Γράφοντας για την Ευρώπη

Ο χάρτης θεμελιωδών δικαιωμάτων αποτελεί το επιστέγασμα της ανθρώπινης πορείας, όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ο κύριος εκφραστής και προασπίζει με κάθε τρόπο την εφαρμογή του. Είναι βέβαια γεγονός ότι η οικονομική κρίση ανέδειξε την προχειρότητα και την έλλειψη εποπτικών μηχανισμών ελέγχου για πρόληψη καταστάσεων.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δημιουργήθηκε από τα σαλόνια πολιτικής, όπου στο γυάλινο κόσμο τους οι υψηλά ιστάμενοι τραγουδούσαν τον ύμνο της χαράς του Μπετόβεν και ονειρεύονταν ένα ενιαίο υπερκράτος με αυτοκρατορική δομή, όπου θα έχει δημοκρατικό ένδυμα. Αυτό ενώ έχει μια δόση αλήθειας απέχει πολύ από αυτή και δυστυχώς αυτή η άποψη έχει μεγάλη λαϊκή απήχηση και εύκολα την πιστεύει κάποιος.
Σε αυτό συμβάλει πολύ η τραγική έλλειψη ενημέρωσης για τον υπέροχο τρόπο επιμερισμού αρμοδιοτήτων και άσκηση δίκαιης εξουσίας που θα υπηρετεί τον άνθρωπο. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ο αριθμός 0080067891011 όπου εξειδικευμένοι εκπρόσωποι καθοδηγούν με εξαιρετική γνώση για οποιοδήποτε θέμα.
Το 2013 έχει ανακηρυχτεί έτος των πολιτών και είναι δεδομένο ότι μόλις επτά πολίτες από επτά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης μπορούν με ένα πιστοποιημένο σύστημα συγκέντρωσης να συλλέξουν ένα εκατομμύριο υπογραφές και να συντάξουν νόμο, όπου θα υποβάλουν στο ευρωκοινοβούλιο προς ψήφιση.
Το πρόβλημα είναι δεν διαφημίζονται και δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο αυτά, γιατί ιδιαίτερα στην Ελλάδα υπάρχει ισχυρό αντιευρωπαϊκό μέτωπο, που έχει στερήσει από την παιδεία μας την αίσθηση και συγκρότηση μιας ευρωπαϊκής ταυτότητας.
Σε αυτό, τραγικό ρόλο έπαιξε η άνοδος στην εξουσία του ΠΑΣΟΚ το 1981 (θυμάστε το ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο), όπου βρήκε στρωμένο έδαφος από τον αλησμόνητο Γ. Ράλλη και την ομάδα υπουργού Εξωτερικών Κοντογεώργη, όπου εξασφάλισαν πακτωλούς χρημάτων για ένταξή μας και δόθηκαν από την κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με απερισκεψία (θυμάστε Τσοβόλα δώστα όλα).
Πέρα βέβαια από το δεδομένο ότι είμαστε η κοιτίδα της δημοκρατίας και έχουμε να το λέμε, και βέβαια είναι αλήθεια όμως αδυνατούμε να συλλάβουμε την έννοια της ισορροπημένης εξουσίας και ενός ανεξάρτητου κρατικού μηχανισμού, όπου κάθε κυβέρνηση θα ελέγχεται και δεν θα είναι μονομερή.
Τελευταία κάτι αρχίζει να αλλάζει σαν μια σιωπηλή αποδοχή ότι πρέπει να βρούμε κανόνες, που όμως θα εφαρμόζουμε αλλιώς δεν επιβιώνουμε.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση στάθηκε αρωγός πλάι μας και προσμένει καρτερικά τις μεταρρυθμίσεις και την εξέλιξή μας. Άλλωστε δεν θα μπορούσε να κάνει διαφορετικά, αφού έχει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης, καθώς όλοι γνώριζαν αλλά έκαναν ότι δεν ήξεραν.
Από έγκυρη πηγή έμαθα ότι ο Γ. Παπανδρέου τον Μάρτιο 2011 παραλίγο να πιαστεί στα χέρια με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο, γιατί έδειξε μια αδιάλλακτη και υποκριτική στάση.
Όπως και να είναι με τις αντιφάσεις, τα καλά και τα κακά, τα καλά υπερισχύουν. Το ζήτημα πλέον είναι η εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης κι αυτό θα γίνει μόνο από τους πολίτες της.