Ήταν, στην ουσία, η εκδήλωση του Λυκείου των Ελληνίδων της πόλης μας της περασμένης Κυριακής, Ημέρας της Γυναίκας στην κατάμεστη από κόσμο αίθουσά του, ένα σχολικό ιστορικό οδοιπορικό και δυο στάσεις του σήμερα που θα αφήσουν εποχή.
Το καλωσόρισμα έγινε από την πρόεδρο του Λυκείου κ. Φέφη Βαλαρή που είπε:
«Γυναίκα! Τι να πρωτοπώ την στιγμή που έξω απ’ αυτήν την αίθουσα βρίσκεται το άγαλμα της Γυναίκας της Κρήτης με όλο τον πόνο, τη θυσία και τους αγώνες που αυτό συνεπάγεται και η προτομή της Καλλιρρόης Σιγανού Παρρέν, μιας φυσιογνωμίας εξαίρετης και πρωτοπόρας στο Ελληνικό και όχι μόνο γίγνεσθαι!
Γυναίκα! Ο ρόλος της σαν προσωπικότητας, συζύγου και μάνας υπήρξε ανέκαθεν καθοριστικός στην πορεία του κόσμου είτε από την αφάνεια κάποτε, είτε στο προσκήνιο σαν επιστήμων, λογοτέχνης, πολιτικός κ.α. σήμερα. Η επίδραση και επιρροή της στους ισχυρούς μα και η δράση της μέσα στην κοινωνία υπήρξε πάντα πολύτιμη, αναγκαία και στην εποχή μας θα μπορούσε να πει κανείς τουλάχιστον για τον Δυτικό Κόσμο, αναγνωρισμένη.
Κι όμως… και σήμερα τα σημεία των ανελέητων, απάνθρωπων, κρίσιμων καιρών καλούν με ακόμα μεγαλύτερη ένταση τη γυναίκα στις επάλξεις του αγώνα για Δίκιο, την Αξιοπρέπεια, την Ανθρωπιά, την Ορθόδοξη Πίστη αλλά και για τη διατήρηση των πανάρχαιων, αθάνατων και πάντα επίκαιρα αναγκαίων αξιών που μόνον αυτές είναι ικανές να μας βοηθήσουν στην πάλη της επιβίωσης ενισχύοντάς μας ψυχικά, συναισθηματικά και πνευματικά, ώστε να αντέξομε, να μην λυγίσομε, ν’ αρχίσομε ξανά αν αυτό χρειασθεί… με Ομόνοια, Αλληλοβοήθεια, Πείσμα και Δύναμη… για ένα καλύτερο Αύριο για την Πατρίδα μας, για εμάς τους ίδιους και για τα παιδιά μας.
Σήμερα το Λύκειό μας βραβεύει δυο ξεχωριστές Ρεθεμνιώτισσες που τις διακρίνει ακριβώς αυτό. Η σκληρή Δουλειά, το Θάρρος, η Αντοχή, η Επιμονή, η Πίστη στις Αξίες! Όλ’ αυτά χαρακτηρίζουν τον αγώνα πραγμάτωσης του ονείρου τους. Ενός ονείρου πολύτιμου όχι μόνον για τις ίδιες αλλά και για τον αγαπημένο μας τόπο.
Η Πελαγία Χατζηδάκη πέτυχε στα 56 της χρόνια, γιαγιά ούσα, να τελειώσει το Εσπερινό Λύκειο και να μπει στο Πανεπιστήμιο για την περαιτέρω πνευματική της εξέλιξη.
Η Περσεφόνη Βερνάδου, νεότερη κατά πολύ, πάλεψε ως φοιτήτρια Νομικής Αθηνών μαζί με την μικρή της ομάδα και ήλθαν 1οι στον κόσμο στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Προσομοίωσης Δίκης με τελευταίο μάλιστα αντίπαλο το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Κι οι δύο τους μας κάνουν υπερήφανους δίνοντάς μας ελπίδα, δύναμη και κουράγιο, ενώ ταυτόχρονα στήνουν γερά δύο εκπληκτικά Παραδείγματα προ Μίμηση για όλους!…».
«Δασκάλες του Ρεθύμνου που σμίλευσαν συνειδήσεις και κατέλιπαν αγαθή μνήμη»
Η κ. Δέσποινα Καστανιουδάκη μέλος του Δ.Σ. του Λυκείου παρουσίασε κατόπιν τον ομιλητή.
