Ένα απότοκο του εγκλεισμού και της «σωτηρίας» της χώρας -αλήθεια πόσοι και πόσοι μας έχουν «σώσει» τα τελευταία χρόνια;- ήταν και η καλλιέργεια ενός αρχέγονου «μεσσιανισμού» που τόσο μάλλον είχε ανάγκη η κοινωνία!
Αποκαλύψαμε από τηλεοράσεως την μία και μοναδική αλήθεια, βρήκαμε επιτέλους τους σοβαρούς και συγκροτημένους «ποιμένες» που τόσο μας είχαν λείψει εσχάτως και ως εκ τούτου προέκυψε το «θαύμα».
Φτιάξαμε ως άλλοι «ιθαγενείς» τα ιερά «τοτέμ» που τόσο είχαμε ανάγκη και υποχρεωτικά τα προσκυνούμε ειδάλλως οι «άπιστοι» ή καλύτερα οι λιγότερο «εύπιστοι» δεν έχουν θέση στον κοινωνικό ιστό που δια επιστημονικής δημοσκοπήσεως απεφάνθη δια «πάσαν νόσον…».
Ζούμε μια εποχή, που αν και έγκλειστοι ποντάρουμε στην αρχή του «δίκιου» της πλειοψηφίας… Όταν η «πλειοψηφία», ή η «μάζα» κατ’ άλλους, διαμορφώνει υποβοηθούμενη έστω μία άποψη, ουδεμία άλλη άποψη έχει θέση σε μια κοινωνία «νοικοκυραίων» όπως τείνουμε να διαμορφωθούμε, ειδάλλως όλα είναι εκ του πονηρού!
Όσοι αυτήν την περίοδο του τυφλού «μεσσιανισμού» επιχειρήσουν να διατυπώσουν διαφορετική άποψη «μαύρο φίδι» που τους έφαγε. Άλλωστε είναι και η εποχή που κάθε «φίδι» ξυπνά από τη χειμερία νάρκη του και αρχίζει να έρπει στο έδαφος. Προσωπικά προβληματίζομαι έντονα, καθώς για πολλά κοινωνικά στρώματα, ακόμα και για ανθρώπους με υψηλό δείκτη μόρφωσης -αν αυτό μπορεί να είναι τρόπον τινά εφόδιο και κριτικής στάσης- τεκμήριο αλήθειας είναι αποκλειστικά αυτό που «είδε» ή αυτό που «άκουσε», άσχετα πού το «είδε» και πού το «άκουσε».
Η ανοχή πλέον αποδεικνύεται απολύτως πεπερασμένη σε κάθε «αποκλίνουσα» άποψη, όταν εκείνη διατυπώνεται από επιβεβλημένες μιντιακές «αυθεντίες»!
Ουαί και αλίμονο σε όποιον διανοηθεί να αμφισβητήσει ή έστω να επιφυλαχθεί για όσα κρίνει ότι είναι παράδοξα, άλογα και άστοχα. Καταγγέλλεται ως «συνωμοσιολόγος» ή ως «υπονομευτής» από τους επαΐοντες αυτής της ιδιότυπης κοινωνικής συνοχής και συμμόρφωσης που τόσο εκθειάζεται από τους κρατούντες.
Μακάρι όλα αυτά τα «τοτέμ» και οι «Μεσσίες» να μην οδηγήσουν σε πνευματικό και διανοητικό ευνουχισμό και ολοκληρωτισμό και ν’ αφήσουν κάποια ψήγματα ελεύθερης σκέψης στον «καραντινιασμένο» και εν πολλοίς κατατρομαγμένο νου μας…
* Ο Μιχάλης Τζανάκης είναι φιλόλογος-συγγραφέας
