Η χορηγία στην ελληνική αρχαιότητα αποτελούσε την κύρια πηγή κάλυψης των αναγκών του Κράτους, και μάλιστα, κάποιες φορές, ήταν, (με τον τρόπο της!), εξαναγκαστική.
Στα νεώτερα χρόνια οι Ευεργέτες του Κράτους αποτέλεσαν μια ουσιαστική «πηγή» χρηματοδότησης και προσφοράς για την κάλυψη βασικών και απαραίτητων υποδομών προς όφελος του πολίτη και για την λειτουργία του Κράτους.
Ακόμη και σήμερα πολλοί συνΈλληνες επιθυμούν, και προχωρούν σε ενέργειες, για να χορηγήσουν στο Κράτος (στο οποιοδήποτε επίπεδο του Κράτους) την οικονομική συμβολή τους, ώστε να υλοποιηθούν υποδομές χρήσιμες για τη λειτουργία του και για τους πολίτες.
Έτσι και στο τοπικό Κράτος, δηλ. στον δήμο μας, αρκετοί συνΤοπίτες μας προσέφεραν την χορηγία τους, άλλος μεγαλύτερη και άλλος μικρότερη (ο καθένας «ό,τι είχε»!) για την κάλυψη τοπικών αναγκών και για ωφέλεια στους συμΠολίτες τους.
Κοινός παρονομαστής, όμως, όλων αυτών των χορηγιών είναι η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ (όσων ζουν!) και το «κακό παράδειγμα» διαχείρισης και αναξιοποίησης για το σύνολό τους, κάτι που, ασφαλώς, αποθαρρύνει και αποδιώχνει όλους όσοι θα εσκέπτοντο να προσφέρουν χρήμα και περιουσίες για το καλό των συμπολιτών τους!
Στο παρόν σημείωμά μας θα μιλήσουμε γενικά για τα κληροδοτήματα, και ειδικά για δύο πρόσφατες περιπτώσεις:
Όλα τα κληροδοτήματα που έχουν προσφερθεί στον δήμο είναι εγκαταλελειμμένα και αναξιοποίητα! Δεν θα πούμε περισσότερα στο παρόν σημείωμα, λόγω οικονομίας του χώρου.
• Πριν λίγα χρόνια (το 2010) ήρθε στον δήμο μας απόδημος, ηλικιωμένος, εύπορος συμπολίτης και προσέφερε στον δήμο ολόκληρη την δαπάνη κατασκευής του υπόγειου γκαράζ Τεσσάρων Μαρτύρων, (το οποίο (ας σημειωθεί!) κοστολογούσε στα 7 περίπου εκατομμύρια!!!!).
Το γκαράζ θα ανήκε στον δήμο, με μόνη υποχρέωση του δήμου, από τα έσοδα ένα μικρό ποσοστό να «πήγαινε» σε υποτροφίες προς Ρεθεμνιώτες φοιτητές, στην μνήμη του πατέρα του δωρητή!
Ο δήμος κυριολεκτικά τον «έδιωξε»!!! (ο δήμαρχος ήταν ανένδοτος να δεχθεί δωρεά, ειδικά, για το γκαράζ Τεσσάρων Μαρτύρων!!!).
Για «την ιστορία» να πούμε, ότι ο «αποπεμφθείς» από τον δήμαρχο συμπολίτης (ιδιοκτήτης χειρουργικής κλινικής και διαγνωστικού κέντρου) ήδη σύστησε με Προεδρικό Διάταγμα ίδρυμα χορήγησης υποτροφιών ΣΕ ΑΛΛΗ ΠΟΛΗ (!!!!), ήδη είχε προσφέρει (πάλι ΕΚΕΙ!!) δωρεά 5,5 εκατομμυρίων για κατασκευή συνεδριακού κέντρου κλπ. κλπ. κλπ.
(Όποιος θέλει πρόσθετη ενημέρωση για το κύρος και την σοβαρότητα της «αποπεμφθείσης» δωρεάς, και της προσωπικότητας του Δωρητή, μπορεί να «μπει» στο διαδίκτυο και να διαβάσει ολόκληρη την σχετική ειδησεογραφία, πληκτρολογώντας στην «αναζήτηση» το όνομά του, το οποίο (για όσους δεν διάβασαν την τότε ειδησεογραφία στον τοπικό τύπο) μπορώ να δώσω σε όσους μου το ζητήσουν στο ε-μαιλ μου).
• Πριν 16 χρόνια ένας, άλλος, συμπολίτης επίσης ηλικιωμένος, ιατρός, προσέφερε στην τότε κοινότητα Αρμένων, η οποία αμέσως μετά έγινε δήμος Ρεθύμνου με τον νόμο «Καποδίστρια», όλη την περιουσία του στο χωριό (τέσσερα ακίνητα) μαζί με υπόσχεση και οικονομικής συμβολής του, με σκοπό να πουληθούν τα τρία ακίνητα για να χρηματοδοτηθεί η ανέγερση κτιρίου στο τέταρτο ακίνητο, για τη δημιουργία ιατρικού κέντρου για την εξυπηρέτηση των συγχωριανών του αλλά και όλης της περιοχής!
