηλώνει ότι η ξυλογλυπτική-επιπλοποιΐα είναι το επάγγελμά της.
Η Ελευθερία Ζωγραφάκη, το γένος Τσαγκαραλεξάκη, γεννήθηκε το 1943 στην Αργυρούπολη, όπου και ζει. Πολύ νέα παντρεύτηκε με τον συγχωριανό της Ευάγγελο Ζωγραφάκη. Απέκτησαν τέσσερις κόρες: Την Μαρία, την Κυβέλη, την Ιωάννα και την Φιλοθέη. Σήμερα αυτές έχουν χαρίσει πέντε εγγονάκια στον Βαγγέλη και την Ελευθερία, που είναι και οι δυο πολύ περήφανοι γι’ αυτά.
Γνώριζα από φήμη την ασυνήθιστη επαγγελματία Ζωγραφάκη. Να όμως που έτυχε να την γνωρίσω και προσωπικά, το 1986: Ήταν η πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων στο Γυμνάσιο Αργυρούπολης, τη διεύθυνση του οποίου ανέλαβα τότε. Η κάπως καθυστερημένη γνωριμία μας έγινε αφορμή για να αναρωτηθώ πού βρίσκει τις ώρες αυτή η πολύτεκνη – άψογη – μάνα με τις τόσες επαγγελματικές υποχρεώσεις. Ήμουν σε θέση να γνωρίζω ότι ήταν άψογη και ως πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων. Ερχόταν συχνά στο Σχολείο για να βοηθήσει στο έργο των καθηγητών της κόρης της Ιωάννας, κρατώντας από το χέρι τη μικρή Φιλοθέη, μια και οι μεγαλύτερες κόρες της φοιτούσαν ήδη σε Λύκειο της Πόλης. Σε εκείνες τις συναντήσεις μας έμαθα με έκπληξη ότι η κ. Ελευθερία έχει ασχοληθεί επιπλέον με την χαλκογραφία, την ζωγραφική στο γυαλί, την υφαντική, το κοπανέλι, το κέντημα, το πλέξιμο με (βελόνες και βελονάκι), την καλαθοπλεκτική, την παραδοσιακή μαγειρική και τη ζαχαροπλαστική, χωρίς να παραμελεί και … τις αγροτικές δουλειές.
Πρότυπο επαγγελματία
Έχει λάβει μέρος σε 17 Εκθέσεις χειροτεχνίας του Ε.Ο.Μ.Μ.Ε.Χ. και έχει αποσπάσει ισάριθμους επαίνους. Το 1988 στάλθηκε από το υπουργείο Γεωργίας να εκπροσωπήσει την Ελληνίδα Αγρότισσα στο Cadiz της Ισπανίας, όπου μίλησε για την Ελληνίδα Αγρότισσα.
Όταν η Ν.Ε.Λ.Ε. και η Γεωργική Υπηρεσία Ρεθύμνης, οργάνωναν εκπαιδευτικά σεμινάρια, η Ελευθερία Ζωγραφάκη ήταν πάντα καλεσμένη ως εκπαιδεύτρια. Μόνο στο Κ. Ε. Γ. Ε. Ρεθύμνου έχει παρακολουθήσει 600 ώρες αγροτοτουριστικής εκπαίδευσης. Σ’ αυτό το πλαίσιο φιλοξένησε, στο σπίτι της, αποφοίτους της Σχολής Αγροτικής Οικιακής Οικονομίας από το Montpellier της Γαλλίας, οι οποίοι έφυγαν κατενθουσιασμένοι από την Κρητική φιλοξενία, με άριστες εντυπώσεις για τις Ελληνίδες αγρότισσες.
Έχει συμμετάσχει σε πολλά Συνέδρια και Σεμινάρια στη Θεσσαλονίκη, στη Λάρισα, στη Μυτιλήνη και αλλού.
Εδώ και αρκετά χρόνια η Ελευθερία και ο Βαγγέλης Ζωγραφάκης διατηρούν τουριστικά ενοικιαζόμενα δωμάτια και εστιατόριο στο χωριό τους την Αργυρούπολη, το οποίο αγαπούν και δεν το αποχωρίζονται.
Για τον Βαγγέλη και την Ελευθερία – εκτός από την γονική μέριμνα – έργο ζωής είναι και η δημιουργία ενός Λαογραφικού Μουσείου σε ιδιόκτητο χώρο. Εκεί, έχουν συλλέξει, με πολύ μεράκι, ένα πλήθος παλιών αντικειμένων που εντυπωσιάζουν όσους το επισκέπτονται (σημειωτέον χωρίς αντίτιμο εισόδου)! Όπως λένε οι δημιουργοί του Μουσείου, άρχισαν να μαζεύουν το υλικό από τα πρώτα χρόνια του γάμου τους, από αγάπη στην Παράδοση. Για την προσπάθειά τους αυτή, έχουν βραβευθεί από την Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία του Ρεθύμνου. Έχουν και οι δυο εργαστεί πολύ στη ζωή τους και έχουν στερηθεί πολλά. Όμως αυτό έγινε οργανωμένα και για το αποτέλεσμα υπήρξε κοινωνική αναγνώριση. Πιστεύουν ότι όλα οφείλονται στη βοήθεια του Θεού.
Κυνηγώντας το όνειρο
Η κυρία Δέσποινα Καστανιουδάκη, πρώην διευθύντρια του ΙΚΑ, παρουσίασε με άνεση και ευφράδεια λόγου, τη Ρένα Λαδιά Πολιτάκη μια νέα γυναίκα που ξεχώρισε επαγγελματικά όταν αποφάσισε να κάνει επάγγελμα την ψυχαγωγία παιδιών και να καταξιωθεί ως κλόουν Ρωρώ και όχι μόνο.
