Γνωρίζοντας τον κόσμο της δημοσιογραφίας

      Eπρεπε να επιλέξω για το που θα ήθελα να κάνω τη πρακτική μου. Κοιτώντας τις επιλογές μου, αυτή που μου κέντρισε το ενδιαφέρον και με έκανε να την βάλω και σαν 1η μου επιλογή ήταν η ιδέα της εφημερίδας. Επέλεξα τα «Ρεθεμνιώτικα Νέα», γιατί τα είχα διαβάσει περισσότερο, ένιωθα πως κάτι περισσότερο ήξερα για αυτή την εφημερίδα.

 

      Με συνεπήρε το γεγονός ότι θα είχα την ευκαιρία να «μπω στον κόσμο της εφημερίδας», στον «κόσμο» των δημοσιογράφων, έναν κόσμο άγνωστο για ‘μένα. Ήθελα όμως να τον γνωρίσω, έστω και για λίγο να ζήσω σε αυτόν! Όταν βγήκαν τα αποτελέσματα είδα ότι σε λίγο καιρό θα είχα την ευκαιρία για τρεις μήνες, όσους μήνες θα διαρκούσε η πρακτική, να ζήσω αυτή την εμπειρία.

 

      Έτσι κι έγινε. Στην αρχή είχα τόσο άγχος, το άγχος για το άγνωστο, δεν ήξερα τι θα συναντήσω, γενικά δεν ήξερα τι επρόκειτο να αντιμετωπίσω, τι με περίμενε πίσω από αυτή τη κλειστή πόρτα, που άλλοτε περνούσα απ’ έξω και τώρα θα την άνοιγα να μπω μέσα και για τρεις μήνες θα ήταν η καθημερινότητά μου. Μια καθημερινότητα ξένη για ‘μένα και σίγουρα έξω από τη συνηθισμένη.

      Μια εμπειρία ζωής ξεκινούσε…

 

      Έφτασε η 1η μέρα, τα συναισθήματα ανάμεικτα. Ενθουσιασμός, χαρά, και πολύ, πολύ άγχος… Άνοιξα την πόρτα, και ένιωσα τόσο περίεργα όταν μπήκα στο δημοσιογραφικό γραφείο όπου με περίμενε μια θέση. Αμέσως γνώρισα τους ανθρώπους που θα είχα την τιμή να συνεργαστώ έστω και μέσα από τη πρακτική μου μαζί τους. Το άγχος όλο και υποχωρούσε και το ενδιαφέρον όλο και αυξανόταν. Τους έβλεπα να γράφουν στον υπολογιστή τους, να απαντάνε συνεχώς στα τηλέφωνα, τα οποία δεν σταματούσαν, να είναι προσηλωμένοι στο «έργο» τους.

 

      Από την πρώτη κιόλας μέρα μου έδωσαν κάτι να ασχοληθώ, μου ανέθεσαν να γράψω ένα κείμενο, ένα δικό μου κείμενο. Αμέσως ένιωσα πως οι επόμενοι τρεις μήνες θα είναι ένα μάθημα για ‘μενα. Τελειώνοντας η πρώτη μέρα κι όταν έκλεισα την πόρτα πίσω μου φεύγοντας, η χαρά που ένιωθα ήταν μεγάλη. Ήξερα πως είχα κάνει τη σωστή επιλογή.

 

      Μέσα σε λίγες μέρες είδα και το δικό μου όνομα στην εφημερίδα, είδα κάτι δικό μου δημοσιευμένο που πριν δε θα το φανταζόμουν. Πάντα μου άρεσε η ιδέα της δημοσιογραφίας, ακόμη περισσότερο μου άρεσε η ιδέα της αρθρογραφίας. Ήξερα βέβαια πως δεν είναι καθόλου εύκολο. Γι’ αυτό και θεωρώ μεγάλη τιμή για μένα που μου έδωσαν την ευκαιρία, μου έδωσαν την γεύση της χαράς της δημοσίευσης ενός άρθρου που έφερε την υπογραφή μου.

 

      Μου έδωσαν κι άλλες ευκαιρίες οι δημοσιογράφοι στα «Ρεθεμνιώτικα Νέα». Κάθε μέρα όλο και κάτι καινούριο μάθαινα, ένιωθα πως γνώριζα ακόμη περισσότερο τον «κόσμο» τους. Κάθε επόμενη μέρα ήταν μια καινούρια μέρα, με νέα πράγματα, όπως ρεπορτάζ, συνεντεύξεις, απομαγνητοφωνήσεις. Στην αρχή όλα μου φάνηκαν «βουνό» διότι δεν ήξερα… Στην πορεία όμως, κατάφεραν να με κερδίσουν και ξέρω πως φεύγοντας από εδώ θα μου λείψουν.

