Η νέα κυβέρνηση κάθε μέρα ανακοινώνει και μέτρα που προτίθεται να λάβει. Για το μέλλον των Ελλήνων και της Ελλάδας, όμως, δεν αρκούν τα λόγια, απαιτούνται και πράξεις. Και οι πράξεις των πολιτικών και όλων μας κάποιες αλλοτινές εποχές εξαρτώντο κατεξοχήν από την ιδεολογία μας, ενώ εδώ και χρόνια αρκετοί, ιδίως εκ των πολιτευτών, υποκινούνται περισσότερο από το εφήμερο συμφέρον τους ή μάλλον απ’ όσα δεν τους επιφέρουν πολιτικό κόστος.
Καθώς έχουν απομείνει και κάποιοι ιδεολόγοι που προτιμούν να πολιτεύονται με καθαρή από αναχρονιστικές και θεοσκότεινες προκαταλήψεις και ανιδιοτελή ιδεολογία, η ιδεολογία, λοιπόν, καθενός πρέπει να είναι σεβαστή, ακόμα κι αν διαφωνούμε ριζικά μαζί του. Σεβαστή από εμάς, εφόσον θέλουμε και οι άλλοι να σέβονται τα δικά μας «πιστεύω» και τις δικές μας αρχές και αξίες.
Έτσι, εάν αυτή η ιδεολογία τον έσπρωξε στην επιλογή συγκεκριμένου κόμματος κατά τις τελευταίες εθνικές εκλογές υπέρ του εαυτού του και του γύρωθέ μας κοινωνικού συνόλου, ας είναι έτοιμος να υποστεί τις συνέπειες της πράξης του ο ίδιος, γιατί σε μιαν τέτοια περίπτωση θα είναι συνειδητοποιημένος πολίτης και ώριμος ψηφοφόρος. Εάν, όμως, τον έσπρωξε η οργή ή η απόγνωσή του σε φορείς ξένους αφενός προς τις μέχρι σήμερα αρχές του και τα πραγματικά του συμφέροντα και σε αντικοινωνικές επιλογές αφετέρου, τότε ομιλούμε για ανώριμο και ανόητο άτομο που το βεληνεκές της σκέψης του σταματά στο «εγώ» και στο σήμερα, αδιαφορώντας για το «εμείς» και το μεθαύριο.
Ας ιδούμε, λοιπόν, και κάποιες εικόνες από το αύριο και το μεθαύριο των Ελλήνων: Η ελληνική κρατική οικονομία θα πάει καλύτερα μόνον εάν εμείς οι ίδιοι στο σπίτι μας μέσα οργανώσουμε σωστά τα δημοσιονομικά μας. Τα δημόσια νοσοκομεία θα παρέχουν τις υπηρεσίες υγείας και περίθαλψης στους πολίτες όχι όταν περάσουν σε χέρια ιδιωτών, αλλά μόνον εάν οι εργαζόμενοι εκεί (γιατροί, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό) κάνουν σωστά τη δουλειά τους και, συνάμα, το κράτος τα συντηρεί όπως πρέπει και όχι με κουτσουρεμένες εις όφελος στρατιωτικών εξοπλισμών ενισχύσεις. Το φυσικό περιβάλλον θα είναι καθαρό μόνον εάν εμείς οι πολίτες φροντίζουμε για αυτό και δεν περιμένουμε τους αυστηρούς για τους ρυπαντές νόμους του κράτους. Με τον φόβο των απολύσεων και της περικοπής των εισοδημάτων των εργαζομένων, το ελληνικό δημόσιο δεν θα εξασφαλίζει πρόθυμα εργατικά χέρια, ούτε οι «επιστάτες» των δανειστών και των εκάστοτε «φίλων και συμμάχων» θα μας κάνουν πιο φίλεργους, αλλά μονάχα η ίδια μας η συνείδηση θα το πετύχει αυτό, όποιο κόμμα κι αν βρίσκεται στην κυβέρνηση…
Η νέα γενιά, το μέλλον της Ελλάδας, αναζητά στηρίγματα και παραδείγματα για μίμηση εφεξής στο δύσκολο αγώνα για υλική ευημερία, πνευματική πρόοδο, κοινωνική ευζωία, ελευθερία, ειρήνη και σεβασμό των ανθρωπίνων και κοινωνικοπολιτικών μας δικαιωμάτων. Για να πάρει τη σκυτάλη και να κρατά κι αυτή όπως οι παππούδες και οι γονείς μας ψηλά την ελληνική σημαία, θέλει «φρέσκιες» ιδέες, όχι καινούρια πρόσωπα, θέλει, διά μιας γερά θεμελιωμένης δημόσιας εκπαίδευσης, αλήθεια και διαφάνεια στη δημόσια ζωή, ανθρώπους πλάι στη νεολαία οι οποίοι, ανιδιοτελώς και άδολα, θα τιμούν, με τα δικά τους λόγια και έργα, τις θυσίες των προγόνων μας για λευτεριά και δημοκρατία.
Και να! Ξαναθυμήθηκα τον παππού μου, που, μαθητούδι Δημοτικού ήμουν ακόμα στα πρώτα μετά το 1974 χρόνια, μου έλεγε ότι η δημοκρατία τελικά εν Ελλάδι ίσως αποβεί πολύ επικίνδυνη για όλους τους Έλληνες, ιδίως εάν ο καθένας μας, ως μεμονωμένο άτομο, δεν ξέρει πώς να τη διαχειριστεί υπέρ του κοινωνικού συνόλου ή όσες φορές τη θεωρεί ως το πολίτευμα που του επιτρέπει να κάνει ασύδοτα ό,τι ορέγεται και να γυρεύει ευθύνες για τα λάθη του μετά από τους άλλους…
