Με το άρθρο που έγραψα προχθές για τις δημοτικές εκλογές, κάποιοι φίλοι με πήραν τηλέφωνο για να μου επισημάνουν ότι φαίνεται να παίρνω θέση υπέρ του νυν δημάρχου κ. Μαρινάκη. Προφανώς ήταν της αντιπολίτευσης… Υπήρξαν άλλοι που με κατηγόρησαν ότι παίρνω θέση εναντίον του, επαληθεύοντας πλήρως τον Έλληνα και στις δυο περιπτώσεις, που πιστεύει ότι τον συμφέρει και ότι του αρέσει, καταλαβαίνοντας πάντα αυτό που θέλει αυτός. Προφανώς ήταν της συμπολίτευσης…
Τον κύριο δήμαρχο τυχαίνει να τον γνωρίζω, όπως όλοι της γενιάς μας, από τα μαθητικά μας χρόνια. Αυτό όμως δεν έχει καμία σχέση με ότι έγραψα στο χθεσινό άρθρο μου, σαν απλός πολίτης, που βλέπει ότι έχουν γίνει αρκετά έργα τα τελευταία χρόνια στην πόλη μας και θέλει να βελτιωθεί ακόμα περισσότερο η ποιότητα της ζωής στην πόλη του.
Ο κ. Μαρινάκης, όπως και κάθε προηγούμενος δήμαρχος, έχει γράψει τη δική του ιστορία στη δημαρχία, μετά από οκτώ χρόνια, και δεν περιμένει τα εύσημα ή την κριτική κανενός, πολύ περισσότερο δε φαντάζομαι τα δικά μου, για να αποδείξει κάτι στον οποιονδήποτε. Το αν η πόλη έχει βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια, είναι κάτι παραπάνω από οφθαλμοφανές στον οποιονδήποτε, και αν πει κάποιος το αντίθετο σίγουρα δεν λέει όλη την αλήθεια. Το αν θέλει βελτίωση σε κάποιους τομείς, είναι κάτι που το ξέρουμε όλοι και προφανώς πολύ περισσότερο ο ίδιος, μιας και είναι δήμαρχος. Πάντα θα υπάρχουν πράγματα να γίνουν στην πόλη και στην κάθε πόλη, έτσι κι αλλιώς, γιατί κάθε πόλη και κοινωνία εξελίσσεται και είναι φυσικό ότι δεν μπορεί να παραμένει στα ίδια επίπεδα. Δεν είναι λοιπόν κακό να επισημανθούν κάποια πράγματα καλοπροαίρετα και να παρθούν τα ανάλογα μέτρα, ώστε να δρομολογηθούν οι καλύτερες δυνατές εξελίξεις, όσο γίνεται ταχύτερα.
Υποθέτω για το λόγο αυτό ο νυν δήμαρχος, κατεβαίνει ξανά υποψήφιος, θέλοντας να υλοποιήσει κάποια πράγματα που δεν μπόρεσε, ή δεν πρόλαβε στη διάρκεια της θητείας του, και για να βελτιώσει ακόμα περισσότερο την εικόνα της πόλης και προς τους πολίτες της, αλλά και προς τα έξω. Αν θέλουμε να δούμε τα πράγματα χωρίς μεμψιμοιρία, χωρίς ταμπέλες, με την ουσία και χωρίς παρωπίδες, θα αναφέρω ένα και μόνο παράδειγμα μιας και είμαι άτομο που εργάζεται στο χώρο της παιδείας. Στην πόλη θα πρέπει να προσέξουμε ότι κτίζονται συνολικά τέσσερα σχολικά κτήρια (αν θυμάμαι καλά), η συνολική αξία των οποίων υπερβαίνει, τα 18 εκατομμύρια ευρώ, (επίσης αν θυμάμαι καλά), τη στιγμή που είχε να μπει πετραδάκι σε σχολικό κτήριο στο Ρέθυμνο, για πάνω από τριάντα χρόνια. Όπως και να το κάνουμε όσο και να θέλει κάποιος να μηδενίσει το δημοτικό έργο, τα συγκεκριμένα έργα γίνονται αποκλειστικά με σχέδια και ενέργειες της νυν δημοτικής αρχής. Δεν θα αναφερθώ σε περισσότερα, απλά λέω τα πράγματα με τ’ όνομά τους, όσο κι αν δεν αρέσει σε κάποιους.
Τα αρνητικά, όσα υπάρχουν, θα πρέπει να γίνει μεγάλη προσπάθεια να εξαλειφθούν ή να γίνουν θετικά. Άλλωστε υπήρχαν και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, είτε μας αρέσει είτε όχι, όποιος κι αν είναι στη δημοτική αρχή, γιατί δημιουργούνται από τις όποιες εξελίξεις των κοινωνιών.
Στο μεταξύ ανεξάρτητα από την όποια αντιπαλότητα που υπάρχει, μεταξύ των παρατάξεων που διεκδικούν τη δημαρχία και τις παρατηρήσεις φίλων, που βλέπουν τα πράγματα όπως τους συμφέρει και τα ερμηνεύουν όπως θέλουν αυτοί, εγώ σαν απλός πολίτης αυτής της πόλης, θα συνεχίσω να ονειρεύομαι το καλύτερο δυνατό για τον τόπο μου, με την ελπίδα ότι κάποια στιγμή το όνειρο θα γίνει πραγματικότητα.
* Ο Βαγγέλης Παπαδάκις είναι καθηγητής Φυσικής Αγωγής