Γεννήθηκε στις 12-12-1936 στα Ζωνιανά Μυλοποτάμου Ρεθύμνου, ενώ οι γονείς του, που ήταν ο Βασίλης και η Βιόλα, τον μεγάλωσαν με αρχές που υπήρξαν μεγάλα εφόδια στην πορεία του. Έπιασε στα χέρια του τη λύρα το 1953 χωρίς να του δείξει κάποιος, ήταν δηλαδή αυτοδίδακτος, είχε όμως πολύ μεράκι και κατάφερε να μάθει και να εξελιχθεί σε ένα αξιόλογο λυράρη που έγραψε και δικούς του σκοπούς. Το 1956 κατατάχτηκε στην πολεμική αεροπορία για να υπηρετήσει την θητεία του και απολύθηκε το 1958, ενώ κατά την περίοδο αυτή συμμετείχε σε διάφορες εκδηλώσεις σαν μουσικός παίζοντας λύρα.
Το 1965 συνόδεψε το χορευτικό συγκρότημα των Ζωνιανών στην γιορτή του κρασιού που γίνονταν στον δημοτικό κήπο Ρεθύμνου, ενώ το 1966 συνόδεψε με την λύρα του το συγκρότημα σε περιοδεία που έκανε στην Θεσσαλονίκη, στην Λευκάδα και στην Αθήνα.
Την ίδια χρονιά συμμετείχε στις εκδηλώσεις για την συμπλήρωση 100 χρόνων από την θυσία των χριστιανών στο μοναστήρι του Αρκαδίου. Το 1966 επίσης παντρεύτηκε την συγχωριανή του Όλγα Παρασύρη με την οποία απόκτησαν 3 παιδιά και 5 εγγόνια.
Το 1971 λόγω της οικονομικής στενότητας μετανάστεψε στην Γερμανία (από εκεί πήρε το παρανόμι Γερμάνης) και εκεί παράλληλα με την εργασία έπαιζε σε γλέντια και χορούς των Κρητών, οι οποίοι είχαν μεγάλο νόστο για την πατρίδα τους.
Δεν μπόρεσε να ζήσει μακριά από τον τόπο και τους δικούς του για πολλά χρόνια, αφού και ο ίδιος ένιωθε νοσταλγία και το 1975 επέστρεψε στην Κρήτη και στο χωριό του όπου ζει μέχρι σήμερα.
Έχει παίξει σχεδόν σε όλη την Κρήτη σε γάμους, βαφτίσεις, πανηγύρια και γενικά όπου τον καλούσαν και έχει συνεργαστεί με αρκετούς λαγουτιέρηδες με πιο σημαντικούς τον Γιώργο Κουκάκη από την Ασή Γωνιά, τον Μανώλη Μανιαδάκη από τους Βολιώνες Αμαρίου και τον Kώστα Ζουμπουλάκη από το Ηράκλειο. Με τον Κουκάκη και τον Μανιαδάκη έγραψαν δυο δίσκους τον «Λογισμό» το 1986 και τα «Μαδαρίτικα» (Τζανιδογιάννη) που έγινε τεράστια επιτυχία ιδιαίτερα το τραγούδι «Μια νυχτερίδα».
Έχει συνεργαστεί επίσης με συγχωριανούς του λαγουτιέρηδες όπως ο Γιάννης Μαυρογιάννης (Χαρογιάννης), ο Βασίλης Παρασύσης (Μπουχουροβασίλης), ο Κώστας Παρασύρης (Ράφτης) και άλλους σχεδόν από όλη την Κρήτη. Η δεξιοτεχνία του στο δοξάρι και η δημιουργική του ικανότητα να συνθέτει συρτά, κοντυλιές και τραγούδια γενικότερα τον έκαναν γνωστό στο ευρύ κοινό, ενώ παράλληλα ο καλός του χαρακτήρας και το μεράκι του για την μουσική ήταν αιτία να αποκτήσει πολλούς και καλούς φίλους.
Γενικότερα όμως δεν του άρεσε να προβάλλεται και να επαινεί τον εαυτό του γνωρίζοντας ότι ο κόσμος είναι ο δίκαιος κριτής και αυτός που τοποθετεί τον καθένα εκεί που αξίζει.
Ο Γιώργος Παπαδάκης η Γερμάνης είναι ένας λυράρης που έχει βιώματα, όπως η γερμανική κατοχή, η μετανάστευση, η οικονομική ανέχεια αλλά και χαρές η ευτυχισμένες στιγμές και όλα αυτά βγαίνουν στο ηχόχρωμα της λύρας του. Υπήρξε και αυτός όπως τόσοι άλλοι ένας ταπεινός εργάτης της παράδοσης και του οφείλουμε ένα μεγάλο ευχαριστώ γιατί τίμησε την μουσική της Κρήτης βάζοντας και αυτός το λιθαράκι του.
Το 2001 σταμάτησε να παίζει σε γλέντια και κοινωνικές εκδηλώσεις και ζει μια ήρεμη ζωή στο χωριό του τα Ζωνιανά και όποτε έχει όρεξη πιάνει την μεγάλη του αγάπη, την λύρα και βγάζει τον πλούσιο ψυχικό κόσμο του.
Κλείνοντας του αφιερώνω μια μαντινάδα:
«Την Κρήτη τηνε τίμησες πολλές φορές Γερμάνη
και φίλους με τη λύρα σου έχεις περίσσιους κάνει»
* Γιώργος Σηφάκης (Σιμισακογιώργης)
