Εγκατέλειψε την οικοδομή και κατασκευάζει κρητικές κατσούνες

Ένας από αυτούς τους ανθρώπους, είναι ο πρώην οικοδόμος και χειριστής μηχανημάτων κ. Γιώργος Γιαννουλάκης, ο οποίος εδώ και περίπου ένα χρόνο αδυνατεί να εξασφαλίσει έστω και ένα μεροκάματο, με αποτέλεσμα σήμερα να κατασκευάζει κρητικές κατσούνες.
Σχεδόν σε καθημερινή βάση βρίσκεται στον κόμβο του Ατσιποπούλου και μέσω ενός αυτοσχέδιου μηχανήματος που έχει εγκαταστήσει στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου του, μετατρέπει το ξύλο σε κατσούνα, αναβιώνοντας έτσι ένα από τα παλαιότερα κρητικά επαγγέλματα.
«Η ανάγκη με έκανε να ξεκινήσω να φτιάχνω κατσούνες. Από τον πατέρα μου έμαθα την τέχνη. Εγώ ήμουν οικοδόμος και τα τελευταία χρόνια χειριστής μηχανημάτων, όμως η δουλειά τελείωσε. Δεν είχα τι να κάνω. Καθόμουν. Από το Πάσχα έχω να κάνω μεροκάματο. Έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω να ασχολούμαι με τις κατσούνες» ανέφερε στα «Ρ.Ν.» ο κ. Γιαννουλάκης, ο οποίος δηλώνει ευχαριστημένος που κατάφερε να βρει τον συγκεκριμένο τρόπο επαγγελματικής ενασχόλησης, παρότι τα οικονομικά οφέλη είναι περιορισμένα. «Ίσα-ίσα βγάζω κάποια λεφτά για να μπορώ να περάσω. Πάλι καλά που βρήκα και αυτό να ασχολούμαι. Δεν υπάρχουν δουλειές. Όλα έχουν σβήσει» προσθέτει ο ίδιος.
Στο νέο ξεκίνημά του, πάντως, ο κ. Γιαννουλάκης βρίσκει ανταπόκριση από τους Ρεθεμνιώτες, οι οποίοι σταματούν με το αυτοκίνητό τους, όταν τον συναντούν στον δρόμο, για να δουν τις κατσούνες και να ρωτήσουν πως κατασκευάζονται αυτές. Άλλοι από περιέργεια και άλλο από αγοραστικό ενδιαφέρον. Όπως μας λέει ο ίδιος, οι πελάτες του είναι κυρίως κτηνοτρόφοι και άνθρωποι μεγάλης ηλικίας, όμως δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν να αγοράσουν κατσούνα για να διακοσμήσουν κάποιο χώρο του σπιτιού ή της επιχείρησής τους.
Άλλωστε, η κατσούνα συμβολίζει την κρητική υπερηφάνεια και παράδοση, ενώ κάποτε αποτελούσε βασικό «εργαλείο» για πολλούς Κρητικούς. Βοσκοί και ηλικιωμένοι κρατούσαν πάντα μια κατσούνα για να τους βοηθάει στο περπάτημα, κυρίως όταν ανέβαιναν σε ορεινές περιοχές, όπου βοσκούσαν τα ζώα τους.
«Οι κτηνοτρόφοι παίρνουν τις κατσούνες για να πιάνουν τα πρόβατα που θέλουν να τους ξεφύγουν» τονίζει ο κ. Γιαννουλάκης εξηγώντας τη χρήση της κατσούνας από τους Κρητικούς. «Πολλοί όμως την θέλουν μόνο για το περπάτημα, για τα χωράφια ή ακόμα και για στήριγμα» προσθέτει.
Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι εύκολα για τον κ. Γιαννουλάκη. Η κατασκευή της κατσούνας απαιτεί πολύ κόπο και χρόνο σε μια εποχή που ο καταναλωτής δυσκολεύεται να διαθέσει ακόμα και 10 ή 20 ευρώ που κοστίζει. Οι ακριβότερες, αυτές που είναι πιο παχιές και απαιτούν περισσότερη δουλειά, κοστίζουν 50 ευρώ, επισημαίνει ο κ. Γιαννουλάκης. «Ο κόσμος δεν ψωνίζει εύκολα. Δεν έχει λεφτά, παρότι σε πολλούς αρέσουν οι κατσούνες, βλέπω ότι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να τις αγοράσουν» επισημαίνει ο ίδιος.
Ο κ. Γιαννουλάκης καταλήγει περιγράφοντας την εμπειρία του: «Είναι πολύ δύσκολη αυτή η δουλειά. Έχω διαλύσει τα χέρια μου. Για να βρεις αυτά τα ξύλα, πρέπει να μπεις μέσα στο δάσος, στα πρινάρια, στους βάτους. Μεγάλη φασαρία και πολύ δουλειά. Είναι όμως σπουδαίο πράγμα, να βλέπεις ένα κομμάτι ξύλο, στο οποίο πολύ δεν δίνουν σημασία αν το δουν στο χωράφι ή στο δρόμο, να γίνεται τελικά κατσούνα. Μια κατσούνα δεν γίνεται γρήγορα. Θέλει περίπου μιάμιση με δυο μέρες».