Ο γνωστός συμπολίτη μας, σχολικός σύμβουλος, ερευνητής και συγγραφέας κ. Χάρης Στρατιδάκης, παίρνοντας τον λόγο μας πήρε μαζί του στο θαυμάσια κατατοπιστικό σχολικό ιστορικό του οδοιπορικό αφιερωμένο στις «Δασκάλες του Ρεθύμνου που σμίλευσαν συνειδήσεις και κατέλιπαν αγαθή μνήμη».
Η διαδρομή ξεκίνησε από τα παλιά, διαβαίνοντας από μεγάλα μετερίζια του Σχολείου και των διδασκαλισσών της πόλης μας, μερικές φορές ξαναθυμίζοντας, άλλες φέρνοντας στο προσκήνιο πολύτιμα στοιχεία τελείως άγνωστα και ταυτόχρονα παρουσιάζοντας σπάνιες φωτογραφίες.
Ξεκινώντας από το 1845 με την Αικατερίνη Σαουνάτσου, αργότερα Λαζαρίδου, που κλήθηκε να διδάξει τις πρώτες μαθήτριες του Παρθεναγωγείου Ρεθύμνης με μισθό μάλιστα, 250 γρόσια την τριμηνία την στιγμή που οι άνδρες δάσκαλοι έπαιρναν 900, την Μαρία Σταμαθιουδάκη από το Ζουρίδι. Αρσακειάδα που θεωρείται ότι είναι η πρώτη συστηματική Ρεθυμνία Κρητολόγος, την Χρυσή Αθανασιάδου, Αρσακειάδα με μεταπτυχιακές σπουδές στο Διδασκαλείο του Πανεπιστημίου Αθηνών κι ευρεία γλωσσομάθεια, την Λιλίκα Νάκου με σπουδές στην Γενεύη και Σορβόνη, καθηγήτρια Ωδικής η οποία αργότερα αφοσιώθηκε στην δημοσιογραφία και λάμπρυνε τα γυναικεία γράμματα, Ελληνικά και Γαλλικά και η οποία έγραψε την «Κυρία Ντορεμί», όπου περιγράφει τη ζωή της στην πόλη μας, την Μαρία Αλεφαντινού που υπήρξε η δεύτερη νηπιαγωγός του νηπιαγωγείου Ρεθύμνου, την Αμαλία Μανουσάκη «Κυρία Αμαλία», από την Πηγή, Αρσακειάδα και μετά τον γάμο της ιδρύτρια και διευθύντρια του ιδιωτικού εκπαιδευτηρίου «Αθηνά», την Χρυσή Αναστασιάδου, Αρσακειάδα καθηγήτρια και διευθύντρια του Ανώτερου Παρθεναγωγείου Ρεθύμνης επί σειρά ετών και που εξορίστηκε στην Αθήνα λόγω των πολιτικών της πεποιθήσεων και άλλες θαυμάσιες εργάτριες του πνεύματος, διδασκάλες και νηπιαγωγούς που άφησαν εξαίρετο έργο στην διδασκαλική τους πορεία διαμορφώνοντας χαρακτήρες και σμιλεύοντας συνειδήσεις.
Βέβαια έγινε αναφορά και στις ανώνυμες δασκάλες της Ρεθεμνιώτικης υπαίθρου, τις μονοθεσίτισσες δασκάλες που με εργασία πρωινή και απογευματινή αλλά και Σαββατιάτικη και με εκκλησιασμό τις Κυριακές χωρίς ίχνος εποπτικών μέσων, σε άδεια σχεδόν από έπιπλα, κρύα διδακτήρια, εγγραμμάτισαν γενιές χωριατόπαιδων και σμίλευσαν χιλιάδες ψυχών, όπως τόνισε ο ίδιος καθώς και στις Ρεθυμνομουσουλμανίδες δασκάλες με το προπαιδευτικό, πενταετές σχολείο στο σημερινό «τούρκικο σχολειό» που πετώντας τις μπούργκες και με άσπρες μαντίλες σπούδασαν για εννέα τουλάχιστον χρόνια και στη συνέχεια προσπάθησαν να ανοίξουν τα μάτια και στις ομόφυλές τους.
Ήταν θαυμάσια και στιγμές-στιγμές θα έλεγε κανείς συγκινητική αυτή η διαδρομή που μας ταξίδεψε σε άλλους καιρούς, σε γνωστούς συχνά χώρους γνωρίζοντάς μας σπάνιες προσωπικότητες που τις διέκρινε μεταξύ άλλων και η απίστευτη εργατικότητα, η τόλμη, η έγνοια για το παιδί και ο σεβασμός στην κοινωνία.
Πελαγία Χατζηδάκη
Η πρόεδρος του Λυκείου Ελληνίδων με συγκίνηση παρουσιάζει την κ. Πελαγία Χατζηδάκη διαβάζοντας την ζωή που περιγράφει η ίδια η βραβευομένη για τον εαυτό της και που έφερε δάκρυα στα μάτια στο ακροατήριο.
