Σήμερα, θα «συνομιλήσω» για την τρέχουσα εντός συνόρων πολιτική επικαιρότητα με ένα πρώην πρωθυπουργό της Ελλάδας. Χωρίς να καταφύγω σε κόλπα «πνευματισμού», παρά μονάχα στη δίτομη σειρά «Πολιτικά Κείμενα», όπου έχουν μαζευτεί όλοι οι πολιτικοί του λόγοι και οι ιδέες του Αλέξανδρου Παπαναστασίου. Μπορεί ο πρώην πρωθυπουργός (1924 και 1932) να πέθανε το Νοέμβρη του 1936, αλλά οι ιδέες του είναι ακόμη και σήμερα θαλερές και επίκαιρες. Κι η χαρά μου είναι μεγάλη, γιατί από την παρούσα «συνέντευξή» μας, ίσως, προκύψουν κάποιες χρήσιμες για τους σύγχρονους Έλληνες προτάσεις για τα σημερινά προβλήματά μας.
• Πρώτα απ’ όλα, πείτε μας, ποια είναι η γνώμη σας, κύριε Παπαναστασίου, για το διαρκή τα τελευταία χρόνια θόρυβο με τα «διαπλεκόμενα» και τον Τύπο στην Ελλάδα;
• (4/6/1931) Όταν δημιουργείται κατάστασις η οποία περιάγει τον δημόσιον έλεγχον εις την θέλησιν ολίγων επιχειρήσεων, πρέπει να αναγνωρίζωμεν ότι νοθεύεται το δημοκρατικόν πολίτευμα, το οποίον στηρίζεται εις το δημόσιον έλεγχον…
• Κύριε πρόεδρε, ενώ προηγούμενες κυβερνήσεις, ακολουθώντας «μνημονιακή» πολιτική, συρρίκνωσαν τα εισοδήματα των πολιτών, έχετε να πείτε κάτι για το ότι, αν και η σημερινή κυβέρνηση υποσχέθηκε προεκλογικά «ενίσχυση» των μισθών και των συντάξεων, δεν έχουμε ιδεί τίποτα ακόμα;
• (24/3/1924) Όσον αφορά την κοινωνικήν οικονομικήν πολιτικήν της κυβερνήσεως είναι ίσως περιττόν να τονίσω ότι η δημοκρατική κυβέρνησις αποβλέπει εις την συστηματικήν εξύψωσιν των εργαζομένων τάξεων. Αναγνωρίζει όμως ότι τούτο δύναται να γίνη διά βαθμιαίων μεταρρυθμίσεων, αι οποίαι, ενώ θα τείνουν εις την κατάργησιν πάσης εκμεταλλεύσεως ενός μέρους της κοινωνίας υπό οιουδήποτε άλλου μέρους αυτής, δεν πρέπει να προκαλούν κατάπτωσιν της παραγωγής, η οποία τουναντίον πρέπει επίσης να ευνοήται.
• Κύριε πρόεδρε, τέλος, πώς βλέπετε την πρόσφατη πρόταση του αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδας, κ. Ιερώνυμου, για αξιοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας για να ανταποκριθεί η χώρα μας στις δανειακές της υποχρεώσεις;
• (29/12/1930) Εάν ενδιαφερώμεθα και θέλωμεν πράγματι να προαχθή η Εκκλησία και να πληρώση μεγίστην ανάγκην κοινωνικήν, επιβάλλεται να συντείνωμεν όπως όσον το δυνατόν συγχρονίζεται και μη εξαρτά την ύπαρξίν της από εντελώς τυπικά πράγματα τα οποία σήμερον δεν ανταποκρίνονται προς τας κοινωνικάς και ψυχικάς ανάγκας των ανθρώπων.
Τον ευχαρίστησα και έκλεισα τα βιβλία. Στράφηκα στο περίπτερο της γειτονιάς μου, όπου από «διαπλεκόμενα και μη» πρωτοσέλιδα του τύπου δεν μπόρεσα να βρω νέα που πραγματικά ωφελούν τις ψυχές των συμπατριωτών μας…
* Ο Γεώργιος Η. Ορφανός είναι υποψήφιος διδάκτωρ στο Α.Π.Θ.
