Παρουσία του Σεβασμιότατου Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ειρηναίου και με τιμές που αρμόζουν σε έναν Ήρωα, η Δημοτική Αρχή Μαλεβιζίου και η Τοπική Κοινότητα Κεραμουτσίου, τίμησαν τη μνήμη του μεγάλου οπλαρχηγού Ηρακλή Κοκκινίδη.
Χαιρετισμό στην εκδήλωση απεύθυνε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Μαλεβιζίου Κώστας Τριγώνης και η πρόεδρος της Τ.Κ. Κεραμουτσίου Πόπη Θραψανιωτάκη, μαντινάδες για τον θρυλικό Οπλαρχηγό απήγγειλε ο Δράκος Κόκκινος, ενώ για τη ζωή και τη δράση του Καπετάν Ηρακλή Κοκκινίδη μίλησε ο φιλόλογος και συγγραφέας Ζαχαρίας Σμυρνάκης.
Το «παρών» στην εκδήλωση έδωσε ο ευρωβουλευτής Ν. Μαριάς, ο βουλευτής Ηρακλείου Β. Κεγκέρογλου, ο αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Ηρακλείου Ευρ. Κουκιαδάκης, οι εντεταλμένοι σύμβουλοι της Περιφέρειας Κρήτης Λάμπρος Βαμβακάς και Κ. Φασουλάκης, ο πρόεδρος του Δ.Σ. Μαλεβιζίου Κ. Τριγώνης, οι αντιδήμαρχοι Μαλεβιζίου Θ. Κύρκος και Χ. Κουτσογιάννης, οι πολιτευτές Ηρακλείου Μ. Σενετάκης και Γ. Ματαλλιωτάκης, περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, η Υποδιοικήτρια της 7ης ΥΠΕ Κρήτης Α. Τριχοπούλου, οι πρώην δήμαρχοι Τυλίσου και Κρουσώνα Στ. Χαλκιαδάκης και Γ. Δρακουλάκης αντίστοιχα, εκπρόσωποι σωμάτων ασφαλείας, φορέων, αγροτικών συνεταιρισμών και των πολιτιστικών συλλόγων Γαζίου, Κεραμουτσίου, Κράνας και Αγίας Μαρίνας, ο αρχιτέκτων μηχανικός και συγγραφέας του έργου του Ηρ. Κοκκινίδη Ηρ. Πυργιαννάκης, μέλη της οικογένειας Κόκκινου και πλήθος κόσμου.
Ποιος ήταν ο Ηρακλής Κοκκινίδης
Γεννήθηκε στο Κεραμούτσι και ήταν γιος του Νικολάου Κοκκινίδη, με καταγωγή από την Κράνα Μυλοποτάμου.
Ο πατέρας του Ηρακλή άλλαξε το επώνυμό του από Κόκκινος (από το κόκκινο πρόσωπο που είχαν όλα τα μέλη της οικογένειας) σε Κοκκινίδης, σε ηλικία 12 ετών, οπότε και πήγε στην Αθήνα. Έπειτα από την επιστροφή του στην Κρήτη δημιούργησε μεγάλη περιουσία, την οποία διέθεσε κατά το μεγαλύτερο μέρος για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. Ο ίδιος ήταν υπολοχαγός και πολέμησε στο Μαλεβίζι, στο πλευρό του Καπετάν Κόρακα.
Ο τραυματισμός του Ηρακλή Κοκκινίδη ενίσχυσε την τόλμη του και τη φήμη του. Πληροφορούμενος ότι οι Τούρκοι είχαν βγει από το Ηράκλειο και στρατοπέδευσαν στο Γάζι, βάδιζε εναντίον τους με 150 πεζούς και 15 ιππείς.
Ο γενικός αρχηγός, Μιχαήλ Κόρακας τον απέτρεψε από το να προβεί σε μια τέτοια επίθεση, καθώς ο εχθρός ήταν ανώτερος αριθμητικά. Ο Ηρακλής όμως κατέβηκε στο Γάζι με τους ολιγάριθμους άνδρες του και στις 2 Μαρτίου του 1868, ημέρα Σάββατο, επιτέθηκε εναντίον των Τούρκων, στη Γαζανή Καμάρα. Οι εθελοντές του και οι Κρητικοί κινήθηκαν να πλήξουν τους Τούρκους και ο Ηρακλής ασυγκράτητος, όρμησε επάνω τους καβάλα στο άλογό του. Χτυπήθηκε από σφαίρα και έπεσε νεκρός.
Μια άλλη περιγραφή αναφέρει ότι ο Κοκκινίδης έτρεψε σε φυγή τους Τούρκους, οι οποίοι κρύφτηκαν κάτω από τη Γαζανή Καμάρα και ο οπλαρχηγός νόμισε ότι είχαν φύγει, οπότε κινήθηκε να αποχωρήσει. Τότε οι Τούρκοι τον χτύπησαν από ασφαλή απόσταση και οδηγήθηκε τραυματισμένος στο πεδίο της μάχης.
Εκεί σκοτώθηκε από άλλους Τούρκους οι οποίοι στη συνέχεια τον αποκεφάλισαν και μετέφεραν θριαμβευτικά το κεφάλι του στο Ηράκλειο. Το μακάβριο θέαμα έμεινε για τρείς ημέρες στην Πόρτα Χανίων και έπειτα ρίχτηκε σε κάποιο πηγάδι από κάποιον Τούρκο, φίλο της οικογένειας και στη συνέχεια τάφηκε στη Μονή Σαββαθιανών.
Εκεί πήγε και τις κατακρεουργημένες σάρκες του πολεμιστή ο πατέρας του, όπου και τις έθαψε.
Σήμερα ο τάφος του οπλαρχηγού βρίσκεται στη Μονή αυτή. Έπειτα από το θάνατο του Ηρακλή, τον διαδέχθηκε στην αρχηγία ο γαμπρός του Μιχαήλ Καλημεράκης.
Αυτός και οι άνδρες του εκδικήθηκαν το θάνατο του προκατόχου του, με μεγάλη νίκη (με σχέδιο του καπετάν Κόρακα) επί των Τούρκων στη Γαζανή Καμάρα, στις 22 Μαρτίου. Οι Οθωμανοί υπέστησαν ανυπολόγιστες ζημιές και πολλοί από αυτούς πνίγηκαν στον Γαζανό ποταμό.
