Ο δίσκος όπως αναφέρουν στον πρόλογο, κινήθηκε στο παραδοσιακό ύφος, ενώ χρησιμοποιήθηκε η πολυφωνία. Η παράδοση αναφέρουν (όπως και η ίδια η ζωή μας άλλωστε) δεν είναι κάτι στατικό αλλά εξελίσσεται και για αυτόν τον λόγο είναι λάθος να την ταυτίζουμε με την συντήρηση και την οπισθοδρόμηση. Η παράδοση λένε, είναι μια έννοια εξελικτική όπου κάποια στοιχεία του παρελθόντος επιβιώνουν μέσα στο παρόν και συνεχίζουν την πορεία τους προς το μέλλον, μια άποψη που με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.
Οι δυο αυτοί εξαίρετοι μουσικοί και επιστήμονες (ο Κώστας σπούδασε φιλολογία στο Ρέθυμνο, ενώ η Μαρία διοίκηση επιχειρήσεων στη Λάρισα) διαθέτουν, εκτός από την καλλιτεχνική αρτιότητα, ευαισθησία, ήθος, σεμνότητα και ευγένεια που δύσκολα συναντά κανείς στην εποχή μας. Η πρώτη τους δισκογραφία που κυκλοφόρησε μετά από αρκετό κόπο από την εταιρεία του Ανδρέα Αεράκη «Κρητικό μουσικό εργαστήρι και Σείστρον» αποτελείται από 11 τραγούδια τα περισσότερα εκ των οποίων είναι δικές τους συνθέσεις σε στίχους κυρίως της σπουδαιότερης ίσως στιχουργού της Κρήτης σήμερα, που είναι η Δέσποινα Σπαντιδάκη, αλλά και άλλων σπουδαίων στιχουργών όπως είναι ο Πέτρος Καλομοίρης, ο Κώστας Σκουλάς (Καρφάκης), ο Γιάννης Σκουλάς (Μεταξάς) και ο Γιώργης Σμπώκος (Ατζαρογιώργης). Η ενορχήστρωση ανήκει στον Κώστα που μαζί με την αγαπημένη του αδερφή Μαρία ερμηνεύει τα υπέροχα αυτά τραγούδια.
Θα ήταν παράλειψη αν δεν αναφερθεί το όνομα του εξαίρετου μουσικού Γιώργου Μανωλάκη, που με το λαούτο του πραγματικά στολίζει το άκουσμα κάθε τραγουδιού και συνοδεύει μοναδικά τα δύο υπέροχα τόξα (λύρες) του Κώστα και της Μαρίας. Αναφέρω δυο υπέροχες μαντινάδες. Η πρώτη είναι της Δέσποινας και την τραγουδά η Μαρία:
«Δεν είδ‘ αγρίμι ήμερο, κορφή να γονατίσει
κι ήμουν κι αγρίμι και κορφή και μ‘ έχεις κατακτήσει».
Η δεύτερη είναι του Πέτρου Καλομοίρη, την τραγουδά ο Κώστας και λέει:
«Ένα κερί ‘ναι η ζωή ανάφτει μα πριν σβήσει
έχει αξία όσα μπορεί σκοτάδια να φωτίσει».
Καλοτάξιδο να είναι το όμορφο αυτό CD του Κώστα και της Μαρίας… και κλείνοντας με όλη μου την εκτίμηση θα τους αφιερώσω μια μαντινάδα:
«Δυο τόξα σμίξανε με ψυχή, ως είναι τα δικά σας
και κάμανε γλυκούς σκοπούς τα συναισθήματά σας».
Ιδρυτικό μέλος Κρητών Στιχουργών «Μιχάλης Καυκαλάς»
