Δεν λέω πως είμαι γοητευμένος με την πολιτική και τις ιδέες της Ελληνικής κυβέρνησης. Ούτε βέβαια νομίζω, ότι υπό τις σημερινές εθνικές και διεθνείς συνθήκες που επικρατούν θα μπορούσε να κυβερνήσει πολιτικός ή κόμμα, είτε της δεξιάς είτε του κέντρου είτε και της συστημικής Αριστεράς, με καλύτερες επιδόσεις. Και βέβαια με επιδόσεις που θα προκαλούσαν στις λαϊκές τάξεις πλήρη ανακούφιση.
Ένα κράτος καταχρεωμένο και με την ανάγκη ακόμα και για την τυπική λειτουργία του να εξαρτάται από τη βοήθεια των δανειστών του, τι μπορεί να κάνει καλύτερο από το να υποκύπτει στις απαιτήσεις των δανειστών του όσο τουλάχιστον η κρίση το δεσμεύει και η έλλειψη επενδύσεων.
Έτσι λοιπόν ο κ. Τσίπρας για να κυβερνήσει τη χώρα έπρεπε να δεσμευτεί υπογράφοντας τη «συμφωνία» που υπέγραψε και ακολουθώντας τους όρους της όσο γίνεται με λιγότερο επαχθείς συνέπειες για τους πολίτες των τάξεων και των αριστερών του ιδεών.
Άλλωστε ένα μέρος της αριστεράς του Συνασπισμού διαφώνησε και στη συνέχεια αποχώρησε από τον «Συνασπισμό».
Ο Τσίπρας επέμενε να ασκήσει την εξουσία εφ’ όσον ο Ελληνικός λαός τον επέλεξε μαζί με το μικρό κόμμα που συνεργάστηκε μαζί του.
Τώρα έχουμε την Αξιωματική Αντιπολίτευση του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας υπό το νέο αρχηγό της να επιτίθεται στην κυβέρνηση για ασυνέπεια και για «αντιλαϊκά μέτρα», που υπό την ηγεσία του κ. Τσίπρα ακολουθεί.
Δεν καταλαβαίνω πώς έχουν τη δυνατότητα ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. και ο αστικός τύπος να εγκαλούν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό για μέτρα που υπό την Ευρωπαϊκή απαίτηση υποχρεούται να παίρνει, για να μπορεί να βασίζεται και στα έξωθεν εμβάσματα που χωρίς αυτά δεν μπορεί το ελληνικό κράτος να λειτουργήσει και οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι να παίρνουν το μισθό και τη σύνταξή τους.
Και μάλιστα υπό την περίφημη «Συμφωνία» και τους όρους της.
Η αντιπολίτευση λοιπόν και κυρίως το «εξαφανισθέν» ΠΑΣΟΚ όσο απέμεινε, καθώς και η Ν.Δ. υπό οποιονδήποτε αρχηγό ευθύνονται για την κατάσταση και τα χρέη της χώρας όσο κυβερνούσαν και αυτών τα λάθη και τη γενική πολιτική σήμερα πληρώνουμε εκτός από τη γενική οικονομική κρίση που είναι περιοδικό φαινόμενο του συστήματος.
Συνεπώς που βασίζεται η πολιτική κριτική τους προς τη σημερινή κυβέρνηση; Δεν καταλαβαίνω.