Δημοτικές εκλογές… τι θέλουμε τελικά;

Έτυχε να γεννηθώ και να είμαι ένας από τους πολίτες αυτής της πόλης και παρά τα όποια προβλήματά της, ήμουν, είμαι και θα είμαι φανατικός λάτρης και θαυμαστής της. Βλέπω χρόνια τώρα, και είναι απορίας άξιον ότι ποτέ, ή σχεδόν ποτέ, δεν έχει υπάρξει ομόφωνη απόφαση από συμπολίτευση και αντιπολίτευση για ότι έργο πρόκειται να γίνει στο δήμο, εκτός μόνο αν πρόκειται για κάποιο ψήφισμα σε κηδείες ή κάτι σχετικό.

 

Διάβαζα πριν από αρκετό καιρό ότι στην πρόταση των μελετών που έχουν γίνει και των δανείων του δήμου, ενώ η αντιπολίτευση βλέπει πολλά θετικά σημεία, την καταψηφίζει γιατί βλέπει κενά στα έργα, που σημειωτέον πολλά από αυτά εκτελούνται, ή έχουν δρομολογηθεί για χρηματοδότηση. Καταλαβαίνω ότι η δουλειά της αντιπολίτευσης είναι για να ελέγχει αν τηρούνται οι σωστές διαδικασίες σε όλα όσα γίνονται στο δήμο, αλλά και σε άλλους φορείς, για να μην παίρνονται ανεξέλεγκτες αποφάσεις και οδηγηθούμε σε άσχημες καταστάσεις. Το να μην έχει συμφωνήσει όμως, έστω και μια φορά, έτσι για δείγμα, για να υπάρχει μια ομοφωνία και μια σύμπνοια σε κάτι που αφορά εμάς τους πολίτες του δήμου, είναι μάλλον αδικαιολόγητο, αστείο, ή για το βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες.

 

Σαν δημότης θέλω να ζω σε μια πόλη με αρχές και όσο γίνεται περισσότερες ελαφρύνσεις, ειδικά αυτή την δύσκολη οικονομικά εποχή. Θέλω σαν πολίτης να έχω νερό σε λογική τιμή. Θέλω ένα δήμο αυτάρκη που θα έχει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, ή ακόμα και πρωτογενή πλεονάσματα, για την άνετη δημιουργία έργων, χωρίς να μου επιβάλλεται κάθε τόσο χαράτσι ή έκτακτες εισφορές, για ελλείμματα που δεν δημιούργησα εγώ και οι συμπολίτες μου. Θέλω να γίνουν πάρα πολλά στην πόλη μου, και τα θέλω όλα σε όσο γίνεται γρηγορότερο διάστημα, για να μπορέσω να τα απολαύσω. Ξέρω πολύ καλά, και υπάρχουν παραδείγματα δήμων στην Ελλάδα που το επιβεβαιώνουν (βλέπε νομός μαγνησίας Ανάβρα), ότι ο δήμος, με κάποιες διαδικασίες, μπορεί να γίνει αυτάρκης, κάνοντας παράλληλα έργα που θα βελτιώσουν τη ζωή των δημοτών. Το θέμα είναι βέβαια κατά πόσο υπάρχουν ικανά άτομα να κινήσουν τέτοιες διαδικασίες, αλλά θέλω να πιστεύω ότι με τέτοια πληθώρα υποψηφίων σ’ αυτές τις εκλογές, σίγουρα θα υπάρχουν κάποια άτομα που να μπορούν να ονειρευτούν ένα σωρό πράγματα και το κυριότερο, να τα υλοποιήσουν.

 

Μου είναι παντελώς αδιάφορο για το που ανήκει ο καθένας που με εκπροσωπεί στο δήμο ή στην περιφέρεια κομματικά, και νομίζω πως τώρα πλέον μετά από 40 χρόνια μεταπολίτευσης με τα μυριάδες προβλήματα, ο καθένας μας έτσι θα πρέπει να σκέπτεται. Το ζητούμενο είναι αυτός που θα εκλεγεί να έχει ιδέες, να μπορεί και το κυριότερο να θέλει να κάνει κάποια έργα, που θα βελτιώσουν την ποιότητα της πόλης και των δημοτών. Είμαι πολίτης, όπως και όλοι εσείς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές, της συγκεκριμένης πόλης, και μ’ ενδιαφέρει επιτέλους να δω την πόλη μου να αναπτύσσεται και να κερδίζει αυτό που της αναλογεί, στο νησί και τη χώρα, χωρίς να συνθλίβεται από τους όμορους νομούς. Θέλω να βλέπω να γίνονται έργα, να γίνονται πράξεις όσα έχουν ειπωθεί κατά διαστήματα. Χόρτασα πια, μπούχτισα από μεγαλόστομα λόγια χωρίς ουσία και νόημα, από πελατειακές σχέσεις, και βολέματα ημετέρων.

 

Τα τελευταία χρόνια βλέπω παρεμβάσεις στην πόλη ορατές -πιστεύω από όλους- εκτός κι αν τις βλέπω μόνον εγώ, που δεν είχαν γίνει για κάποιους λόγους τα προηγούμενα χρόνια. Τι να το κάνεις όμως το πιάτο πολυτελείας, αν δεν έχεις φαγητό να το γεμίσεις; Καλά τα πεζοδρόμια και οι ποδηλατοδρόμοι, αλλά χωρίς πάρκινγκ ολόκληρη πόλη, που τα κύρια έσοδά της είναι από τον τουρισμό, παραπέμπουν στο πιάτο πολυτελείας που δεν έχει φαγητό. Δεν είναι δυνατόν μια πόλη που θέλει να λέγεται τουριστική και να αυξάνει τα έσοδά της από τον τουρισμό, να είναι γεμάτη από γκράφιτι και να μην υπάρχει ούτε ένας τοίχος καθαρός.