Το ιστορικό της υπόθεσης είναι ως εξής:
Ο δωρητής, ιατρός κ. Μανώλης Χριστουλάκης, με καταγωγή από Αρμένους, κάτοικος Πειραιώς, με το συμβόλαιο δωρεάς αριθ. 8626/29-7-1998 δώρισε στην (τότε) κοινότητα Αρμένων τέσσερα ακίνητα που κληρονόμησε από τους γονείς του, με σκοπό να πουληθούν τα τρία και να δημιουργηθεί στο τέταρτο, (με τα χρήματα αυτά + δική του συμβολή), η υγειονομική αυτή μονάδα. Υπήρχε χρονική ρήτρα τριών ετών να έχει υλοποιηθεί ο σκοπός της δωρεάς του. Όπως είναι γνωστό με τον «Καποδίστρια», από 1-1-1999 η κοινότητα Αρμένων έγινε δήμος Ρεθύμνου, και επομένως η δωρεά κλπ. αφορούν, πλέον, τον δήμο Ρεθύμνου. Ο δωρητής έδωσε και ένα εκατομμύριο δρχ. μετρητά! Το 2001 ο δήμος προώθησε τη δημοπρασία του έργου (βλέπε αποφ. Δ.Σ. αριθ. 551/20-11-2001, που αποφάσισε τη δημοπρασία και αποφ. Δημαρχιακής επιτροπής αριθ. 211/15-12-2001 που ενέκρινε το πρακτικό δημοπρασίας).
Ζητήθηκε, από τον δήμο, η χρονική παράταση (μιας και είχε λήξει η αρχική 3ετής προθεσμία) της δωρεάς, κάτι που έγινε με πληρεξούσιο που έστειλε (αμέσως) ο δωρητής στον δήμαρχο. (Βλέπε σχετική απόφαση 319/9-7-2002 του δημοτικού συμβουλίου που αποδέχθηκε την παράταση έως 4-6-2005, βλέπε το αριθ. 1993/4-6-2002 πληρεξούσιο του δωρητή). Το έργο χρηματοδοτήθηκε με επιχορήγηση 150 χιλιάδων ευρώ από το υπουργείο Εσωτερικών (που εγκρίθηκε με την από 21-11-2003 απόφαση της αρμόδιας επιτροπής του υπουργείου, που έγινε αποδεκτή από το δημοτικό συμβούλιο της 15-3-2004) και με ποσόν 59 χιλιάδων περίπου από ΣΑΤΑ 2002 (που ψηφίσθηκε με την απόφαση αριθ. 138/2003). Η εξόφληση της εργολαβίας έγινε με την ψήφιση πίστωσης 3.010 ευρώ (απόφαση δημοτικού συμβουλίου αριθ. 577/31-10-2005).
Η περαίωση του έργου έγινε την 29-4-2003, και η οριστική παραλαβή του έργου εγκρίθηκε με την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου αριθ. 458/7-6-2006!
Έκτοτε, δηλ. στη διάρκεια των δύο θητειών του κ. Μαρινάκη, ΤΙΠΟΤΕ!!!!
Ο δωρητής (ο οποίος σήμερα διάγει την 9η δεκαετία της ζωής του) είχε και έχει την αγωνία «της τύχης» της δωρεάς του! Ο (σημερινός) δήμαρχος «δεν του δίνει καμιά σημασία»!
Το 2008 ο σύλλογος «Αγάπη» (για τα παιδιά, ΑΜΕΑ) με το από 21-10-08 αίτημά του ζήτησε το κτίριο για τη στέγαση των δραστηριοτήτων του. Ο δωρητής δεν είχε αντίρρηση ν’ αξιοποιηθεί η δωρεά του και μέσα από αυτήν την κοινωφελή προσφορά του. Ο δήμος ουδέ καν απάντησε στη νέα αυτή πρόταση! Σύμφωνα με την παράταση που έχει δώσει θα ‘πρεπε το 2005 να είχε υλοποιηθεί ο σκοπός της δωρεάς!
Ο δωρητής δεν έχει, αυτήν την στιγμή, καμιά πρόθεση να ακυρώσει τη δωρεά του, όμως δεν ανέχεται τη συμπεριφορά του δημάρχου. Με επιστολή αγωνίας του που μου έστειλε πριν λίγες μέρες καταθέτει την πίκρα και την απογοήτευσή του και ζητά «να γίνει κάτι»!
Ακούγοντας την «ΑΓΩΝΙΑ» και βλέποντας την ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ του δωρητή, αναρωτιόμαστε:
Ο δήμαρχος ΓΙΑΤΙ δεν ενδιαφέρεται;
Ποιός του έδωσε το δικαίωμα να μην ενδιαφέρεται;
Γιατί στερεί την τοπική κοινωνία από την αξιοποίηση της δωρεάς;
Γιατί συμπεριφέρεται έτσι σε ένα σεβαστό (και λόγω ηλικίας!) δωρητή;
Πού «το πάει» με τη συγκεκριμένη δωρεά, δεδομένης και της ηλικίας του δωρητή;
Είναι αυτή συμπεριφορά δήμου προς τους πολίτες του, και ειδικότερα προς τους ευεργέτες του;
Όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο κ. Χριστουλάκης στην επιστολή του προς τον γράφοντα, αυτή η συμπεριφορά προσβάλλει και περιφρονεί τον Δωρητή, υποτιμά την δωρεά του προς το χωριό του, και αποθαρρύνει άλλους (δωρητές) να προβούν σε παρόμοια πράξη βλέποντας ποια «τύχη» περιμένει την προσφορά τους!
Εμείς τι να πούμε περισσότερο, αφού τα γεγονότα και τα αποτελέσματα «μιλούν» μόνα τους!
Καταδικάζουμε την προσβλητική συμπεριφορά του δημάρχου, που (πέραν της φυσιολογικής και αυτονόητης πίκρας και απογοήτευσης του δωρητή!) ζημιώνει τον δήμο και τους δημότες, και περιμένουμε την νέα δημοτική αρχή να πράξει το ΚΑΘΗΚΟΝ της, απέναντι στον δωρητή και προς όφελος των δημοτών!
* Ο Νίκος Νίνος είναι δημοτικός σύμβουλος Ρεθύμνου
nikosninos.blogspot.gr