Η Ρένα γεννήθηκε στα Χανιά αλλά μεγάλωσε στο Ρέθυμνο με τους γονείς της Παντελή και Εύα Λαδιά που, καθένας τους στον τομέα του, ξεχώρισαν επαγγελματικά.
Η ενασχόληση της μητέρας με τα πολιτιστικά θέματα έφερε τη Ρένα από τα 10 της χρόνια κοντά στη μουσική, στο θέατρο και στην απασχόληση παιδιών, ενώ διακρίθηκε στο Σώμα Ελληνίδων Οδηγών, συμβάλλοντας στην ανασύσταση του θεσμού στο Ρέθυμνο. Αργότερα μέσα από το Πολυκλαδικό Λύκειο πήρε το πτυχίο της Κοινωνικής Επιμελήτριας και ειδικεύθηκε σε θέματα σχετικά με την απασχόληση ΑΜΕΑ, πρόσφερε εξάμηνη εθελοντική προσφορά στον Οίκο Τυφλών, κάνοντας και ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά με το πρόβλημα αυτό, ενώ τα καλοκαίρια συμμετείχε ως συνοδός σε κατασκηνώσεις για άτομα με ιδιαίτερες ανάγκες. Στη συνέχεια ασχολήθηκε επαγγελματικά ως νηπιαγωγός.
Ενώ όμως είχε μια σταθερή εργασία στο Παιδικό Πολιτιστικό Κέντρο, έχοντας δημιουργήσει οικογένεια με τον επιχειρηματία Μανόλη Πολιτάκη, μητέρα ήδη ενός αγοριού του Νίκου και έγκυος στην κόρη της Εύα, κυνήγησε το όνειρο να δημιουργήσει μια επιχείρηση παιδικής ψυχαγωγίας που κατάφερε να στήσει και να καμαρώνει σήμερα το «ΑΕΡΟΣΤΑΤΟ», με τη γνωστή του καταξίωση στην τοπική και όχι μόνο αγορά.
Η επιτυχία δεν την εμπόδισε να επιδιώκει τη συνεχή ανανέωση συμμετέχοντας σε σεμινάρια με διεθνούς κύρους επιμορφωτές και μάλιστα σε τακτά διαστήματα.
Στην ομιλία της η Ρένα Λαδιά Πολιτάκη, αναφέρθηκε στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει κάθε μητέρα που θέλει να πλησιάσει και τα όνειρά της στον τομέα της δράσης και όπως είπε ευχαριστεί το Θεό που της επέτρεψε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπά. Είπε ότι αν ξεκινούσε και σήμερα θα έκανε το ίδιο ακριβώς. Απλά θα ήθελε να γίνει μητέρα σε μεγαλύτερη ηλικία για να μπορεί να απολαμβάνει τη μητρότητα προσφέροντας περισσότερα στα παιδιά της, όπως νιώθει τώρα με το τρίτο παιδί να κάνει, τόσο στην παρακολούθηση των μαθημάτων τους στο σχολείο, όσο και στο να τους διαθέτει περισσότερο χρόνο.
Και εννοούσε βέβαια, όπως είπε με τόση ειλικρίνεια, ότι δεν μπορούν να χωράνε «δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη», να προσπαθείς δηλαδή να στήσεις επιχείρηση και παράλληλα να αφιερώνεις το χρόνο που θέλεις στα παιδιά σου. Αναφέρθηκε επίσης και στη συμβολή του συζύγου της, που σήμερα τη στηρίζει και τη βοηθά σημαντικά στην προσπάθειά της.
Λουλούδι με αγκάθια
Ο επίλογος γράφτηκε από την εκλεκτή πανεπιστημιακό κυρία Σοφία Τριλίβα κλινική ψυχολόγο, που ανέπτυξε το θέμα «Μάνα: Ιδανικό- Άνθρωπος».
Η κ. Τριλίβα στάθηκε περισσότερο σε μια έρευνα που έγινε πριν από χρόνια στο Λύκειο Ελληνίδων Ρεθύμνου, με συμμετοχή των κυριών που παρακολουθούσαν τα μαθήματα Κοινωνικής και Οικογενειακής Αγωγής, για το πώς οι μητέρες αντιλαμβάνονται τη μητρότητα σε σχέση με τον εαυτό τους και τις ανάγκες τους, το περιβάλλον που ζουν, τις κοινωνικές συνθήκες, τις νόρμες που επιβάλλουν οι κανόνες και οι παραδόσεις ενός τόπου.
Τα συμπεράσματα που εξήχθησαν χρήσιμα, αλλά πολλά και ποικίλα ανάλογα με τα βιώματα μιας εκάστης των κυριών που συμμετείχαν στην έρευνα.
Ένα, μόνο θα μπορούσε να αποτελέσει μια κοινή συνιστώσα. «Η μητρότητα είναι ένα λουλούδι, αλλά γεμάτο αγκάθια».
Να θυμόμαστε τους συζύγους
Εδώ εστίασε τον επίλογό της η κυρία Φερενίκη Βαλαρή, ευχαριστώντας τον κόσμο που συμμετείχε στην εκδήλωση και πολύ εύστοχα θύμισε μια πάγια τακτική της μητέρας της, τέως προέδρου του Λυκείου, κυρίας Ιωάννας Βαλαρή, που μετά από κάθε εκδήλωση ευχαριστούσε ιδιαίτερα τους συζύγους των κυριών, που είχαν αναλάβει την οργάνωση. Γιατί χωρίς την στήριξη και του συντρόφου καμιά γυναίκα δεν μπορεί να προσφέρει και στο κοινωνικό σύνολο.
Ήταν μια εξαιρετική, σεμνή εκδήλωση, που άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε εκείνους που την παρακολούθησαν.