 

Θέλω και ελπίζω να δω κι άλλα πολλά, όπως ας πούμε να γίνουν περισσότερες παιδικές χαρές για τα παιδιά, να γίνουν περισσότεροι αθλητικοί χώροι, που χρειάζονται όχι μόνο στη νεολαία, αλλά τώρα πλέον επιβεβλημένα και στους μεγαλύτερους σε ηλικία. Θέλω να δω πάρκα αναψυχής και δρόμους, που θα βαδίζουν οι πολίτες με τις οικογένειές τους χωρίς να φοβούνται ότι θα τους πατήσει κάποιο αυτοκίνητο, ή κάποιος «σβούρας» με τη μηχανή του, που κάποιοι «του είπαν» ότι μπορεί να τρέχει με 100 χιλιόμετρα μέσα στην πόλη, κινδυνεύοντας και ίδιος άμεσα. Θέλω να δω τους δρόμους ανθρώπινους και όχι να μην μπορείς να τους περάσεις, με τις λακκούβες που έχουν, ούτε με αεροπλάνο! Θέλω να δω να παίρνει κυκλοφοριακή ανάσα η πόλη, που πλέον έχει μεγαλώσει αρκετά και έχει τεράστιο, ορατό πλέον από τον οποιονδήποτε πρόβλημα, και το κυριότερο θέλω να δω τη δημοτική αρχή, ή την περιφέρεια να προγραμματίζουν, προβλέποντας τι θα γίνει στην πόλη και την ύπαιθρο για 10 και 20 χρόνια μετά, και όχι κάνοντας πρόχειρους προγραμματισμούς, που όταν και αν υλοποιηθούν θα είναι ήδη ξεπερασμένοι από τα γεγονότα που τρέχουν…

 

Προφανώς όλα αυτά θα γίνουν πολύ ευκολότερα, μόνο αν υπάρχει σύμπνοια απόψεων για τον κοινό στόχο, από όλους όσους είναι άμεσα εμπλεκόμενοι και μέσα στα πράγματα, αφού πολλές φορές, λόγω διαφωνιών, δρομολογούν τις εξελίξεις χωρίς τελικά να τις «εκτελούν!!!».

 

Δεν μπορεί λοιπόν να διαφωνεί κανένας και όλοι πρέπει να συμπλέουν με την πλειοψηφία; Όχι βέβαια! Αυτονόητο είναι πως και διαφωνίες πρέπει να υπάρχουν και προτάσεις να γίνονται. Να γίνονται όμως συγκεκριμένες, να αποδεικνύονται γιατί είναι καλύτερες από τις ήδη προτεινόμενες, και κυρίως με ποιον τρόπο θα χρηματοδοτηθούν.

 

Σε κάθε άλλη περίπτωση, εγώ ο απλός πολίτης που βλέπει τα πράγματα σαν θεατής «από την κερκίδα της κρίσης», θα έλεγα σε όποιον διαφωνεί και ονομάζεται συμπολίτευση, αντιπολίτευση ή οτιδήποτε άλλο, αν δεν έχει πειστικά επιχειρήματα να αποδείξει αυτό που λέει, όχι μόνο στο δήμο, αλλά και σε άλλους φορείς, να συνεχίσει να διαφωνεί για να δικαιολογεί την κομματική του ταυτότητα. Να συνεχίσει να διαφωνεί για να μειώνει τον εαυτό του και το κόμμα που υποστηρίζει και υποστηρίζεται, θεωρώντας ότι προσφέρει υπηρεσίες στην πόλη του, ενώ δεν προσφέρει απολύτως τίποτα, πέρα από καταστροφολογία, μηδενισμό, και ανυπαρξία ιδεών, απλά και μόνο για να καταγράφονται όλα αυτά στα πρακτικά, θεωρώντας ότι έτσι καταγράφει έργο κάνοντας αντίσταση στο να μην μπορεί να υλοποιηθεί τίποτα.

 

Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να πετύχει ο δήμος μας, αλλά και ο κάθε δήμος σε όλη τη χώρα αν υπήρχε κοινό ψηφοδέλτιο με την ανάδειξη των καλύτερων και με σύμπνοια απόψεων. Η Κυριακή με τις εκλογές είναι κοντά. Η ανάδειξη των καλύτερων, ανεξάρτητα της κομματικής τους ταυτότητας είναι πλέον ρεθυμνιώτικη επιταγή και καλείται επιτακτικά ο κάθε Ρεθυμνιώτης να την εξαργυρώσει με την ανάλογη σοβαρότητα των καιρών. Εύχομαι την Κυριακή να γίνει αυτό επιτέλους.

 

Ίσως τότε και μόνο τότε με τους πραγματικά άξιους και καλύτερους, δούμε όλοι μας την πραγματική δυναμική του δήμου μας και την υλοποίηση όσων ονειρευόμαστε. Οπότε το μόνο που μένει να ευχηθώ σε όλους μας για την Κυριακή είναι «καλό βόλι!».