Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης υπέρβασης των μνημονίων

Ωστόσο οφείλουμε χωρίς υπεραισιοδοξία και ανώφελους λαϊκισμούς, να πούμε τρεις αλήθειες στον ελληνικό λαό.
Πρώτη αλήθεια: Η απόφαση του Eurogroup για την εκταμίευση της δόσης εξασφαλίζει τον απαραίτητο χρόνο προκειμένου να διαμορφώσουμε το δικό μας εθνικό αφήγημα, το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης υπέρβασης των μνημονίων.
Ένα σχέδιο ικανό για την επανεκκίνηση της οικονομίας μέσα σε ένα πολυσύνθετο γεωπολιτικό περιβάλλον.
Γίνεται ένα σημαντικό βήμα, κανείς δεν μπορεί να το παραβλέπει, όμως επιβάλλεται η χώρα να περάσει ξανά σε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
 Για να υπερβεί η χώρα την κρίση χρειάζεται ένα Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης για την συνολική επανεκκίνησή της.
Εθνικό Σχέδιο που πρέπει να διαμορφωθεί με την ευρύτερη κοινωνική και πολιτική συναίνεση.
Δεύτερη αλήθεια: Κατά την διάρκεια της διαπραγμάτευσης δόθηκαν λάθος μηνύματα όχι μόνο στους εκπροσώπους της τρόικας αλλά και στην ελληνική κοινωνία.
Κάποιοι υπουργοί εμφανίστηκαν σαν συνδικαλιστές στον χώρο κυβερνητικής ευθύνης τους, χωρίς ικανότητα περιορισμού των δαπανών και της σπατάλης, χωρίς ικανότητα αναζήτησης των περιβόητων ισοδύναμων μέτρων.
Κάποιοι άλλοι έδωσαν την εντύπωση στους πολίτες ότι είναι απλώς «ταχυδρόμοι της τρόικας».
Κάποιοι, οι οποίοι είχαν ενδυθεί παλαιοτέρα το «κοστούμι του αντιμνημονιακού αγώνα» με τη θεωρία των ισοδύναμων μέτρων, εμφανίστηκαν «βασιλικότεροι του βασιλέως», με πρώτο από όλους φυσικά τον ίδιο τον κ. Σαμαρά. Απλά διαπίστωσαν όταν κλήθηκαν να κυβερνήσουν αυτό που λέγαμε εμείς, ότι δεν υπάρχουν άλλες λύσεις.
Τρίτη αλήθεια: Οι κοινωνικές και πολιτικές διεργασίες την τελευταία τριετία θα σφραγίσουν τις επόμενες δεκαετίες. Βιώνουμε όλοι, πολίτες και πολιτικοί μια εποχή ακραίων καταστάσεων και ακραίων συμπεριφορών σε όλα τα επίπεδα με κυρίαρχα στοιχεία την αγανάκτηση, τον φόβο, την απαισιοδοξία και την απαξία της πολιτικής.
Τα φαινόμενα του εκφασισμού της κοινωνίας πληθαίνουν και αποκτούν πολιτική έκφραση με την άνοδο της Χρυσής Αυγής.
Όποιος επικροτεί και ανέχεται τέτοιες προκλήσεις, απλά περιμένει να έρθει και η δική του σειρά.
Η πολιτική αντιπαράθεση τα τρία τελευταία χρόνια οικοδομήθηκε στη βάση του δίπολου «μνημόνιο ή αντιμνημόνιο» συσπειρώνοντας ετερόκλητες ιδεολογικά και πολιτικά δυνάμεις.
Οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας όσο στοιχίζονται στο αδιέξοδο αυτό δίπολο θα αδυνατούν να παρουσιάσουν ένα ρεαλιστικό εναλλακτικό Εθνικό Σχέδιο υπερβάσης των μνημονίων.
Θα πελαγοδρομούν σε σχήματα και ιδεολογήματα που δεν έχουν καμία σχέση με τις αναγκαιότητες της χώρας και το μέλλον της Ελλάδας.
Οι πικρές ιστορίες της Κύπρου και της Ισπανίας αλλά και οι διαφαινόμενες εξελίξεις στην Ιταλία αποδεικνύουν ότι μικρές και μεγάλες χώρες για να επιβιώσουν στο νέο παγκόσμιο και ευρωπαϊκό χάρτη οφείλουν να διαμορφώσουν τον δικό τους Οδικό Χάρτη επιβίωσης μέσα στο εξελισσόμενο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Η περίπτωση της Κύπρου αποδεικνύει ότι στερεότυπα και ιδεολογικές-πολιτικές εμμονές για τα δάνεια από Ρωσία και Κίνα που δε δόθηκαν ποτέ αγνοούν τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς και τα συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων.
Κάποιοι είτε αγνοούν το διεθνές παιχνίδι διαπραγμάτευσης και τις ισορροπίες των συμφερόντων, είτε βλέπουν τον ίσκιο τους και νομίζουν ότι αυτό είναι το μπόι τους. Κινδυνεύουν όμως αν κάποτε αναλάβουν κυβερνητικές ευθύνες να φωνάξουν παραφράζοντας την γνωστή ρήση «ο βασιλέας πέθανε, ζήτω ο βασιλιάς»: «Το μνημόνιο πέθανε, ζήτω το μνημόνιο».
Η Ελλάδα μετά από μια επώδυνη τριετία σκληρών προγραμμάτων δημοσιονομικής προσαρμογής, για να επιβιώσει μέσα στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα χρειάζεται ένα δικό της Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης υπερβάσης των μνημονίων.
Ένα Εθνικό Σχέδιο που θα υπερβαίνει τα πολιτικά στερεότυπα της εποχής του «μνημόνιο – αντιμνημόνιο» και θα απευθύνεται και στις δυνάμεις, οι οποίες επλήγησαν από την κρίση και είναι παραγωγικά τμήματα της κοινωνίας που νοιώθουν ότι βρίσκονται στο περιθώριο.
Οφείλουμε να απευθυνθούμε και να τους πείσουμε ότι το μέλλον τους εξασφαλίζεται μέσα από μια Ευρώπη των λαών, της δημοκρατίας, της αλληλεγγύης, μέσα από μια Ελλάδα στην Ευρώπη.
Εκεί θα κριθεί η ικανότητα του ΠΑΣΟΚ αλλά και συνολικά της Κεντροαριστεράς, να διαμορφώσουμε ένα Συνολικό Πολιτικό Σχέδιο που θα οδηγήσει σε μια ταχύτερη πολιτική ενοποίηση, προοδευτική οικονομική διακυβέρνηση και σεβασμό των ιδιαιτεροτήτων κάθε χώρας στο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ενοποίησης.
Αυτή είναι η πρώτη μεγάλη διαχωριστική γραμμή από την ευρωπαϊκή δεξιά, από την συντηρητική παράταξη και αφορά το ευρωπαϊκό μέλλον της Ελλάδας.
Αυτό είναι το πεδίο στο όποιο θα αναμετρηθούμε τα επόμενα χρόνια.