Είναι πρόβλημα προτεραιοτήτων!

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει γνωρίσει κάποια στιγμή στη ζωή του τον τύπο-του-δεν-έχω-ποτέ-φράγκο! Γιατί συμβαίνει κάποιοι άνθρωποι να βγάζουν πέντε, και να ξοδεύουν δέκα; Δεν αναφέρομαι σε μια τυχαία αναποδιά της ζωής που μπορεί τον καθένα από εμάς να βγάλει εκτός προγραμματισμού. Μιλώ για αυτούς ή αυτές που συστηματικά βρίσκονται οικονομικά στριμωγμένοι, πολλές φορές ανεξάρτητα από το ύψος των αποδοχών τους.

 

Σε αυτές τις περιπτώσεις το πρόβλημα δεν είναι οικονομικό. Είναι πρόβλημα προτεραιοτήτων! Με απλά λόγια, μπορείς να επιλέξεις τα τελευταία δεκαπέντε ευρώ σου να τα ξοδέψεις στην ταβέρνα με την παρέα ή να αγοράσεις τα τρόφιμα για μια βδομάδα. Το ποσό δεν αλλάζει, είναι η προτεραιότητα που κάνει τη διαφορά. Δηλαδή, αν θα χρειαστεί να ζητήσεις δανεικά για να φας τις επόμενες ημέρες της εβδομάδας.

 

Ας σταχυολογήσουμε λοιπόν κάποιες οικονομικές επιλογές αυτής της κυβέρνησης υπό το πρίσμα όχι των ποσών που διαθέτει αλλά των προτεραιοτήτων που βάζει. Έτσι, η κυβέρνηση διαθέτει ένα εκατομμύριο για τη λειτουργία του πρωθυπουργικού γραφείου στη Θεσσαλονίκη αλλά δε διαθέτει, για παράδειγμα, πόρους για να πραγματοποιεί ελέγχους που θα αποτρέψουν το λαθρεμπόριο καυσίμων. Ζήτημα αν θα ξεπεράσουν τους 4.000 οι έλεγχοι αυτοί το 2016 (έναντι 27365 το 2014), σύμφωνα με δημοσίευμα της «Καθημερινής» (04/12/16). Επιλέγει ο πρωθυπουργός να μεγεθύνει το υπουργικό συμβούλιο και αυξάνεται συστηματικά ο αριθμός των μετακλητών υπαλλήλων -πάνω από 2.000 οι μετακλητοί υπάλληλοι των υπουργείων για πρώτη φορά τα τελευταία 3,5 χρόνια, ξοδεύοντας μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ακόμη.

 

Ταυτόχρονα, σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Εντατικής Θεραπείας, 154 κρεβάτια στις ΜΕΘ δε λειτουργούν εξαιτίας της υποστελέχωσης των νοσοκομείων. Σχεδόν διπλασιάζει, από 330 σε 550, ο κ. Σπίρτζης το προσωπικό του οργανισμού Κτιριακές Υποδομές Α.Ε. Σε δύο μόλις νέους διαγωνισμούς προχώρησε το 2016 ο εν λόγω οργανισμός. Θα μπορούσε κάλλιστα να λειτουργεί και με 80 άτομα (τα στοιχεία από το φύλλο της «Καθημερινής, 04/12/16). Την ίδια στιγμή δεν έχουν ακόμη καλυφθεί οι ανάγκες εκατοντάδων παιδιών που δικαιούνται εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης στα σχολεία μας.

 

Οι προτεραιότητες των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, είναι φανερό, έχουν ως στόχο τη στήριξη ενός ισχυρού κομματικού μηχανισμού και την ενίσχυση του δικού τους πελατειακού κράτους και δε φαίνεται να αφορούν το σύνολο του ελληνικού λαού που επτά χρόνια τώρα δοκιμάζεται. Τα ληξιπρόθεσμα χρέη μας είναι 94 δισεκατομμύρια, ενώ ο ρυθμός των κατασχέσεων έχει φτάσει τις 500 ημερησίως. Το 2017 η κυβέρνηση προϋπολογίζει έσοδα από φόρους 2,5 δισεκατομμύρια, αλλά πανηγυρίζει για τα 600 εκατομμύρια με τα οποία θα ελεήσει φτωχούς συνταξιούχους, ενώ δεν παρουσιάζει κανένα σοβαρό σχέδιο να δημιουργήσει δουλειές για τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων.

 

Η ενίσχυση του πελατειακού κράτους ως προτεραιότητα της οικονομικής πολιτικής δεν είναι φυσικά προνόμιο της τωρινής κυβέρνησης. Δυστυχώς είναι διαχρονικός βραχνάς για τη χώρα. Τα «δικά» μας παιδιά ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και τώρα ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πάντα είχαν προνομιακή μεταχείριση στην Ελλάδα. Γι’ αυτό τους ψηφίζαμε. Έτσι όμως καταδικάσαμε τους εαυτούς μας και κυρίως τα παιδιά μας σε ένα μέλλον χωρίς προοπτική, χωρίς ορίζοντα βελτίωσης. Γιατί κι εμείς ψηφίζαμε με λάθος προτεραιότητες.

 

Είναι καιρός να αλλάξουμε στάση. Είναι ώρα να βάλουμε ως πολίτες τις σωστές προτεραιότητες για να ακολουθήσουν οι πολιτικές προτεραιότητες αυτών που επιλέγουμε να μας κυβερνήσουν. Είναι ώρα να ψηφίσουμε κόμματα που διεκδικούν με συγκεκριμένες προτάσεις κι όχι με αερόλογα μανιφέστα, λογοδοσία, διαφάνεια και αξιοκρατία. Είναι καθήκον μας απέναντι στο μέλλον των παιδιών μας, όλων των παιδιών μας.