Η εκπαιδευτική-μη κερδοσκοπική σειρά «το Ταξίδι» παρουσιάζει συνεντεύξεις εκπαιδευτικών/ακαδημαϊκών απ’ όλο τον κόσμο με 200+ ενσωματωμένα ντοκιμαντέρ από ανεξάρτητα ταξίδια, του Ρεθεμνιώτη δασκάλου Δημήτρη Κουτάντου, σε 140+ χώρες σε Ανταρκτική, Αμερική, Αφρική, Ασία, Ωκεανία και Ευρώπη.
Οι τρεις βασικοί άξονες αφορούν στην Οικολογία, τον Πολιτισμό και την Εκπαίδευση. Είναι ένα πολυτροπικό εγχείρημα που συνδυάζει πολλαπλά εκπαιδευτικά μέσα (modes) κείμενα-φωτογραφίες-βίντεο. Συνεχίζεται με μια νέα ανάρτηση κάθε μήνα.
Για την Οικολογία επισκεφτήκαμε Φυσικά Μνημεία και Οικολογικούς Δρυμούς του πλανήτη μας, μεταξύ άλλων το σπάνιο περιβάλλον της Ανταρκτικής, τους καταρράχτες Foz de Iguazu στη Βραζιλία, τον Αμαζόνιο, το Νείλο, το Ζαμβέζη, τον Μεκόνγκ, τα φιόρδ της Χιλής και στης Νορβηγίας, τα ενεργά ηφαίστεια της Κεντρικής Αμερικής, τα οικολογικά εθνικά πάρκα της Αφρικής, το Σερενγκέτι, τον Κρατήρα Νγκορογκόρο, τα πάρκα Bwindi και Virrunga στα οποία κατοικούν οι τελευταίοι 880 Γορίλες των Βουνών, τους δρυμούς με τους ουρακοτάγκους του Βόρνεο, το Δέλτα Οκαβάνγκο, το Δέλτα του Δούναβη κτλ. Η φύση είναι ζωτικής αναγκαιότητας αλλά και ηθική συνείδηση όπως σημειώνει ο ποιητής: «Μια μέρα το παρελθόν μας θα μας αιφνιδιάσει με τη δύναμη της επικαιρότητάς του. Δε θα ‘χει αλλάξει εκείνο αλλά το μυαλό μας. Ένα ψήλωμα νοητό, που θα χρειαστεί να το ξανανεβούμε για να εκτιμήσουμε σωστά τις διαστάσεις των πραγμάτων γύρω μας… Τότε μόνον θα καθαρίσει το τοπίο, για να φανούν οι σταθερές που το συνέχουν. Οι άνθρωποι θα πάψουν να ‘ναι απλώς φορείς ηθών και εθίμων, και οι θάλασσες ανάμεσα στους άγριους βράχους θ’ αποκτήσουν την προέκταση την ηθική που θέλησε ο συγγραφέας, δοκιμάζοντας να συνθέσει τα φυσικά στοιχεία με τον τρόπο που θα το έκανε για ένα ιδεόγραμμα» (Ελύτης, Εν Λευκώ, σελ. 62).
Συναντήσαμε και παρουσιάζουμε Πολιτισμικούς χώρους, Μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτισμικής Κληρονομιάς προστατευόμενα από την Ουνέσκο, όπως είναι τα μνημεία και οι πολιτισμοί των Ίνκας, των Μάγια, των Αζτέκων, των Taino, των Mapuche, των Μαασάι, των Ζουλού, της Μεγάλης Ζιμπάμπουε, του Μάλι, της Αρχαίας Αιγύπτου, της Ινδίας, της Κίνας, της Ιαπωνίας, του Βουδισμού, του Ινδουισμού κτλ. Πολλά ήθη και έθιμα, τρόπους διαβίωσης αυτών των πολιτισμών συναντήσαμε στους δρόμους και στις λαϊκές παραδόσεις.
Τέλος ο τρίτος άξονας της βιωματικής σειράς αφορά στην Εκπαίδευση. Εκπαιδευτικοί/ακαδημαϊκοί απ’ όλο τον κόσμο μοιράζονται μαζί μας τις εμπειρίες τους για ένα κόσμο ειρηνικότερο. Για την καταγραφή χρησιμοποιήσαμε ημι-δομημένες, μαγνητοφωνημένες συνεντεύξεις. Ίσως η «συνάντηση», η «κατανόηση», η «αποδοχή», ο «σεβασμός», η «εκτίμηση», η «αξία» και τελικά η «αλλαγή» μέσα από τον άλλο να είναι η βαθύτερη εκπαιδευτική διάσταση του ταξιδιού, όπως σημειώνει και ο Levi-Strauss στο βιβλίο του «Θλιβεροί Τροπικοί» (1979): «Κάθε ταξίδι του αποκαλύπτει και μια πρωτόγνωρη όσο και συναρπαστική όψη του άλλου, της ετερότητας… ένα ταξίδι εγγράφεται ταυτόχρονα στο χώρο, στο χρόνο και στην κοινωνική ιεραρχία» (σελ. 70). Και συνεχίζει: «Γνωρίζοντας όμως αυτές τις (άλλες) κοινωνίες περισσότερο αποκτούμε ένα μέσο για να αποκολληθούμε από τη δική μας, όχι γιατί αυτή είναι η μόνη ή η απόλυτα κακή, αλλά γιατί είναι η μόνη από την οποία πρέπει να απελευθερωθούμε. Κι αυτό θα γίνει μόνο μέσα από τις άλλες» (σελ. 353). «Το να αποσπάσαι, αυτό είναι μια δυνατότητα ζωτικής σημασίας για τη ζωή…» (σελ. 375). Αυτή είναι και η δύναμη της εκπαίδευσης. «Η εκπαίδευση δεν μπορεί να επιδιορθώσει τη στέγη που στάζει, δεν μπορεί να εξαλείψει ένα διαζύγιο ή την απώλεια ενός γονέα, ή να απαλείψει µια ασθένεια και µια άσχημη κατάσταση υγείας… Μπορεί όμως να αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο σκεφτόμαστε, ώστε να δρούμε αποτελεσματικότερα» (Nixon, Martin, McKeown & Ranson, 1996: 118).
Οι αναρτήσεις της σειράς «Το Ταξίδι», βρίσκονται στην ιστοσελίδα: http://eduportal.gr/index.php/articles/culture?layout=default