«Γεννήθηκα στις Μέλαμπες το 1959. Ένα χωριό απλωμένο σ’ ένα λόφο που η τραχιά φύση που το περικλείει σε κάνει άνθρωπο που αναρωτιέται με τι πράγματα μπορείς να ασχοληθείς. Ο ανοικτός του ορίζοντας σου προκαλεί αίσθημα ελευθερίας και αυτό είναι τόσο θετικό που καταλήγεις άνθρωπος αισιόδοξος χωρίς να βλέπεις κανένα εμπόδιο σον δρόμο που θα αποφασίσεις ν’ ακολουθήσεις.
Είμαι θυγατέρα μιας αγροτικής οικογένειας με δύο αδελφούς ένα μεγαλύτερο κι ένα μικρότερο.
Αισθάνομαι υπερήφανη για τους γονείς μου, γιατί με τη στάση ζωής που τηρούσαν δεν μας άφησαν να στραφούμε σε πράγματα που δεν δίνουν καμία αξία στην άνθρωπο. Όσον αφορά την ανατροφή μας, οι καιροί ήταν δύσκολοι και οι συνθήκες σ’ ένα ορεινό χωριό δυσκολότερες. Οι γονείς μας όμως δεν λύγισαν, δεν φοβήθηκαν και δεν παραιτήθηκαν απ’ αυτό που λέγεται «αγώνας ζωής».
Οι Αρχές που πήρα από την οικογένεια είναι αυτές που με κράτησαν «βράχο στη ζωή» αντέχοντας τα αμέτρητα χτυπήματα.
Όταν ήμουνα μικρή, η μητέρα μου μου δίδαξε «τον δρόμο της Αρετής» και μου είπε: «ο δρόμος αυτός είναι ανηφορικός, γεμάτος πέτρες και αγκάθια. Ιδρώνεις πολύ για να τον διαβείς. Αυτός όμως είναι ο σωστός, αυτόν να τραβήξεις».
Από μικρή το πνεύμα μου ήταν ανήσυχο και ήθελα να ανακαλύψω τον πραγματικό κόσμο. Θαυμάζω ανθρώπους που είναι καλλιεργημένοι, που δεν είναι κυνηγοί του χρήματος, που βλέπουν μακριά, που αντεπεξέρχονται σε δύσκολες συνθήκες και σ’ αυτούς που καταλαβαίνουν από πολύ νωρίς ότι βρισκόμενοι στη ζωή έχουν κάποιο «σκοπό»! Ο σκοπός αυτός πρέπει να διακατέχεται από μία ιδέα, η οποία θα ριζώνει βαθιά, ώστε να μην φοβάται κακοκαιρίες και χρειάζεται υπομονή, επιμονή, φροντίδα και περιφρούρηση…
Αν και είχα όνειρα από μικρή, φτάνοντας στην ηλικία της εφηβείας, μπαίνουν κι άλλα ενδιαφέροντα στην ζωή μου, γνωρίζω τον άνδρα μου, εγκαταλείπω το σχολείο και παντρεύομαι.
Το όνειρο της μόρφωσης σταματά και στην θέση του μπαίνουν ατελείωτες υποχρεώσεις. Φέρνω στον κόσμο τέσσερα κορίτσια και αφιερώνομαι σ’ αυτά ψυχή και σώμα απολαμβάνοντας την μητρότητα.
Για είκοσι χρόνια δραστηριοποιήθηκα σαν ελεύθερος επαγγελματίας στις Μοίρες και το 1999 εργάζομαι ως ξενοδοχοϋπάλληλος στο Ρέθυμνο. Το 2001 πεθαίνει ο σύζυγός μου.
Τότε οι δύο μεγάλες κόρες σπούδαζαν, η τρίτη έδινε Πανελλήνιες και η μικρότερη πήγαινε 4η Δημοτικού. Προσπαθώ να βρω δυνάμεις μέσα μου για να μπορέσω να συνεχίσω και να ανταπεξέλθω στο δύσκολο έργο μου. Το 2006 επιστρέφω στο ελεύθερο επάγγελμα μέχρι το 2012 όμως το 2010 η ζωή μου επιφυλάσσει ένα δεύτερο χτύπημα… χάνω τον μεγαλύτερο αδελφό μου. Τα πράγματα γίνονται πολύ δυσκολότερα. Έχω ηθική υποχρέωση να συμπαρασταθώ στους γονείς μου, να φροντίσω το μικρότερο παιδί μου, που εκείνη τη χρονιά έδινε Πανελλήνιες, οπότε ο θρήνος πρέπει να είναι βουβός.
