Δουλευόμαστε

Είσαι ελεύθερος επαγγελματίας που ξέρεις ότι οι πιθανότητες οικονομικής σου επιβίωσης είναι αντίστοιχες Αμερικανού ανθυπολοχαγού στο Βιετνάμ. Έχεις μπροστά σου φόρο εισοδήματος. Εισφορά ΟΑΕΕ. Ασφάλιση αυτοκινήτου, μπορεί και καμιά ιδιωτική. Στο βάθος βλέπεις τα τέλη κυκλοφορίας. Και κάνεις login στην εφορία για να δεις τον ΕΝΦΙΑ ανοίγοντας μια χαραμάδα στα δάχτυλα που κλείνουν τα μάτια. Πρακτικά δεν μπορείς να τα πληρώσεις όλα αυτά, ειδικά αν έχεις και νοίκια, κάρτες, παιδιά, σχολικά. Θα πας την εφορία σε δόσεις, θα αφήσεις απλήρωτη την κάρτα, μπορεί και την ασφαλιστική. Τέλος πάντων, σε ακραίες συνθήκες είναι λογικό να υιοθετήσεις μία ακραία συμπεριφορά. Μπορεί να βγεις με τα στυλό και τα εικονίσματα στο μετρό, με τα χαρτομάνδηλα στο φανάρι, με το Λούγκερ στη Δ.Ο.Υ.

 

«Η ανάπτυξη άρχισε σε αυτή τη χώρα» είπε ο πρωθυπουργός, ανακοινώνοντας δράσεις για ανέργους. Είναι λίγο σουρεαλιστικό να διαθέτεις κονδύλια για ανέργους αναφερόμενος στην ανάπτυξη. Όμως νομίζω ότι δεν υπάρχει και άλλος τρόπος. Στα σοβαρά τώρα, βλέπει κανείς φύλλα ανάπτυξης στον πραγματικό κόσμο, έξω από βάζα και επικοινωνιακά θερμοκήπια; Ίσως, βέβαια, παρατηρεί δείκτες που δείχνουν ένα σκίρτημα προς τα πάνω. Είναι χρήμα που δεν φοβάται πλέον να κυκλοφορήσει και να πέσει στην αγορά. Αυτό δεν είναι ανάπτυξη. Είναι αντανακλαστική συγκυρία, κάποια στιγμή το ελατήριο θα πάει και προς τα πάνω. Εν τέλει αυτό που περιγράφεται ως ανάπτυξη από την κυβέρνηση σερβίρεται μαζί με φρέντο καπουτσίνο και καίγεται στις ψησταριές των καινούργιων σουβλατζίδικων. Άλλες επιχειρήσεις δεν δημιουργούνται, εκτός και αν κάτσει καμιά αρπαχτή από το ΕΣΠΑ. Ούτε αυτό είναι περίεργο. Η διαχείριση της κρίσης γίνεται μέσα από σενάρια επιβίωσης, όχι από σχέδια ανάκαμψης. Ακόμα και σήμερα, έχεις την αίσθηση ότι η πολιτική χαράσσεται γύρω από επικοινωνιακούς κόμβους, κενούς περιεχομένου. Να φύγει, ας πούμε, η τρόικα. Να δείξουμε ότι ο Σαμαράς έρχεται να διορθώσει τα λάθη στον ΕΝΦΙΑ. Ταυτοχρόνως, ακόμα και οι υγιείς επιχειρηματικές ιδέες κουρεύονται από το δρεπάνι της υπερφορολόγησης. Γιατί να φτιάξεις κάτι καινοτόμο στην Ελλάδα; Για να πληρώσεις εφορία; Μόνο για αυτό. Και όταν έρχεται ο φόρος, να μένεις ακίνητος με το στόμα ανοιχτό. Και εκείνο το μοναδικό, το κρίσιμο δευτερόλεπτο, θα σε θεωρούν ακίνητο δύο τετραγωνικών και θα σου στέλνουν ΕΝΦΙΑ σε λογικό ύψος υπό την πρόνοια του Σαμαρά. Τώρα κάποιος θα πεταχτεί και θα ρωτήσει τι μπορεί να γίνει. Δεν είναι απαραίτητο ότι πάντα μπορεί να γίνει κάτι. Δεν είναι, δηλαδή, σπάνιο αυτό. Όλες οι ταφόπλακες το γράφουν.