Έχει ομορφιές η Ελλάδα μας
χαρά στον που τις βλέπει
κι ας χρειαστεί καμιά φορά
ολημερίς να τρέχει.
Μας δόθηκε λοιπόν κι εμάς
μια τέτοια ευκαιρία
να επισκεφτούμε το Μωριά,
που ‘γράψε ιστορία.
Για αρχηγό μας είχαμε
άξιο ιερέα
που διάλεξε μια όμορφη
και διαλεκτή παρέα.
Παπα – Σωκράτης λέγεται
ο ταπεινός λευίτης
που προσελκύει τους πιστούς
σα δυνατός μαγνήτης.
Σάββατο μαζευτήκαμε,
δώδεκα μεσημέρι
και πούλμαν μας μετέφερε
στης Κίσσαμου τα μέρη.
Ήταν παρέα διαλεχτή
νέοι και γεροντάκια
κι ένα μωράκι εφτά μηνών
μας χάριζε γελάκια.
Ήρθε κι ο Πέτρος εκδρομή,
μέτρα για να μας πάρει,
μα ξέχασε το μέτρο του,
δεν είχε άλλο ξαμάρι.
Για πελατεία έψαχνε
έτσι νομίζανε όλοι
μα όπως αποδείχτηκε
έχει καρδιά περβόλι.
Στην Καλαμάτα φτάσαμε
αργά αργά βραδάκι
και στην Υπαπαντή πρωί -πρωί
ανάψαμε κεράκι.
Πρώτος σταθμός μας ήτανε
η Αγία Θεοδώρα,
που με το στόμα ανοιχτό
θαυμάζαμε για ώρα.
Δεκαεφτά τρανά δέντρα
στη στέγη φυτρωμένα
και σαν ανθρώπινα μαλλιά
κλαδιά περιπλεγμένα.
Θαύμα της φύσης είν’ αυτό;
ή απόδειξη θυσίας
νέας που αίμα έχυσε
για χάρη της θρησκείας.
Στην Ολυμπία φτάσαμε
μπήκαμε στο Μουσείο
και του Ερμή θαυμάσαμε,
της Τέχνης μεγαλείο.
Στην Πάτρα καταλύσαμε
τη δεύτερη βραδιά,
με το Δεσπότη Γερμανό
Λάβαρο να κρατά.
Στης Άγιας Λαύρας τη Μονή
νιώσαμε την ανδρεία
εκείνων που το αίμα τους
‘δώσαν για την πατρίδα.
Δέηση στα Καλάβρυτα
εκάμαμε για ‘κείνους
που πέσανε στην Κατοχή
απ’ τους στυγνούς μας «φίλους».
Σπήλαιο Μέγα, Ναύπλιο
Ακράτα και Τολό,
σ’ Επίδαυρο θαυμάσαμε
θέατρο ξακουστό.
Στο Κάστρο του Παλαμηδιού
με τη τρανή θωριά
φυλάκισαν σε μια σπηλιά
το Γέρο του Μωριά.
Στην Παναγία Μαλεβή
πήραμε ευλογία
από τη μάνα όλων μας
την Πάναγνη Μαρία.
Μέσα στο Σπήλαιο του Διρού
εκάναμε βαρκάδα
πάνω στα ήσυχα νερά,
μια σπάνια ομορφάδα.
Πρωί ξεναγηθήκαμε
εις τον Μυστρά το λόφο,
που για το Κάστρο ακούσαμε
και για Παλαιολόγο.
Εις τη Μονή των Καλτεζών
στον Άγιο Νικόλα,
έγινε η Εθνοσυνέλευση
του ιερού αγώνα.
Και η τοπική ορκίστηκε
εκεί η Γερουσία
για της πατρίδας την τιμή
και την Ελευθερία.
Εδώ τελειώνει η εκδρομή
κι η κούραση τελειώνει,
μα όπως όλοι νιώθουμε
φιλία μας ενώνει.
Εύχομαι κι άλλη μια φορά
να ‘ ρθει η ευκαιρία
να ξαναζήσουμε μαζί
μια τέτοια εμπειρία.
Όλους σας, σας ευχαριστώ
μα και τον οδηγό μας,
που ασφαλείς εφτάσαμε
εις τον προορισμό μας.
Γιάννης
Σκεπετζής,
συνταξιούχος δάσκαλος
Στου Γιάννη τα γραψίματα
θέλω να συμπληρώσω
δε ξέρω όμως σίγουρα
αν θα το κατορθώσω.
Με τον Παπά Σωκράτη μας
συνοδηγό μπροστάρη
που παίρναμε καθημερινώς
της εκκλησιάς τη χάρη.
Που παίρναμε αναλυτικά
όλη μας την πορεία
θρησκεία και Ιστορικά
σύμβολα και μνημεία.
Απ’ τη δική μου τη μεριά
είμαι ευχαριστημένος
όμως δεν είδα άνθρωπο
να ‘ναι δυσαρεστημένος.
Η επιτυχία σίγουρα
θωρώ ‘ναι δεδομένη
γιατί ήρθαμε στο Ρέθυμνο
όλοι ευχαριστημένοι.
Τον οδηγό ξεχωριστά
θέλω να ευχαριστήσω
που τον ταλαιπωρήσαμε
συνέχεια μπρος και πίσω.
Και για τον Παπαδόπετρο
μια δήλωση θα κάμω
μην περιμένει απολαβές
αν τύχει και ποθάνω.
Φίλος μου είναι απ’ τα παλιά
μα δείχνει η πορεία
ό,τι κι αν κάνει πάντοτε
έχει επιτυχία.
Δεν θέλει διαφήμιση
γιατί είν’ καλό κοπέλι
κι είναι αλήθεια σίγουρο