Σ’ ενάμιση χρόνο φεύγει και η μητέρα μου. Οι ψυχικές δυνάμεις νοιώθω να με εγκαταλείπουν αλλά αρνούμαι να καταθέσω τα όπλα. Όλα τα χρόνια μάχομαι υλοποιώντας «στόχους» κι ένας απ’ τους σημαντικότερους είναι για μένα να παραδώσω χρηστούς πολίτες στην κοινωνία.
Τα τρία από τα τέσσερα κορίτσια μου σπούδασαν κι είναι παντρεμένα. Έχω αποκτήσει τέσσερα εγγόνια. Η τέταρτη κόρη σπουδάζει ακόμη.
Έχω όμως ένα κρυμμένο όνειρο που θέλω να το ζήσω τώρα, αφού τα προηγούμενα χρόνια ήταν αδύνατο.
Γράφτηκα στο Γενικό Εσπερινό Λύκειο Ρεθύμνου, μελέτησα με υπομονή κι επιμονή με στόχο την εισαγωγή μου στο Πανεπιστήμιο. Έδωσα Πανελλήνιες και εισήχθην στο τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών σπουδών στο Ρέθυμνο.
Επίκεντρο της σχολής είναι «ο άνθρωπος». Είναι αυτό που μ’ ενδιέφερε, γι’ αυτό παρακολουθώ με μεγάλο ενδιαφέρον κι ευχαρίστηση όλα τα μαθήματα και σ’ ένα μάλιστα αρίστευσα στις εξετάσεις του 1ου εξαμήνου τώρα στον πρώτο χρόνο της φοίτησής μου, στο μάθημα της «Λογικής»!
Η αντιπεριφερειάρχης Ρεθύμνου κ. Μαίρη Λιονή έδωσε την τιμητική πλακέτα και το δίπλωμα επαινώντας με συγκίνηση την κ. Χατζηδάκη αλλά και το Λύκειο των Ελληνίδων γι’ αυτήν του την πρωτοβουλία, ενώ απαντώντας η βραβευθείσα βεβαίωσε πως είναι περήφανη που είναι γυναίκα κι είχε την αξιοσύνη να φέρει στον κόσμο άλλες τέσσερις γυναίκες και τόνισε μεταξύ άλλων πως το βραβείο της το αφιερώνει στις γυναίκες που αγόγγυστα επιτελούν «έργο ζωής» και που αποκτούν «δικαιώματα» χωρίς να αμελούν «υποχρεώσεις»!
Περσεφόνη Βερνάδου
Η κ. Τασούλα Δρανδάκη-Μαρινάκη γενική γραμματέας του Λυκείου παρουσίασε την κ. Περσεφόνη Βερνάδου με εμπεριστατωμένο λόγο, αμεσότητα και έκδηλη εκτίμηση προς την βραβευομένη και αναφερόμενη στην τιμώμενη είπε:
«Η Περσεφόνη γεννήθηκε το 1993 και μεγάλωσε στο Ατσιπόπουλο. Είναι κόρη του Ποθητού Βερνάδου και της Βασιλικής Καραμπλιάνη, ενώ έχει δύο ακόμα αδελφές, την Εριφίλη, που επίσης σπουδάζει νομική στην Κομοτηνή και βρίσκεται στο 2ο έτος και την Άρτεμι που φοιτά στην Α’ τάξη του γυμνασίου Ατσιποπούλου.
Το 2011 αποφοίτησε με άριστα από το 3ο Λύκειο Ρεθύμνου και εισήχθη στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Κατά το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014 συμμετείχε με την ομάδα της Σχολής της, στον παγκόσμιο διαγωνισμό εικονικής δίκης που διεξάγεται τα τελευταία 13 χρόνια από την Ευρωπαϊκή Ένωση Φοιτητών Νομικής (ΕΛΣΑ) υπό την αιγίδα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Η Περσεφόνη με την ομάδα της κατέλαβαν την 1η θέση, ενώ επιλαχόν ήταν το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.
Ο Διεθνής αυτός διαγωνισμός αποτελεί προσομοίωση της διαδικασίας δικαστικής επίλυσης διακρατικών εμπορικών διαφορών. Κάθε συμμετέχουσα ομάδα φοιτητών πρέπει να υποστηρίξει γραπτώς όσο και προφορικώς ενώπιον ενός πάνελ ειδικών του δικαίου του Διεθνούς Εμπορίου, τόσο την πλευρά του προσφεύγοντος κράτους όσο και του καθ’ ου η προσφυγή κράτους.
