Γραφείο υποδοχής δημοτών στους δήμους

Από αυτήν την «κατηγορία» δεν εξαιρούνται ούτε οι δήμοι, στους οποίους θα ήταν πολύ χρήσιμη η παροχή αυτής της υπηρεσίας προς τους επισκέπτες δημότες τους!
Ασχέτως της ύπαρξης ή όχι κάποιας νομικής υποχρέωσης, και επειδή η σχέση δήμου-δημοτών είναι μια διαφορετική περίπτωση, θα περίμενε κανείς, ότι όλοι οι δήμοι θα είχαν «στήσει» μια υπηρεσία υποδοχής των πολιτών τους στο δημοτικό κατάστημά τους.
Αυτή η υπηρεσία υποδοχής, (ένα γραφείο υποδοχής των πολιτών), θα μπορούσε να δίνει μια απέραντη, οριζόντια και κάθετα, πληροφόρηση και ενημέρωση στους πολίτες, ώστε εκείνοι, πέραν της συγκεκριμένης υπόθεσής τους να μπορούσαν να «γνωρίσουν» ολόκληρο το δημοτικό σύστημα, για το οποίο, δυστυχώς, πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουν!
Δυστυχώς ελάχιστοι είναι οι δήμοι που έχουν υλοποιήσει και λειτουργούν ένα τέτοιο «γραφείο» υποδοχής (και ενημέρωσης) των πολιτών τους.
Όμως, ο νομοθέτης, (επειδή ακριβώς έχει αξιολογήσει σωστά αυτήν την ανάγκη, ενός γραφείου υποδοχής των πολιτών, (και) στους δήμους), εδώ και κάποια χρόνια, [βλέπε εγκύκλιο 220/14.6.2006 της Περιφέρειας Κρήτης, και εγκύκλιο ΔΙΣΚΠΟ/Φ.2/9967/15.5.2006 της Γ.Γ. Δημόσιας Διοίκησης και Ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, (διεύθυνση Κράτους Πολίτη)], έχει «επιβάλλει» τη σύσταση γραφείων υποδοχής Πολιτών, στις δημόσιες υπηρεσίες και στους δήμους, τάσσοντας προθεσμία, (για τους δήμους και τις νομαρχίες), έως 31 Αυγούστου 2006!
Μάλιστα, αυτά τα γραφεία υποδοχής πολιτών τα «επέβαλλε» ανεξάρτητα αν προβλέπονταν ή όχι στους οργανισμούς τους.
Βεβαίως, …κατά που συνηθίζεται στη χώρα μας (!), και αυτή η νομοθέτηση «έγινε για να γίνει», πήρε τα φώτα της επικοινωνιακής δημοσιογραφίας, (δηλ. «έκανε τη δουλειά της», να δείξει ο αρμόδιος «το έργο του»!), και κανείς δεν ξανασχολήθηκε με αυτήν! (Για να μην αδικούμε κάποιους, να πούμε, ότι κάποιοι ανταποκρίθηκαν, τα λειτούργησαν ένα διάστημα, και μετά …τα ξέχασαν).
Στον δήμο μας, η τότε δημοτική αρχή (βλέπε τοπικό τύπο της 5.10.2007) το …εξήγγειλε, το …χωροθέτησε, και μετά «το ξέχασε», χωρίς ποτέ να το λειτουργήσει!
Κάποιοι θα μας πουν, ότι πλέον, στην εποχή του ιντερνέτ, αυτά είναι παρωχημένες απαιτήσεις και παραπέμπουν σε «άλλες εποχές».
Δεν θα διαφωνήσουμε εντελώς, με αυτήν την άποψη, όμως …θα διαφωνήσουμε μερικώς!
 Για διάφορους λόγους:
• Κατ’ αρχήν, ποιος μας είπε, ότι όλοι οι πολίτες είναι αυτής της «εποχής»! (Δηλ. όλοι οι πολίτες έχουν ιντερνέτ, ξέρουν πώς να το αξιοποιούν, κλπ. κλπ. κλπ.).
• Δεύτερον, ποιος είδε και ποιος διαπίστωσε, ότι σε τούτη την «εποχή του ιντερνέτ», ο δήμος μας «ζει» και λειτουργεί σύγχρονα, δηλ. ιντερνετικά!
Μπορεί να έχουν διατεθεί κάποιες εκατοντάδες χιλιάδες «ευρωπαϊκά χρήματα», μπορεί να υπάρχει το υποδομικό πλαίσιο για να «δομήσουμε» επάνω του όλα όσα χρειάζονται και μπορούν να γίνουν, όμως «είμαστε πίσω» και δεν έχουμε ανταποκριθεί (σαν δήμος) στις «απαιτήσεις των καιρών»!
• Τρίτον, ας «βγουν» και να ρωτήσουν τον κόσμο τι λέει, διότι, δυστυχώς, (κατά που το συνηθίζουμε στην Ελλάδα μας), πάντα τα λόγια ευημερούν, όμως η πράξη «αγκομαχεί»!
