Δίκτυο Χ.Μ.

Με λύπη μας διαβάσαμε ένα θλιβερό άρθρο του προέδρου του Εμπορικού Συλλόγου Ρεθύμνου, όπου χρησιμοποιώντας πολλές ανακρίβειες και λίγες αλήθειες (π.χ. υψηλoί συντελεστές Φ.Π.Α, ενδοομιλικές συναλλαγές πολυεθνικών κ.ά.), συκοφαντεί την αλληλέγγυα και νόμιμη δράση του Δικτύου.

«Η φούσκα του κινήματος της πατάτας θα αποκαλυφθεί σύντομα», αναφέρει. (Δ.Σ Επιμελητηρίου, Μάρτιος 2012). Βέβαια η πραγματικότητα αποκαλύπτει ακριβώς το αντίθετο.

α) Η οργάνωση του Δικτύου Χωρίς Μεσάζοντες της Κατερίνης, με πάνω από 3.000 καταναλωτές, που αγοράζουν σε μηνιαία βάση και σε πολύ μεγάλες ποσότητες τα βασικά είδη διατροφής τους. (π.χ 125 τόνοι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο από την Κρήτη, 100 τόνοι ελληνικό αλεύρι, 67 τόνοι ρύζι και πάνω από 100 τόνοι αλληλέγγυα συμβολαιακή παραγωγή οσπρίων με ντόπιους αγρότες που καλλιέργησαν 500 στρέμματα.)

β) Η δημιουργία και η λειτουργία 50 και πλέον Δικτύων σε γειτονιές της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, και σε διάφορες πόλεις τις Ελλάδας, όπου σήμερα διακινούνται αρκετές χιλιάδες τόνοι βασικών προϊόντων, κατ’ ευθείαν από τους παραγωγούς στους καταναλωτές. Στο Γαλάτσι, στην Πετρούπολη, στην Κυψέλη, στον Πειραιά, στο Βύρωνα, στην Τούμπα, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, στη Βέροια, στην Πτολεμαΐδα, στο Ωραιόκαστρο, στο Ρέθυμνο και αλλού, οι πολίτες-καταναλωτές οργανώνονται και δημιουργούν σχέσεις αλληλεγγύης, εμπιστοσύνης και αλληλοϋποστήριξης με τους Έλληνες παραγωγούς. Αυτό αναγνωρίζεται από αρκετά δημοσιεύματα στην Ελλάδα αλλά και τον υπόλοιπο κόσμο, όπως σε πρόσφατο δημοσίευμα των New York Times (29.01.2014), όπου αναφέρονται στην δημιουργία όλων αυτών των μορφών της αλληλέγγυας οικονομίας σαν αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις, τα πολιτικά κόμματα και οι υποστηρικτές τους. Της κρίσης που δεν εμπόδισαν οι συντεχνίες, τα επιμελητήρια και οι διάφοροι αρμόδιοι σύλλογοι.

«Ο θάνατος του εμποράκου» προήλθε αποκλειστικά από τους παραπάνω, και είναι αστείο να λέγεται ότι απειλείται από την «απώλεια» κέρδους που έχει σε πέντε – έξι βασικά προϊόντα διατροφής. Στον ωκεανό της «ελεύθερης» αγοράς το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό. Οι πολυεθνικές και οι εθνικές αλυσίδες χονδρικής και λιανικής, με τον σκληρό ανταγωνισμό τους, περιόρισαν τις μικρές επιχειρήσεις προ κρίσης και τώρα αποτελειώνουν και αυτές που απέμειναν, αφού δεν μπορούν να αντέξουν στην «πρωτοφανή φοροεισπρακτική πολιτική» και λόγω της φτώχειας «στον περιορισμό της κατανάλωσης».

Εμείς δεν κατηγορήσαμε το δίκαιο τοπικό εμπόριο, αντίθετα αναγνωρίζουμε τις δύσκολες συνθήκες επιβίωσής του και του απλώσαμε το χέρι της αλληλεγγύης για να ανταπεξέλθει στον άδικο ανταγωνισμό που υφίσταται. Αυτό φαίνεται από την ολοσέλιδη ανακοίνωσή μας που δημοσιεύθηκε το προηγούμενο φθινόπωρο στον τοπικό τύπο, όπου προτείναμε τη συνεργασία, προς όφελος όλων μας.

