Ελληνική Παιδεία

Η διασύνδεση της πολιτείας με τα εκπαιδευτήρια και τον απόδημο Ελληνισμό μέσα από το δράμα της παιδικής ψυχής.

Η καρδιά της Αντιγόνης με τις εξεγερμένες παιδικές ψυχές στα εκπαιδευτήρια της χώρας και η μνήμη του απόδημου Ελληνισμού και της Ανατολής ζητούν «Ελληνική παιδεία».

Η υποσυνείδητη σύγκρουση της αλήθειας των ανήλικων με την συνειδητή υποκρισία των ενηλίκων. Το χάσμα της πολιτείας με ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα είναι μεγάλο της Ελλάδος, όμως, με τον απόδημο Ελληνισμό ακόμα μεγαλύτερο. Μόνο η αγάπη μπορεί να εκμηδενίσει τις αποστάσεις και να γεφυρώσει το χάσμα.

Ουρανέ, σκοτεινέ, άναστρε και αφέγγαρε

χειμώνας

μα η γης ολάνθιστη

αυτό το βράδυ έχει άνοιξη.

Τα κυκλάμινα φορέσανε το πιο λευκό τους χρώμα

κι αναβλύζουν το μεθυστικό άρωμα της αιώνιας νιότης.

Ουρανέ βρέχεις μα τα δάκρυά σου

είναι ευλογία που δεν πέφτει στη γη.

Τα παίρνουν οι άγγελοι για να ραντίσουν τους μαθητές

τα μνήματα των προγόνων και του απόδημου Ελληνισμού

που δεν ξέχασαν την πατρίδα.

Κι αναλαμπίζουν το όνειρο του προδομένου Μάη.

Σήμερα σ’ αυτόν τον Άρειο Πάγο που στήσανε οι μαθητές δικάζουν την εκπαίδευση της υποκρισίας, της αυταρχικότητας, της έλλειψης ενδιαφέροντος και της συσκευασμένης γνώσης για το μυαλό. Όχι όμως για την καρδιά.

Για τους μαθητές που χάθηκαν από αυτή τη μικρή πόλη δικάστηκαν οι γιατροί και οι δράστες. Τον πραγματικό ένοχο όμως, την εκπαίδευση, κανείς δεν την δίκασε.

Αυτά τα παιδιά που παραβήκανε τους νόμους της πολιτείας που δεν θέλει να τα ακούσει γιατί άκουσαν την καρδιά τους κι αυτοί οι ξεχασμένοι από την πολιτεία που δώρισαν τη γη και το υστέρημά τους μακριά από την ξενιτιά γι’ αυτό το δημόσιο εκπαιδευτήριο άκουσαν την καρδιά τους.

Πίστεψαν στο όνειρο μιας σύγχρονης και δίκαιας Ελλάδας που θα στηρίζει και θα κρατά τα παιδιά της μέσα από μια σωστή εκπαίδευση.

Μα η χώρα αιμορραγεί από το πιο ζωτικό της κομμάτι. Τα παιδιά της με πτυχία αλλά χωρίς δουλειά και δίχως όραμα. Ποια στάση θα πρέπει να τηρήσουν στη μετέπειτα ζωής τους;

«Πως βιοτέων;». «Όντινα τρόπον δει ζην;».

Τι έχει να τους πει η πολιτεία, η παιδαγωγική, η φιλοσοφική, η κοινωνιολογία, η ψυχολογία, η πολιτική επιστήμη, η… πάνω στα καίρια και διαχρονικά φιλοσοφικά ερωτήματα που θέτει ο Σωκράτης για όλους, όταν θα πρέπει να πάρουμε μια κρίσιμη απόφαση στη ζωή μας.

Η μνήμη της Αντιγόνης που την έθαψε ζωντανή ο βασιλιάς επειδή άκουσε την καρδιά της, φωνάζει ακόμα στην πολιτεία μαζί με της Στέλλας, του Βαγγέλη και χιλιάδες άλλες αθώες παιδικές ψυχές.

Η πολιτεία δεν πρέπει να κάνει το ίδιο λάθος με τον βασιλιά Κρέοντα που αψήφησε τους άγραφους νόμους της καρδιάς. Επειδή στο τέλος όταν θα είναι πια πολύ αργά θα την περιμένει αναπότρεπτα η τραγωδία.

Όταν μια πολιτεία θάβει τη ζωντάνια, την ψυχή και τα όνειρα των παιδιών της μέσα σε αίθουσες μουμιοποιημένης στείρας γνώσης ψεύτικης και ατροφικής παιδείας είναι πολιτεία χωρίς μέλλον.

Νιότη… ανατολίτισσα της Ιωνικής φιλοσοφίας και της ξεριζωμένης Ρωμιοσύνης

που δεν σε μνημονέψανε

και δεν σκουπίσανε το δάκρυ των ματιών σου

σε αργοσβήσανε στα αμελέ ταμπουρού.

Κάψανε και ξεθεμελιώσανε τα σπίτια, τις εκκλησίες

και τα σχολειά σου.

Αυτοί που ζήλεψαν την παιδεία, το χρώμα,

και τη λάμψη σου ανυπεράσπιστη σε δώσανε βορά για τους βαρβάρους.

Νιότη… της Δύσης ξενιτεμένη που έχεις

το νόστο μέσα σου, μην ξεχαστείς και μην λησμονήσεις τα χώματά σου

γιατί μόνο εσύ μας έμεινες, εσύ και η ικμάδα σου.

Γι’ αυτά εδώ τα παιδιά που δεν έχουν όραμα