Πέρασαν ήδη σαράντα μέρες από την εκδημία του Γιώργου Π. Εκκεκάκη. Πολλά γράφτηκαν γι’ αυτόν και πολύ περισσότερα ειπώθηκαν, που τα άξιζε και με το παραπάνω. Όσο μάλιστα θα περνάει ο καιρός, τόσο αισθητότερη θα γίνεται η απουσία του από τα πνευματικά τεκταινόμενα του Ρεθύμνου και της Κρήτης γενικότερα.
Δεν θα ήθελα να προσθέσω τίποτα σ’ αυτά, έχοντας προσπαθήσει να αποδώσω τα του Καίσαρος τω Καίσαρι εν όσω ακόμα ζούσε. Θα αναφερθώ όμως στις υποχρεώσεις μας απέναντί του, ως συλλογικών φορέων και ως ανθρώπων που προσπαθούμε να θητεύσουμε τα γράμματα.
1. Η Μονή Αγίας Τριάδας των Τζαγκαρόλων έχει την ηθική υποχρέωση όχι μόνο να αναγράψει στην πληροφορική πινακίδα που συνοδεύει τον Κώδικα του ιδρυτή της Ιερεμία Τζαγκαρόλου ότι ο εκλιπών τον προσέφερε για έκθεση χωρίς κανένα αντάλλαγμα, αλλά και να διοργανώσει ένα φιλολογικό μνημόσυνο γι’ αυτόν, αποδεικνύοντας έτσι ότι η Εκκλησία όχι μόνο δεν είναι αγνώμων αλλά αντίθετα ότι δίνει το καλό παράδειγμα στην κοινωνία την οποία ποιμένει.
2. Ο Δήμος Αμαρίου οφείλει να αποστείλει στην οικογένεια του εκλιπόντος έναν κατάλογο των αμαριώτικων βιβλίων που εκείνος είχε παραδώσει στον εκπρόσωπό του (Χ.Α.) πριν από τεσσεράμισι χρόνια (στις 13-2-2013), προκειμένου να δημιουργηθεί μια αμαριώτικη βιβλιοθήκη στο τότε Κτήμα Πάνακρον.
3. Το ίδιο οφείλει να πράξει και η Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κρήτης στο Ρέθυμνο, με τη μορφή και αυτή καταλόγου με σχετικό ευχαριστήριο, για τη δεύτερη δωρεά βιβλίων του εκλιπόντος προς αυτήν, όπως το είχε πράξει κατά την πρώτη.
4. Η Ομοσπονδία Σωματείων Επαρχίας Αμαρίου και οι Σύλλογοι Αμαριωτών Ρεθύμνου και Ηρακλείου, διοργανωτές του Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου «Η επαρχία Αμαρίου από την αρχαιότητα ως σήμερα», θα πρέπει να προβούν στην έκδοση, έστω και μετά από επτά χρόνια, της ανακοίνωσής του «Αμαριώτες που πέρασαν αφήνοντας ίχνη», για την οποία είχε τόσο κοπιάσει.
5. Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πηγής-Αγίου Δημητρίου του οφείλει μια τιμητική εκδήλωση, όχι μόνο επειδή η καταγωγή του ήταν από εκεί, αλλά επειδή εν όσω ζούσε προσέφερε στην Πηγή ένα από τα καλύτερα βιβλία τοπικής ιστορίας που έχουν εκδοθεί σε πανελλήνιο επίπεδο.
6. Ο Δήμος Ρεθύμνης του οφείλει κατ’ αρχήν την ονοματοθεσία ενός από τους δρόμους του.
7. Ο ίδιος Δήμος θα πρέπει να προβεί στη συνολική έκδοση των «χειροποίητων», όπως ο ίδιος ονόμαζε, τόμων, που είχε θέσει σε κυκλοφορία και οι οποίοι κρίνονται όλοι ως πολύτιμοι για την ιστορία της Κρήτης.