 

      Όταν μου ανέθεσαν να κάνω μόνη μου ρεπορτάζ, να βγω μόνη μου στους δρόμους, να μιλήσω μόνη μου με ανθρώπους ήταν για ‘μένα σαν μία πρόκληση. Ξέρω πως οι άνθρωποι πλέον δεν είναι όπως άλλοτε, έχουν τόσα προβλήματα που το τελευταίο που θα τους απασχολούσε θα ήμουν εγώ και οι ερωτήσεις μου. Κι όμως το έκανα, και μπορώ να πω ότι μου άρεσε αρκετά. Έμαθα κι από αυτήν μου την «εργασία» πως ένας δημοσιογράφος έχει πολύ δύσκολο έργο. Το καταλάβαινα κι από πριν. Όταν όμως ζεις «από μέσα» την δημοσιογραφία, τότε είναι διαφορετικά.

      Καταλαβαίνεις πολύ περισσότερο τις απαιτήσεις του χώρου. Πρέπει να μπορείς να πείσεις, πρέπει να μπορείς να δέχεσαι τα όχι που θα ακούσεις, πρέπει να είσαι ευγενικός ακόμη κι αν οι άλλοι είναι αγενείς απέναντι σου. Έμαθα πως πρέπει να είσαι αντικειμενικός και κυρίως την πληροφορία που παίρνεις να την διασταυρώνεις πολύ καλά πριν την δημοσιεύσεις ως είδηση. Πρέπει να είσαι αξιόπιστος για να σε διαβάζουν.

 

      Κατάλαβα ότι έναν δημοσιογράφο πρέπει να τον χαρακτηρίζει υπομονή και επιμονή. Και να τολμά. Ακόμη κι αν δεν τα έχει αυτά τα χαρακτηριστικά όταν είναι νέος στον χώρο, στην πορεία θα τα αποκτήσει. Οι δημοσιογράφοι επιτελούν λειτούργημα και αν ζήσεις κοντά τους θα το καταλάβεις και θα το εκτιμήσεις. Μέσα από τα «Ρεθεμνιώτικα Νέα» γνώρισα καλύτερα το Ρέθυμνο, έμαθα πράγματα για την πόλη, ενημερώθηκα. Έμαθα να διαβάζω εφημερίδα.         Έμαθα να εκτιμώ μια εφημερίδα, γιατί είδα πόση δουλειά, χρόνος και κόπος χρειάζεται για να γραφτεί και να είναι διαθέσιμη στο κόσμο. Καθημερινά οι άνθρωποι αυτοί δουλεύουν για την αντικειμενική ενημέρωση του κόσμου.

 

      Ξέρω πλέον πόσο δύσκολο είναι να είσαι δημοσιογράφος και ακόμη δυσκολότερο να υπηρετείς την δημοσιογραφία σωστά. Κατάλαβα όμως ότι είναι άλλο τόσο συναρπαστική, καθώς αποφέρει μεγάλη εσωτερική ικανοποίηση. Οι προκλήσεις της επικαιρότητας δίνουν στον δημοσιογράφο την ευκαιρία ν’ ασχοληθεί με πάρα πολλά κι ενδιαφέροντα θέματα.

 

      Ολοκληρώνοντας την πρακτική μου άσκηση και φεύγοντας από την εφημερίδα, θα ήθελα να ευχαριστήσω τους δημοσιογράφους που με δέχτηκαν, που με βοήθησαν και που μου έδωσαν την ευκαιρία να «μπω» στον κόσμο τους, αυτόν τον συναρπαστικό κόσμο. Να τον γνωρίσω έστω και λίγο. Νιώθω τυχερή που έκανα αυτή την επιλογή και σίγουρα αν μπορούσα θα την ξανάκανα! Θα φύγω έχοντας αποκτήσει μια εμπειρία ζωής, έχοντας γνωρίσει καλύτερα τον κόσμο που ζούμε… ήταν ένα μάθημα ζωής για ‘μένα αυτοί οι τρεις μήνες και θα τους θυμάμαι όσα χρόνια κι αν περάσουν… Σας ευχαριστώ!!!