Στην περσινή 12η διοργάνωση συμμετείχαν 117 πανεπιστήμια απ’ όλες τις Ηπείρους.
Η υπόθεση αφορούσε την επανακρατικοποίηση των υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης μιας αναπτυσσόμενης χώρας, τις οποίες μέχρι τότε διαχειριζόταν αλλοδαπή ιδιωτική επιχείρηση με έδρα σε ανεπτυγμένη χώρα.
Οι 20 καλύτερες ομάδες από τις περιφερειακές οργανώσεις που έλαβαν χώρα σε κάθε ήπειρο προκρίθηκαν στον δεύτερο παγκόσμιο γύρο, ο οποίος διεξήχθη στην Γενεύη, όπου είναι και η έδρα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου.
Ήταν η 2η χρονιά που η Νομική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών συμμετείχε.
Έτσι η Περσεφόνη και η ομάδα της απέδειξαν πως όταν οι νέοι μας που προέρχονται από Δημόσια Ελληνικά Πανεπιστήμια, εργασθούν συστηματικά, μεθοδικά, συλλογικά και με επιμέλεια, καταφέρνουν να ξεπεράσουν ακόμα και φημισμένα ιδιωτικά εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού.
Σήμερα η Περσεφόνη βρίσκεται στο 4ο έτος των σπουδών της και προσφέρει τη βοήθεια, την εμπειρία και τις γνώσεις της στη φετινή ομάδα της σχολής της που σε λίγες μέρες θα λάβει μέρος στον ίδιο διαγωνισμό.
Επίσης τον επόμενο μήνα θα λάβει μέρος σε συνέδριο προσομοίωσης των Ηνωμένων Εθνών που πραγματοποιείται στην Θεσσαλονίκη, συμμετέχοντας και πάλι με ομάδα της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Περσεφόνη σ’ ευχαριστούμε που μας έκανες υπερήφανους.
Ελπίζουμε και ευχόμαστε η Πατρίδα να καταφέρει να σε κρατήσει!».
Θαυμασμός για το κατόρθωμα αλλά και έντονα σχόλια για τα τελευταία λόγια της κ. Δρανδάκη ακολούθησαν από τους παρόντες, όσον αφορά την οδυνηρή αιμορραγία της πατρίδας μας σε επιστημονικό δυναμικό με την προτροπή «…και να φύγεις να μας ξανάλθεις..», να κυριαρχεί.
Ο δήμαρχος Ρεθύμνης κ. Γιώργος Μαρινάκης έδωσε την πλακέτα με το δίπλωμα και συνεχάρη εγκάρδια την «συνάδελφό» του.
Η κ. Βερνάδου στην απάντησή της τόνισε ότι επί οκτώ μήνες (από τον Οκτώβριο του 2013) η 4μελής ομάδα της εργαζόταν σκληρά 12 ή και περισσότερες ώρες κάθε μέρα της εβδομάδας ακόμη και την περίοδο των διακοπών, προσηλωμένη αποκλειστικά προσβλέποντας στη δική της βελτίωση, δυνατή απόδοση και όχι στην νίκη καθαυτή, δρώντας ανταγωνιστικά. Επί πλέον δυσκολία ήταν η γλώσσα σε αντίθεση με άλλες ομάδες που αποτελούνταν από αγγλόφωνους και μάλιστα μεταπτυχιακούς φοιτητές.
Τέλος ευχαρίστησε τους συνεργάτες και καθηγητές που συνέδραμαν την ομάδα, καθώς και την οικογένεια και τους φίλους της που την στήριξαν προσωπικά και ανέφερε πως όλα τα μέλη της ομάδας δέχτηκαν επαγγελματικές προτάσεις μελλοντικής συνεργασίας από μεγάλα δικηγορικά γραφεία της Ελλάδας και του εξωτερικού, ενώ μας μετέδωσε το μήνυμα πως «κανένας στόχος δεν είναι αδύνατος όταν καταβάλλουμε την μέγιστη δυνατή προσπάθεια και μάλιστα ομαδικά!».
Κλείνοντας αυτήν την υπέροχη, συναισθηματικά φορτισμένη αλλά και απόλυτα εύστοχη εκδήλωση για την Ημέρα της Γυναίκας, η πρόεδρος του Λυκείου, ευχαριστώντας όλους, διάβασε μια μαντινάδα του γνωστού ετοιμόλογου μαντιναδολόγου-δασκάλου Μανώλη Παπουτσιδάκη,
«Τιμούμε τη γυναίκα μας κάθε στιγμή και ώρα.Κι όχι το χρόνο μια φορά όπως θα γίνει τώρα!».