8. Οι Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης θα πρέπει να αναλάβουν την επανέκδοση (με τις συμπληρώσεις που ο ίδιος είχε δημοσιεύσει σε διάφορα έντυπα) των τριών τόμων των «Κρητικών Βιβλίων 1499-1946», χωρίς τα οποία δε νοείται η ύπαρξη οποιασδήποτε κρητολογικής βιβλιοθήκης.
9. Η Αντιπεριφέρεια Ρεθύμνου πρέπει να προβεί στην επιμελημένη έκδοση του έργου του «Ρεθεμνιώτες που άφησαν ίχνη στην ιστορία», εφόσον αυτό αναφέρεται σε επιφανείς προσωπικότητες συνολικά του πρώην Νομού Ρεθύμνης.
10. Η Ιστορική και Λαογραφική Εταιρεία Ρεθύμνης οφείλει τη διοργάνωση μιας τιμητικής εκδήλωσης στο διακεκριμένο αυτό μέλος της, όπως το ανήγγειλε με σχετικό ψήφισμα μετά τον θάνατό του, εφόσον δεν το έπραξε εν όσω ακόμη βρισκόταν εν ζωή.
11. Η Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Ρεθύμνης οφείλει να πράξει άμεσα όσα αμέλησε να κάνει επί τρία και περισσότερα έτη: να δημιουργήσει χώρο για την κλειστή συλλογή που θα της παραδοθεί μετά από το τρίμηνο μνημόσυνο από την οικογένεια και να συντάξει αναλυτικό κατάλογο της δωρεάς, προκειμένου αυτός να προσαρτηθεί ως παράρτημα σε σχετική συμβολαιογραφική πράξη, στην οποία και είχε αναφερθεί εγγράφως ο εκλιπών ήδη από το 2014.
12. Όλοι οι πνευματικοί φορείς και άτομα οφείλουμε να υποκλιθούμε μπροστά στην απώλειά του και να καλλιεργήσουμε κουλτούρα συνεργασίας, προκειμένου να κάνουμε πράξη τη μεγαλύτερή του επιθυμία: τη δημιουργία ενός Μουσείου Ιστορίας της Πόλης του Ρεθύμνου, το οποίο σταδιακά να μετεξελίσσεται σε Κέντρο Κρητολογικών Σπουδών, όπως του άρεσε να το φαντάζεται και να το αποκαλεί.
Για την κατανόηση αυτής της δωδέκατης -και όχι τελευταίας οπωσδήποτε οφειλής, κλείνω με την παράθεση ενός αποσπάσματος από δημοσίευμά του, του έτους 2011.
«Όταν, πριν από 5 χρόνια, έμαθα ότι είχα αποκλειστεί από τους καταλόγους των συνέδρων του 10ου Διεθνούς Κρητολογικού Συνεδρίου (ως μη έχων πανεπιστημιακό τίτλο σπουδών), είχα πει στον αρμόδιο το εξής: Τα κενά στις γνώσεις μας για το παρελθόν της Κρήτης είναι τόσα που, καμιά φορά, ενδέχεται να αποδειχτεί χρήσιμη ακόμη και η πληροφορία ενός ερασιτέχνη».
Δεν έχει -νομίζω- πια σημασία το πρόσωπο του «αρμόδιου», όπως άλλωστε και εκείνου που προέβη στην καταγγελία του εξαίρετου αυτού υπηρέτη της κρητικής ιστορίας για κατοχή ιστορικών της τεκμηρίων. Και για τους δύο ισχύει εκείνο που ο Γιώργης Π. Εκκεκάκης είχε γράψει, σε μια από τις συνηθισμένες του εκρήξεις μεγαθυμίας: «Μακάρι οι όποιες αντιθέσεις προσώπων να μην επηρέαζαν ενέργειες και αποφάσεις που δεν ωφελούν την προσπάθεια για ελάττωση των κενών της τοπικής μας ιστορίας».
