Εδώ και μια βδομάδα η Ευρώπη βιώνει έναν πόλεμο στα ανατολικά της σύνορα με απρόβλεπτες συνέπειες και βέβαια έχει να κάνει με την επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία. Πρόκειται για δυο χώρες, που πριν μερικές δεκαετίες, μαζί με άλλες αποτελούσαν την σοβιετική ένωση και παρά τις όποιες διαφορές τους κατάφερναν να αποτελούν το αντίβαρο στις Ηνωμένες πολιτείες της Αμερικής. Για αρκετές δεκαετίες οι δυο υπερδυνάμεις ήταν ανταγωνίστριες και αντίπαλοι, αυτή δε η περίοδος λεγόταν ψυχρός πόλεμος ο οποίος διατηρούσε την ισορροπία. Παρόλο του ότι κάποιες φορές, (ελάχιστες θα έλεγα ), τα πράγματα είχαν φτάσει στα άκρα, επικράτησαν οι φωνές της λογικής και απέτρεψαν το ολοκαύτωμα που λέγεται πόλεμος με πυρηνικά όπλα.
Στα χρόνια που πέρασαν μετά το τέλος του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου έγιναν πόλεμοι μεταξύ γειτονικών χωρών σε όλο τον πλανήτη (Κορέα, Μέση Ανατολή, Γιουγκοσλαυία, Αφγανιστάν, και εμφύλιοι όπως στη χώρα μας και αλλού), οι οποίοι ήταν υποκινούμενοι από τις μεγάλες δυνάμεις που εξυπηρετούσαν τα συμφέροντα τους και πουλούσαν όπλα.
Ένας ιστορικός είχε πει ότι πόλεμος είναι το να σκοτώνονται πολλοί και άγνωστοι άνθρωποι μεταξύ τους, επειδή δεν μπορούν να τα βρουν λίγοι και γνωστοί στις μεταξύ τους συναντήσεις και διαβουλεύσεις. Δεν είμαι ιστορικός ούτε πολιτικός αναλυτής η διεθνολόγος, αλλά με την πείρα μου από τη ζωή και την κοινή λογική, παρατηρώ ότι ο πόλεμος της παραπληροφόρησης υπήρχε πάντα και σήμερα έχει πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις μέσω των μέσων ενημέρωσης και των κοινωνικών δικτύων. Παρατηρούμε λοιπόν να στηρίζουν όλοι την Ουκρανία και να κατηγορούν τον πρόεδρο Πούτιν για την εισβολή των στρατευμάτων στην γειτονική χώρα επιβάλλοντας μάλιστα πολύ βαριές κυρώσεις.
Συμφωνώ ότι η εισβολή στην Ουκρανία δεν έπρεπε να γίνει διότι σκορπά τον θάνατο, τους τραυματισμούς πολλών ανθρώπων, επιφέρει καταστροφές κτηρίων και εξοπλισμού, σπρώχνει στην προσφυγιά εκατομμύρια συνανθρώπους μας και τους κάνει να υποφέρουν, ιδιαίτερα τις ευπαθείς ομάδες όπως οι ασθενείς, τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι.
Τι έκανε όμως η Δύση και το ΝΑΤΟ για να αποτρέψει αυτή την εισβολή; Θέλοντας να πάρει με το μέρος του άλλη μια χώρα του πρώην ανατολικού μπλοκ και να πλησιάσει ακόμα πιο κοντά στη Ρωσία, κατάφερε να στηρίξει τον πρόεδρο Ζελίνσκι, ο οποίος κατά την γνώμη πολλών δεν είχε τα προσόντα, ώστε να πετύχει τον στόχο της, ενώ υπήρξε προφορική δέσμευση προς την Ρωσία περί του αντιθέτου.
Η θέση της χώρας μας σήμερα με την απόφαση της κυβέρνησης να στηρίξει την Ουκρανία με οπλισμό εκτός της ανθρωπιστικής βοήθειας, έχει διχάσει τους Έλληνες, οι οποίοι δεν είναι σίγουροι ότι θα βγει σε καλό μας. Θεωρώ ότι η απόφαση του πρωθυπουργού είναι βιαστική, διότι δεν έθεσε στο τραπέζι το θέμα της Κύπρου το μισό έδαφος της οποίας επί μισόν αιώνα βρίσκεται κάτω την μπότα του Αττίλα.
Η υποκρισία της Δύσης είναι ότι κάνει τα στραβά μάτια στην Τουρκία, η οποία ενήργησε πριν 48 χρόνια κατά τον ίδιο τρόπο που έκανε σήμερα η Ρωσία.
Η Τουρκία εισέβαλε όπως η Ρωσία, αναγνώρισε ένα ψευδοκράτος όπως η Ρωσία, εγκατέστησε 42.000 στρατιώτες στην Κύπρο, δολοφόνησε 7.000, εκτόπισε 200.000, έγινε αιτία να έχουμε 1.500 αγνοούμενους, αγνόησε πέντε ψηφίσματα του Συμβουλίου ασφαλείας ότι όλα αυτά είναι παράνομα και τελευταία μπήκε στην Αμμόχωστο, χωρίς να λογαριάσει κανένα. Υπάρχουν λοιπόν δυο μέτρα και δυο σταθμά και έπρεπε η κυβέρνηση πριν προχωρήσει στην αποστολή όπλων στην Ουκρανία, να ζητήσει από την διεθνή κοινότητα και το ΝΑΤΟ να επιβληθούν οι ίδιες σκληρές κυρώσεις και στον Ερντογάν που αγνοεί τους πάντες και θεωρεί τον εαυτό του απόλυτο μονάρχη όπως και ο Πούτιν άλλωστε. Αυτοί οι δυο ηγέτες έχουν πολλά κοινά σημεία και φταίει η Δύση και σε μεγάλο βαθμό, η Γερμανία που τους άφησε να φέρονται τόσο αλαζονικά και να έχουν βλέψεις επεκτατικές. Ήρθε λοιπόν ο καιρός η χώρα μας να επωφεληθεί από αυτή τη συγκυρία διότι αν παραμένουμε απαθείς και λέμε ΝΑΙ σε όλα μόνο χαμένοι θα είμαστε.
Κλείνω με μια μαντινάδα, αφού ευχηθώ μέσα από την καρδιά μου να βρεθεί η χρυσή τομή και να τερματιστεί ο σκληρός πόλεμος:
Η Δύση έβαλε σκληρές κυρώσεις στην Τουρκία
αλλά τα μάτια τα στραβά κάνει για την Τουρκία.
