Σκέψεις αυτές τις μέρες έρχονται στο νου μου πολλές, καθώς κάθε Ιούλη γιορτάζουμε ή απλώς θυμόμαστε την επιστροφή της Δημοκρατίας το 1974 έπειτα από την πτώση της χούντας των Απριλιανών του ’67.
Η πραγματική Δημοκρατία δεν είναι πολίτευμα. Είναι τρόπος ζωής και συμπεριφοράς. Τόσο του κράτους προς τους πολίτες, όσο και το αντίστροφο.
Η πραγματική Δημοκρατία θέλει όλους τους πολίτες να είναι κοινωνοί των αγαθών της παιδείας και δεν επιτρέπει να είναι η εκπαίδευση προνόμιο των λίγων.
Η πραγματική Δημοκρατία στηρίζει οικονομικά τις ασθενέστερες κοινωνικά τάξεις και δεν τις ξεζουμίζει με βαριά φορολογία.
Η πραγματική Δημοκρατία παράγει υπέρ του κοινωνικού συνόλου νόμους και προσφέρει δημόσια έργα και υποδομές που βοηθούν όλους τους πολίτες να προκόψουν και δεν μεροληπτεί υπέρ του ενός ή του άλλου και δεν εξυπηρετεί τα χατίρια συγκεκριμένων ατόμων ή ομάδων.
Η πραγματική Δημοκρατία σέβεται τις κάθε είδους πεποιθήσεις των μελών της κοινωνίας και κλείνει την πόρτα στο φανατισμό και στο φασισμό και σε όλες τις μορφές ρατσισμού που μαστίζουν τις κοινωνίες των ημερών μας.
Η πραγματική Δημοκρατία σέβεται την τρίτη ηλικία, ενθαρρύνει τη νέα γενιά και στηρίζει όποιον πολίτη έχει οτιδήποτε πρόβλημα κατά την ένταξή του στο κοινωνικό σύνολο ή κατά τη συμμετοχή του στα κοινωνικά δρώμενα.
Αλήθεια, εσείς τι λέτε για όλα τούτα;
