“Γέρε χρόνε φύγε τώρα πάει η δική σου η σειρά…” τραγουδούν ομάδες, σωματεία, φορείς, συνδικάτα κι ο,τιδήποτε άλλο κινείται τόσο στη χώρα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο. Ένας κόσμος που δοκιμάστηκε όσο ποτέ στη σύγχρονη ιστορία σε όλα τα επίπεδα είναι η αλήθεια.
Στον δικό μας μικρόκοσμο βέβαια, είχαμε συνηθίσει το ένα σκέλος, αυτό της οικονομικής στενότητας να το αντιμετωπίζουμε με εξαιρετικό τρόπο. Μέσα από αυτή την τελευταία 10ετία, στον κόσμο της περιφέρειάς μας, οι ομάδες όχι μόνο κατάφεραν και παρέμειναν στον αφρό αλλά βρήκαν και τον τρόπο να αποζητούν ακόμη καλύτερες και ποιοτικές μέρες.
Αυυ=τό το διάστημα, στη Γ’ Εθνική ψάχνουν να βρουν πως θα μπορέσουν να επιστρέψουν στην κανονικότητα όμως αυτό είναι κάτι που δεν εξαρτάται από κανέναν άλλον πλην της επιτροπής λοιμωξιολογίας που βλέπει, συγκρίνει και στο τέλος κρίνει.
… Γιατί τα σωματεία μπορεί να φωνάζουν όμως από τη Θεσσαλία και βορειότερα πεθαίνει κόσμος… Αυτό είναι που δεν μπορούν να καταλάβουν πολλοί. Αν δε περιμένουμε να γίνουν τα εμβόλια, η βαλίτσα πάει μακριά, ως την άνοιξη…
Όσες τηλεδιασκέψεις και αν κάνουν όσο κι αν βγαίνουν πράγματα από αυτές, τίποτε δεν μπορεί να διαφοροποιήσει την κατάσταση αν το επιδημιολογικό φορτίο δεν μειωθεί.
Με την ευχή ότι τα κρούσματα θα μειωθούν αποτελεσματικά ας ευχηθούμε ότι θα επιστρέψουμε στην καθημερινότητά μας έστω και σταδιακά, έστω και με μεγάλη προσοχή, μα το κυριότερο με την δημόσια υγεία να μην είναι ποτέ ποια τόσο ευάλωτη.
