Το ελληνικό κράτος έχει επενδύσει στο χώρο της παιδείας. Χιλιάδες νέοι με μεταπτυχιακά και διδακτορικά διπλώματα διεκδικούν την ένταξή τους στην παραγωγική διαδικασία, αδημονούν να αποτελέσουν το πρωτογενές κύτταρο που θα ανατροφοδοτήσει την ελληνική οικονομία και αναζητούν την επαγγελματική και την προσωπική τους καταξίωση μέσω της επαγγελματικής τους αποκατάστασης. Αυτό σημαίνει ότι αναζητούν να απορροφηθούν σε επαγγελματικούς χώρους συναφείς με το επιστημονικό πεδίο στο οποίο εντρύφησαν, να προσφέρουν τις υπηρεσίες και να αμειφθούν ανάλογα, εξασφαλίζοντας ένα αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο.
Επιπλέον οι νέοι σήμερα αξιοποιούν σε μέγιστο βαθμό την ανάπτυξη των επικοινωνιών. Έχουν άμεση πρόσβαση στην πληροφορία μέσω του διαδικτύου, παρακολουθούν τις εξελίξεις σε όλους τους τομείς της αγοράς, συμμετέχουν σε διάφορα πανεπιστημιακά προγράμματα όπως είναι τα Erasmus, ενημερώνονται για τα νέα επιτεύγματα της επιστήμης, οπουδήποτε και αν λαμβάνουν χώρα αυτά ή δημιουργούν, τέλος διαπροσωπικές σχέσεις με τα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Πρόκειται δηλαδή για μια νέα γενιά ανθρώπων με υψηλό επίπεδο σπουδών που γνωρίζει τα δεδομένα της εποχής, έχει εξοικειωθεί με την επέκταση της αγοράς και έχει «κατακτήσει» την Ενωμένη Ευρώπη. Κι ενώ αποφοιτά από τα πανεπιστήμια κάθε χρόνο ένας σεβαστός αριθμός ατόμων, περί τις 60.000-65.000 με προσωπικές περγαμηνές και αξιόλογες προοπτικές, το ζητούμενο και ο νέος εθνικός στόχος είναι να μπορέσουν τα άτομα αυτά να ενταχθούν σε αναπτυξιακές και παραγωγικές διαδικασίες. Η ανάγκη είναι επιτακτική.
Σε αυτό το σημείο ο ρόλος των κομμάτων καθίσταται καίριος και καταλυτικός. Πρέπει να αναπροσαρμόσει τα δεδομένα στις επιταγές της σύγχρονης εποχής. Η συζήτηση για την αξιοποίηση και απορρόφηση των μορφωμένων ανθρώπων στην παραγωγική διαδικασία, στην έρευνα, στις καινοτόμες δράσεις και στους χώρους της τεχνολογίας και της πληροφορίας θα αποτελέσει τον τροχό της ανάπτυξης για τα κόμματα.
Ακόμα εργασιακές τάξεις και κλάδοι όπως αγρότες, αυτοαπασχολούμενοι και εργαζόμενοι σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα είναι πλέον άνθρωποι με αρκετή ενημέρωση, έχουν άμεση σχέση με την τεχνολογία και αντιλαμβάνονται διαφορετικά την πραγματικότητα σε σχέση με τους προκάτοχους τους. Σε κάθε περίπτωση, η δυσαρέσκεια και η απογοήτευση στους νέους είναι διάχυτη για το πολιτικό σύστημα της χώρας. Και ενώ οι ανησυχίες τους προϋπήρχαν της κρίσης, στην παρούσα συγκυρία είναι περισσότερο έντονες.
Απαιτούνται συντονισμένες δράσεις, οι οποίες θα αποσκοπούν στη δημιουργία ισχυρών βάσεων ανάπτυξης. Όλα τα προγράμματα πρέπει να ενταχθούν στην παραγωγική διαδικασία και να υπάρξει η ελπίδα και η προοπτική των επενδύσεων από Έλληνες αλλά και ξένους επενδυτές. Οι νέοι μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν τον «αγωγό» της ανάπτυξης. Μπορούν με άνεση και αποτελεσματικότητα να «παράξουν» την ανάπτυξη αλλά και να «προωθήσουν» τα προϊόντα της σε χώρες του εξωτερικού. Εξάλλου η ελπίδα και η προοπτική είναι έννοιες σύμφυτες με την ηλικία και τη φύση τους.
* Ο Γιώργος Ματαλλιωτάκης είναι διοικητής Νοσοκομείου Ιεράπετρας, πολιτευτής Νέας Δημοκρατίας Ν. Ηρακλείου
