Διοικώντας το κενό…

Πολύ ενδιαφέροντες τύποι πρέπει να είναι οι εν ενεργεία διοικητές και διευθυντές σε κρατικούς οργανισμούς ή υπηρεσίες. Επίσης έχω πολύ μεγάλη αγωνία για τις επικείμενες εκλογές οι «επίδοξοι» μνηστήρες των ευνουχισμένων οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης, πως θα συμπεριφερθούν απέναντι στα πρώην και νυν «αφεντικά» τους.

 

Για παράδειγμα σε ένα κρατικό ίδρυμα, υπηρεσία ή οργανισμό προκύπτει μια έκτακτη ανάγκη. Η απάντηση είναι άμεση απ’ τους διοικούντες της κατ’ επίφαση «υπηρεσίες»: δεν υπάρχουν κονδύλια, δεν έχουμε προϋπολογισμό και τα λοιπά «πρωτότυπα»! Λογική και αναμενόμενη η απάντηση των «προϊσταμένων» και των «διευθυντών», έστω κι αν πολλοί απ’ αυτούς έχουν ακόμα «κομματική» ταυτότητα, αλλά -ακόμα κι αν δεν έχουν- προκύπτει το αμείλικτο ερώτημα: «και σε τι ακριβώς προΐστασθε κύριοι και τι ακριβώς διευθύνετε»;

 

Διευθύνσεις πρωτοβάθμιας ή δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αδυνατούν να καλύψουν κενά δασκάλων και καθηγητών καταφεύγοντας σε «εσωτερικές» λύσεις. Σε λίγο θα βάλουν τις καθηγήτριες να κάνουν και φασίνα στα σχολεία -αν δεν το κάνουν ήδη.

 

Νοσοκομεία υπό διάλυση με τον προϊστάμενό τους υπουργό να τσιρίζει ολημερίς στα «παράθυρα» των καναλιών και οι «διοικητές» να έχουν μετατραπεί σε λογιστάκους που δίνουν το καλό παράδειγμα του «νοικοκυρέματος». Διευθυντές εδώ, διευθυντές εκεί, πού είναι οι διευθυντές; Γιατί δεν βγαίνει κάποιος με το πολυδιαφημισμένο ελληνικό «φιλότιμο» να πει το «αυτονόητο». Δεν έχω αντικείμενο εργασίας, ο τομέας ευθύνης μου είναι διαλυμένος, πάω στο σπίτι μου αρνούμενος να πληρώνομαι για κάτι που δεν μπορώ -ή δε θέλω- να κάνω παριστάνοντας κάτι που δεν είμαι!! Τόσο δύσκολο είναι; Τόσο χρήσιμο είναι το «επίδομα ευθύνης»; Τόση υποχρέωση έχουν οι «προϊστάμενοι» και οι «διευθυντές» στους ανώτερους τους;

 

Ο λόγος των «προϊσταμένων» και των «διευθυντών» εκφέρεται περίπου με τρόπο ηρωικό: «κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες προσπαθούμε για το καλύτερο». Φοβερή θέση «ευθύνης», φοβερή «πρωτοτυπία» και μάλλον θα απαιτούνται και φοβερές «ικανότητες» να διευθύνει κάποιος ή κάποια «εκλεκτή» ένα διαλυμένο τομέα και απλά το μόνο που κάνει είναι να εξισώνεται με τα ανδρείκελα της κεντρικής εξουσίας. Πόση αξιοπρέπεια πρέπει να έχει κάποιος για να παριστάνει το «γιουσουφάκι» ενός συστήματος εξουσίας που διαπράττει εγκλήματα σε βάρος του λαού του;

 

Παραιτηθείτε, λοιπόν, κύριοι «διευθυντές» και «προϊστάμενοι». Όχι ως πράξη αντίστασης αλλά στοιχειώδους αξιοπρέπειας και κοινωνικής υστεροφημίας σας!