Κι επειδή τα γενικά λόγια, τα ψεύτικα στοιχεία, και η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, είναι για τους πολιτικάντηδες που μας οδήγησαν στην κρίση, θα μιλήσουμε με αριθμούς:

Τιμή ανά κιλό σε συσκευασία 5 κιλών, απ’ ευθείας από το δίκτυο      0,66

Τιμή συνεργαζόμενου τοπικού καταστήματος σε συσκευασία 1 κιλού με ποσοστό κέρδους 25% – 40%:      0,81 – 0,93

Τιμή πολυεθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      1,23

Τιμή εθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      1,15

Τιμή ανά κιλό σε συσκευασία 3 κιλών, απ’ ευθείας από το δίκτυο      1,20

Τιμή συνεργαζόμενου τοπικού καταστήματος με το δίκτυο σε συσκευασία 1 κιλού με ποσοστό κέρδους 25% – 40%:      1,50 – 2,10

Τιμή πολυεθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      4,24

Τιμή εθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      4,24

Τιμή ανά κιλό σε συσκευασία 3 κιλών, απ’ ευθείας από το δίκτυο       2,15

Τιμή συνεργαζόμενου τοπικού καταστήματος με το δίκτυο σε συσκευασία 1 κιλού με ποσοστό κέρδους 25% – 40%:      2,69 – 3,01

Τιμή πολυεθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      4,38

Τιμή εθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      4,38 – 5,26

μέτρια Φαρσάλων –  τιμή ανά κιλό σε συσκευασία 3 κιλών, απ’ ευθείας από το δίκτυο       2,15

Τιμή συνεργαζόμενου τοπικού καταστήματος με το δίκτυο σε συσκευασία 1 κιλού με ποσοστό κέρδους 25% – 40%:      2,69 – 3,01

Τιμή πολυεθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού       –

μέτρια Φλωρίνης – τιμή εθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      5,60

Χαλάστρας – τιμή ανά κιλό σε συσκευασία 3 κιλών, απ’ ευθείας από το δίκτυο       0,85

Τιμή συνεργαζόμενου τοπικού καταστήματος με το δίκτυο σε συσκευασία 1 κιλού με ποσοστό κέρδους 25% – 40%:      1,06 – 1,19

Αγρινιο – Τιμή πολυεθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      3,35

Αγρίνιο – Τιμή εθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      3,35

Χαλάστρας – τιμή ανά κιλό σε συσκευασία 3 κιλών, απ’ ευθείας από το δίκτυο       0,95

Τιμή συνεργαζόμενου τοπικού καταστήματος με το δίκτυο σε συσκευασία 1 κιλού με ποσοστό κέρδους 25% – 40%:      1,19 – 1,33

Αγρινιο – Τιμή πολυεθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      3,60

Αγρίνιο – Τιμή εθνικής αλυσίδας σε συσκευασία 1 κιλού      4,19

Προφανώς λοιπόν, τα παραπάνω είδη πωλούνται κανονικότατα στις πολυεθνικές αλυσίδες. Όσο για το 70% ως ποσοστό διακίνησης των προϊόντων αυτών από μικρά καταστήματα, παντοπωλεία κ.λπ, μόνο στη φαντασία του συντάκτη μπορεί να ισχύει.

Σε όλη την Ελλάδα, το ποσοστό διακίνησης αυτών των προϊόντων από τις αλυσίδες φτάνει το 65-70%, και είναι τα περισσότερα εισαγόμενα. Μπορεί να μας αποδείξει ο πρόεδρος ότι το Ρέθυμνο αποτελεί εξαίρεση;

Όπως φαίνεται η χώρα μας εκτός από πρωταθλήτρια στην κρίση είναι πρώτη και στην ψαλίδα τιμών παραγωγού – καταναλωτή που είναι της τάξεως 250 – 400%.

-Οι 25 τόνοι αλεύρι, οι 10 τόνοι όσπρια, οι 10 τόνοι ρύζι κ.ά τα οποία παρέλαβαν οι πολίτες μέχρι σήμερα.

-Τα λεφτά που εξοικονομήθηκαν στο Ρέθυμνο, η αλληλεγγύη δηλαδή στον καταναλωτή, που έφτασε γύρω στις 50.000 ευρώ, και που μπορούν άνετα να ξοδευτούν στις λαϊκές αγορές και το ντόπιο εμπόριο, για να προμηθευτεί ο κόσμος τα οπωροκηπευτικά του.

Αυτό είναι το algon στο οποίο αναφέρεται ο συντάκτης του εν λόγω άρθρου;

Τέλος, ο ισχυρισμός ότι η μόνη νόμιμη μορφή λιανικού εμπορίου είναι η λαϊκή αγορά είναι άκυρος. Κανένας δημοκρατικός θεσμός δεν απαγορεύει τη μαζική παραγγελία συσκευασμένων ειδών διατροφής από παραγωγούς, απ’ τη στιγμή που εκδίδονται όλα τα νόμιμα φορολογικά παραστατικά.

Με την παρέμβαση του Δικτύου προστατεύεται ο πολίτης – καταναλωτής, ο λιανέμπορος της πόλης αλλά και ο ντόπιος παραγωγός από τον έλεγχο των πολυεθνικών και των εθνικών αλυσίδων.

Καλούμε λοιπόν στη συνέλευση της Κυριακής 2 Φεβρουαρίου, που θα γίνει στο ρέμα Συνατσάκη στις 12:00 (σε περίπτωση βροχής θα πραγματοποιηθεί στο Εργατικό Κέντρο) και τους λιανέμπορους τροφίμων της πόλης, για να συζητήσουμε και να βρούμε κοινούς τρόπους συνεργασίας.