Μια δήλωση που του Τόμσεν του ΔΝΤ (αυτόν ντε, τον εκπρόσωπο της τρόικα που η κυβέρνηση είχε αποκλείσει από συνομιλητή) ήταν αρκετή για να γίνει ο σχετικός χαμός. Δήλωνε πως με βάση τα στοιχεία για το έλλειμμα – που το ΔΝΤ εκτιμά ότι θα φτάσει στο 1,5%, αντί για πλεόνασμα 3% – είτε η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει νέα μέτρα, είτε η Ευρωζώνη θα πρέπει να αποφασίσει «κούρεμα» του χρέους.
Ο Σόιμπλε έδωσε τη δική του ερμηνεία στις δηλώσεις και απέκλεισε το «κούρεμα». Ταυτόχρονα από διάφορα ΜΜΕ αποκαλύπτονταν εξελισσόμενο παζάρι ΔΝΤ με την Ευρωζώνη, για να αγοράσει η τελευταία, μέσω του ΕFSF, το χρέος της Ελλάδας προς το ΔΝΤ. Προφανής σκοπός της αγοράς η απαλλαγή της ευρωζώνης από την παρέμβαση του ΔΝΤ και του Αμερικάνικου παράγοντα στο έτσι κι αλλιώς αντιλαϊκό μείγμα διαχείρισης της κρίσης και του χρέους, που πληρώνει ο λαός αν και δημιούργησαν οι εκμεταλλευτές του. Επιβεβαιώνεται δηλαδή το ΚΚΕ, που υπογραμμίζει ότι μέσα σε αυτό το πλαίσιο ο λαός είναι το έτσι κι αλλιώς εξιλαστήριο θύμα. Το κλοτσοσκούφι στους ανταγωνισμούς, τις αντιπαραθέσεις, τους εύθραυστους συμβιβασμούς των επιχειρηματικών ομίλων μέσα στην ευρωζώνη αλλά και ανάμεσα σ’ αυτήν και τους άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Σε αυτό το πλαίσιο παζαρεύει και η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για τα συμφέροντα των εγχώριων επιχειρηματικών ομίλων ενώ ταυτόχρονα γίνεται πιόνι στα χέρια των ισχυρότερων παικτών. Λυκοφιλίες και λυκοκαυγάδες σε ένα κουβάρι με μόνιμο θύμα το λαό.
Κι ενώ συνέβαιναν αυτά ξεφουρνίστηκε και πρόθεση της κυβέρνησης να στοχεύσει όχι σε ενδιάμεση αλλά σε τελική συμφωνία. Ιδέα που πρωτορίχτηκε στο τραπέζι από το ΔΝΤ στην αντιπαράθεσή του με την ευρωζώνη. Μια τέτοια όμως συμφωνία θα περιέχει παλιά και νέα αντιλαϊκά μέτρα. Θα περιέχει αναγκαστικά τις απαιτήσεις της 5ης αξιολόγησης (του προηγούμενου μνημονίου, που η κυβέρνηση εξόρκιζε), θα είναι δηλαδή μνημόνιο «plus» – παλιό και νέο. Η υπόθεση περιπλέκεται ακόμα περισσότερο, καθώς η εξαγορά των δανείων του ΔΝΤ από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕFSF) τελεί υπό μία προϋπόθεση: να συνοδεύεται από ένα συνολικό πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (αντιλαϊκών μέτρων), που να διασφαλίζει τη βιωσιμότητα της εξυπηρέτησης του χρέους που θα έχει η Ελλάδα προς το EFSF. Δηλαδή, σε κάθε περίπτωση, είτε με την οπτική του ΔΝΤ, είτε με την οπτική της Ευρωζώνης, που βεβαίως συγκρούονται για το μοίρασμα της λείας, ο λαός θα τσακιστεί.
Μετά από αυτά η χθεσινή κοινή δήλωση του Αλ. Τσίπρα και του προέδρου της Κομισιόν δρομολογεί την συμφωνία που ετοιμάζουν κυβέρνηση – δανειστές και επιταχύνει τις εξελίξεις σε βάρος του λαού. Σηματοδοτεί την πλήρη συμφωνία τους για νέες αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις στο Ασφαλιστικό και τα Εργασιακά. Όχι τυχαία η δήλωση αφορά αποκλειστικά τα ζητήματα, που ήταν «αγκάθια» στη διαπραγμάτευση και το φύλλο συκής των δήθεν «κόκκινων γραμμών» για την κυβέρνηση.
Καθόλου τυχαία, αμέσως μετά τη δήλωση-εγκατάλειψη και τυπικά των «κόκκινων γραμμών», ακολούθησε η δημοσιοποίηση άλλης κοινής δήλωσης των τριών θεσμών (ΕΚΤ, Κομισιόν, ΔΝΤ), ότι εργάζονται σκληρά, προκειμένου να επιτευχθεί πρόοδος στις 11 Μαΐου» (συνεδρίαση του Γιούρογκρουπ).
Οι κ. Τσίπρας και Γιούγκερ μιλούν για «εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ώστε να καταστεί δίκαιο, δημοσιονομικά βιώσιμο και αποτελεσματικό στην κατεύθυνση αποφυγής της φτώχειας της τρίτης ηλικίας». Είναι η φρασεολογία που αναπαράγεται αυτούσια στα κείμενα των μνημονίων και στις ευρωενωσιακές κατευθύνσεις για την αντιδραστική αναμόρφωση των ασφαλιστικών συστημάτων στα κράτη – μέλη της ΕΕ.
«Δημοσιονομικά βιώσιμο» σύστημα σημαίνει νέες περικοπές στις συντάξεις και στην κρατική χρηματοδότηση, αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης. Πίσω από τον όρο «δίκαιο», κρύβεται η εξίσωση προς τα κάτω των δικαιωμάτων όλων των ασφαλισμένων. «Αποφυγή της φτώχειας για την τρίτη ηλικία» σημαίνει συντάξεις πείνας και ταυτόχρονα «ευκαιρίες» για δουλειά μετά τη συνταξιοδότηση, για να μπορεί ο συνταξιούχος να επιβιώνει.
Σε ό,τι αφορά τα Εργασιακά, Τσίπρας και Γιούνκερ συμφώνησαν «οι μισθολογικές εξελίξεις και οι θεσμοί της αγοράς εργασίας να διαδραματίσουν έναν υποστηρικτικό ρόλο στη δημιουργία θέσεων εργασίας, στην ανταγωνιστικότητα και την κοινωνική συνοχή». Το βασικό επιχείρημα για τη μείωση των μισθών από την εργοδοσία και την προηγούμενη συγκυβέρνηση ήταν ότι θα συμβάλει στην ανταγωνιστικότητα και στη δημιουργία θέσεων εργασίας. Το ίδιο επιχείρημα χρησιμοποιείται τώρα, για να εγκαταλείψει ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα και τη δημαγωγία περί αύξησης των μισθών.
Τα πράγματα είναι παραπάνω από καθαρά αρκεί κανένας να μην καταπίνει αμάσητο ότι του σερβίρουν. Η συμφωνία με τους δανειστές θα ισοπεδώσει ό,τι δεν πρόλαβε να αποτελειώσει η προηγούμενη συγκυβέρνηση. Για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν υπάρχει ούτε λεπτό για χάσιμο. Κυβέρνηση και δανειστές πρέπει να βρουν απέναντί τους τείχος, να μην περάσουν οι αντιλαϊκοί τους σχεδιασμοί.
*Μ. Μανουσογιάννης είναι δημοτικός σύμβουλος, στέλεχος του ΚΚΕ