«Βασικός σκοπός της διοίκησης είναι η ευδαιμονία του έθνους όπως μέλει να την απολαύσει μέσα από την ισονομία» γραφούν στο Δ κεφάλαιο στην περίφημη διακήρυξη πληρεξουσίων νήσου Κρήτης «εμπνεόμενοι από το ευγενές αίσθημα ελευθερίας» οι γνήσιοι αγωνιστές της κρητικής επανάστασης, το β έτος ανεξαρτησίας 1822.
Είναι πολύ βαθιά τα συναισθήματα που εισπράττει κανείς από την πλούσια ιστορία μας και θεωρώ έγκλημα την έλλειψη γνώσεων σχετικά με σημαντικά γεγονότα ορόσημα, που έχουν να διδάξουν πάρα πολλά.
Όπως το πρωτόκολλο του Λονδίνου το 1840 με το ξεπούλημα στους Τούρκους, αργότερα το 1878 τη συνθήκη του Βερολίνου με το άρθρο 23 που αναφέρεται στο κρητικό ζήτημα και τέλος τη σύμβαση της Χαλέπας την ίδια χρονιά, που στην ουσία είναι η επικύρωση ανεξαρτησίας της κρητικής πολιτείας.
Μέσα σε αυτά τα κείμενα υπάρχει συμπυκνωμένο το απόσταγμα αίματος και πνεύματος γενεών που είχαν οράματα, όπως αυτά αποτυπώνονται καθαρά κι ολοζώντανα στην πρωτότυπη διακήρυξη των αληθινών πληρεξουσίων νήσου Κρήτης.
Σήμερα οι συνθήκες είναι ασύγκριτες με παραλλαγμένες ανάγκες της κοινωνίας, όπου πλέον υπάρχει μια ύπουλη και κρυφή εξουσία που απομακρύνεται παντελώς από το βασικό σκοπό διοίκησης, όπως διατυπώνεται από τους αγνούς πατριώτες στο αυθεντικό κείμενο.
Ο ανισομερής τρόπος άσκησης εξουσίας οδηγεί σε παραλογισμό που ευνοεί μια κεντρική μονομερή εξουσία, καθώς αποπροσανατολίζει και προκαλεί σύγχυση στην κοινωνία, χωρίς να μπορεί να διακρίνει εύκολα κανείς ποιος είναι ένοχος.
Έτσι συμβαίνει η πόλη μας να εκλέγει πολυπληθές δημοτικό συμβούλιο με ελάχιστη διάφορα από το μητροπολιτικό δήμο Αθηναίων που έχει πολλαπλάσιο πληθυσμό, δηλαδή το Ρέθυμνο με 25.000 ψηφοφόρους εκλέγει 41 δημοτικούς συμβούλους και η Αθήνα με 670.000 εκλέγει 49!
Συνεπώς υπάρχει πλήρη αναντιστοιχία που οφείλεται στην ισχυρή μειοψηφία που νέμεται την εξουσία και ζητά όσο γίνεται εύκολο κι άμεσο τρόπο εκλογής.
Για αυτό ο τόπος μας δεν εφημερεύει, καθώς είναι σε μια φυλακή από συμφέροντα μικροπολιτικά που επιδιώκουν τον κατακερματισμό και υπαγορεύουν εντολές που πολεμούν με κάθε τρόπο κάθε ενιαίο σχέδιο υπόδειγμα διοίκησης.
Το παράδειγμα με το εθνικό κτηματολόγιο και το γενικό πολεοδομικό σχέδιο είναι αντιπροσωπευτικό κι ήταν το θέμα συζήτησης με τον συμπαθή υπεύθυνο Δήμου Ρεθύμνου κ. Τσιμπισκάκη, όπου ομολογουμένως είμαι σίγουρος ότι κάνει ότι μπορεί με το τεχνικό επιτελείο.
Όμως το παιχνίδι είναι μυστικό, καθώς όπως έγραψα το ίδιο το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας, που αποτελεί θεσμικό όργανο με συμμετοχή στη νόμο αποτελεί τον κύριο υπαίτιο προβλημάτων.
Υπάρχει μια κρυφή πηγή συνεχής παραγωγής υποχρέωσης μελετών με μόνο στόχο την απασχόληση των μελών.
Το ίδιο ισχύει και με ένα άλλο πόλο άσκησης ύπουλης εξουσίας, τον Δικηγορικό Σύλλογο, όπου με τον ίδιο τρόπο δυναστεύει την κοινωνία με χρηματικά παράβολα κι αναίτιες προσυμφωνημένες αναβολές δικασίμων, ώστε να υποτάσσει το πολίτη σε μια άνευ όρων διαδικασία.
Έτσι καθυστερεί η απονομή Δικαιοσύνης αρκετά χρόνια και η διεθνής έγκυρη έρευνα μας κατατάσσει σε επίπεδο αφρικανικής χώρας, ενώ ήδη είναι προς διαβούλευση ο νέος κώδικας πολιτικής δικονομίας, που προβλέπει στο αρ. 237 την άμεση έκδοση απόφασης εντός εξαμήνου, που φυσικά οι δικηγόροι δεν θέλουν να ψηφιστεί.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα με το Ειρηνοδικείο, όπου είχε αυξηθεί η αρμοδιότητά του, όμως, επειδή δεν απαιτείται δικηγόρος μειώθηκε πάλι, προκειμένου να εξαναγκάζεται ο πολίτης να προσφεύγει στο μονομελές, όπου μόνο δικηγόρος έχει πρόσβαση.
Με αυτά και με άλλα χρεοκοπήσαμε και ψάχνουμε που και γιατί δεν υπάρχει χρήμα κι η ανασφάλεια κυριαρχεί.
Εύχομαι ο πολίτης να ξυπνήσει και να μην ανέχεται έκπτωση στη δημοκρατία, αλλά να ενεργεί επίμονα μέσω απλών θεσμικών παρεμβάσεων και είναι σίγουρο ότι θα βρει ανταπόκριση, καθώς τα γραφεία υπουργών λειτουργούν όλη τη μέρα και καλοδέχονται τις παρατηρήσεις, αρκεί να είναι σαφείς κι ορισμένες.