• Τέταρτο, και πολύ ουσιαστικό: Το δημαρχείο, είναι «το σπίτι» του δημότη. Αν και όταν περάσει «το κατώφλι» του, περιμένει να βρει «μια ανοικτή αγκαλιά» και να «καταλάβει» πως μπαίνει σπίτι του!
Αυτήν την «ζεστασιά» μόνο ένας άνθρωπος (ο, κατάλληλος, υπάλληλος στο γραφείο υποδοχής) μπορεί να προσφέρει!
• Πέμπτο, οι μηχανές, τα κομπιούτερ, τα ιντερνέτ κλπ. μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα! Όμως, ότι και να κάνουν είναι «περιορισμένα» από τα όσα τα έχουν «προγραμματίσει» να κάνουν, χωρίς δυνατότητες πρωτοβουλιών, παράλληλων θεμάτων, ελεύθερης και ανοικτής θεματολογίας κλπ.
Είπαμε πολλές φορές, πως το δημαρχείο, ολόκληρο αυτό το σύστημα που ονομάζουμε «δήμος», χρειάζεται μια ανοικτή σχέση και πρέπει να ελκύσει τους πολίτες, να το «πλησιάσουν» και να ταυτισθούν μαζί του, σε μια αειφόρο αμφίδρο μη ωφέλεια!
Αυτό χρειάζεται, σαν αναγκαίο καταλύτη, τον ανθρώπινο παράγοντα, που μόνον αυτό το «γραφείο» διασφαλίζει.
Δεν θα κουράσουμε με την επίκληση άλλων επιχειρημάτων, απλώς, επισφραγιστικά θα θυμίσουμε, ότι «ζέστη» (και συναισθήματα!), εκπέμπουν μόνον οι ζωντανοί οργανισμοί και όχι «τα σίδερα», όσο «έξυπνα» και αν τα έχουμε φτιάξει και με όση «εξυπνάδα» και αν τα έχουμε εξοπλίσει!
Βεβαίως θα επισημάνουμε, ότι για μια οποιαδήποτε δράση, χρειάζεται μια ολοκληρωμένη «σειρά» από «φάσεις» και επίπεδα λειτουργίας μας, ώστε να βάζουμε στόχους, να κάνουμε ανάλυση του κάθε θέματος που στοχεύσαμε, να κάνουμε εποικοδομητικό διάλογο, να προγραμματίσουμε, να αποφασίσουμε και τελικώς να υλοποιήσουμε!
Και για να μιλήσουμε για το προκείμενο, (πέραν των όποιων νομικών υποχρεώσεων που υπάρχουν ή που δεν υπάρχουν), οφείλουμε να πούμε, ότι χρειάζεται ο δήμος «να ασχοληθεί» με τους πολίτες του, να καταλήξει τι θέλει να κάνει, να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε για να υλοποιήσουμε αναγκαίες και ωφέλιμες δράσεις, χρήσιμες και για τους πολίτες αλλά, ταυτόχρονα, και για τον δήμο!
Αυτονόητο είναι, ότι η ανθρώπινη παρουσία, με ένα γραφείο υποδοχής του πολίτη, δεν σημαίνει «περιορισμό», ούτε «αφορισμό» κάθε άλλης υπάρχουσας ή εξευρισκόμενης δυνατότητας για τις καλύτερες, ωριμότερες, πλουσιότερες, σχέσεις δήμου και δημοτών. Κάποιοι ίσως μιλήσουν, για έλλειψη προσωπικού και (αριθμητική) αδυναμία ικανοποίησης αυτής της (αναγνωριζόμενης και θετικά αξιολογούμενης) ανάγκης-υπηρεσίας του δήμου μας.
Το θέμα του προσωπικού, είναι νομική αρμοδιότητα του δημάρχου, και δεν θα θέλαμε να διατυπώσουμε απόψεις και προτάσεις, διότι «θα μπούμε σε ξένα χωράφια» και δεν το θέλουμε!
Είναι ένα γενικότερο πρόβλημα, (όχι μόνο για το γραφείο υποδοχής του πολίτη), και θα πρέπει ο δήμαρχος να διαθέσει τον απαιτούμενο χρόνο για να το μελετήσει και να πάρει τις χρειαζούμενες αποφάσεις του.
Στον δήμο οφείλουμε πάντα «να κοιτάζουμε μπροστά», και πρέπει πάντα «να προσθέτουμε» στην λειτουργική μας «απόδοση».
Το γραφείο υποδοχής του πολίτη, (και) στον δήμο μας, σίγουρα είναι ένας ακόμη «προσθετέος» σε τούτη την αυξητική υποχρέωσή μας.
Το οφείλουμε στους δημότες μας, το οφείλουμε στον δήμο μας, το οφείλουμε στους εαυτούς μας που προσπαθούμε να υπηρετήσουμε, κατά το δυνατόν καλύτερα, τα δημοτικά μας πράγματα!