Άξια επισήμανσης είναι η (μέχρι τώρα) στάση του ΟΗΕ και των παραφυάδων του (συμβούλιο ασφαλείας κ.λπ.) απέναντι στον πόλεμο που κήρυξε η Τουρκία στη χώρα μας, με όπλο το προσφυγομεταναστευτικό ρεύμα. Και τούτο επειδή η στάση του άνω Οργανισμού έναντι των προσφύγων εμφανίζεται ιδιαζόντως ευαισθητοποιημένη, φτάνοντας έως σημείου να αποστέλλονται εκπρόσωποί του στα ελληνικά νησιά με καθήκον να μεριμνούν για τη διάσωση και την επιτήρηση των συνθηκών διαβίωσής τους.
Προφανώς, πέραν πάσης αμφιβολίας, δεν είναι δυνατόν η διεθνής κοινότητα να απαιτεί από μια χώρα να διασώζει και να δέχεται, κατ’ αρχήν, πρόσφυγες και την ίδια στιγμή να κλείνει τα μάτια και αδιαφορεί, όταν μια άλλη τους εκμεταλλεύεται και χρησιμοποιεί ως όπλο εχθροπραξιών.
Επειδή η Τουρκία δεν άνοιξε απλά τα σύνορά της, αλλά με δικά της πολεμοφόδια υποστηρίζει την παράνομη διείσδυση στη χώρα μας ορδών
αναξιοπαθούντων ανθρώπων, αρκετοί των οποίων, επιπλέον, περιέπεσαν στην οικτρή αυτή κατάσταση εξαιτίας προηγηθεισών πολεμικών επιχειρήσεων της ίδιας της Τουρκίας, που τώρα, στη συνέχεια, και τους χρησιμοποιεί κατά της Ελλάδας!
Είναι συνεπώς επιτακτική ανάγκη η ελληνική κυβέρνηση να στραφεί και προς κάθε αρμόδιο διεθνή οργανισμό, για την κατάφωρη, τη χυδαία παραβίαση του διεθνούς δικαίου που συντελείται, μην εξαντλώντας τα διαβήματά της μόνο στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτή η συμπεριφορά της Τουρκίας πρέπει να στιγματιστεί ανάγλυφα και να καταγγελθεί σε όλο τον κόσμο, που διατείνεται ότι είναι υπέρμαχος των γενικών αρχών του ανθρωπισμού.
Η κρισιμότητα των στιγμών καθιστά την αναγκαιότητα αυτής της προσφυγής έτι επιτακτικότερη: Πρέπει να προφυλάξουμε τις δυνάμεις κρούσης της χώρας μας από την κόπωση και την εξάντληση, που θα συνεπαγόταν μια μακροχρόνια αντίστιξη με τους προσφυγομετανάστες…
