Ελληνική – τουρκική διπλωματία σημειώσατε 2

Δεν πρόλαβε να πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα ο Tούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν και ζήσαμε ακόμη άλλο ένα μεγάλο φιάσκο στην εξωτερική μας πολιτική, ανάμεσα στα τόσα άλλα που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια. Στη συνάντηση του με τον Έλληνα πρόεδρο κ. Παυλόπουλο, μας κόλλησε διπλωματικά κυριολεκτικά στον τοίχο και έδειξε πόσο ανώριμοι και αδιάβαστοι είναι οι Έλληνες πολιτικοί και διπλωμάτες, ξεγυμνώνοντας τους για μια ακόμη φορά. Φάνηκε ξεκάθαρα ότι οι Έλληνες διπλωμάτες είναι εντελώς απροετοίμαστοι για τέτοιου είδους συναντήσεις, με αποτέλεσμα ο κάθε ξένος διπλωμάτης να κάνει πάρτι μαζί μας και οι Έλληνες διπλωμάτες να αποτελούν τη χαρά κάθε ξένου διπλωμάτη σε κάθε περίπτωση, ειδικά δε των τούρκων.

Μιλώντας ο Τούρκος πρόεδρος, εντελώς προκλητικά, μέσα στο ελληνικό προεδρικό μέγαρο και παρουσία ξένων και Ελλήνων δημοσιογράφων, ούτε λίγο ούτε πολύ, ζήτησε ανασκευή, ανάκληση, κατάργηση και αναθεώρηση των πάντων προς όφελος της Τουρκίας. Το γαμώτο της όλης ιστορίας είναι ότι δεν βρέθηκε ένας Έλληνας πολιτικός με ..προσωπικότητα, να του τα ψάλλει ένα χεράκι. Δεν είμαι πολιτικός, αλλά υποθέτω πως όλο και κάτι θα είχε να του πει.. Να του μιλήσει για τους Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, που από 450 χιλιάδες το 1955 έχουν μείνει τώρα γύρω στους 1500, σε αντίθεση με τους Μουσουλμάνους της Θράκης που αυξάνονται και πληθύνονται κάθε χρόνο. Δεν του μίλησε κανένας για την τραγωδία της Κύπρου και τους χιλιάδες αγνοούμενους, ούτε για τις θηριωδίες και το κάψιμο της Σμύρνης, με τον ολικό ξεριζωμό των Ελλήνων από την Μικρά Ασία, μετά από παρουσία 3 χιλιάδων και παραπάνω χρόνων ιστορίας εκεί, κι ας έχουν περάσει σχεδόν 100 χρόνια από τότε. Και προ πάντων δεν του ξεκαθάρισε μια κι έξω ότι θα πρέπει να πάει αλλού να ψάξει να βρει γκρίζες ζώνες και όχι στο Αιγαίο που απλά δεν υπάρχουν.

Είναι γενικά αποδεκτό πως όταν αδικείσαι και δεν μιλάς, δεν αντεπιτίθεσαι και δεν αντιδράς, ο άλλος το εκλαμβάνει σαν αδυναμία, με τα γνωστά επακόλουθα, που μόνο καλά δεν είναι για σένα τελικά. Αυτή τη στιγμή δυστυχώς η χώρα μας στην κατάσταση που βρίσκεται, πέρα από την οικονομική καταστροφή, δεν έχει φωνή, αλλά το σπουδαιότερο δεν έχει επιχειρήματα, αλλά το σημαντικότερο δυστυχώς όπως φαίνεται είναι ότι δεν έχει άτομα ικανά στην πολιτική,  που να μπορούν να βρουν τρόπο να βάλουν τον όποιο αντίπαλο στη θέση του. Κάτι που στο πρόσφατο παρελθόν είχε το θάρρος να κάνει ο Ανδρέας Παπανδρέου, με το περίφημο «βυθίστε το!» με αφορμή την επιχείρηση εξόδου του Χόρα από τους Τούρκους στο Αιγαίο, τον Μάρτιο του 1987 αν θυμάμαι καλά, άσχετα αν είχε κάνει άλλα τεράστια λάθη. Και τότε παρά τη μόνιμα επεκτατική πολιτική και τις μόνιμες κορώνες απειλών, εκφοβισμού και εντυπωσιασμού των Τούρκων, το βούλωσαν για τα καλά, όταν είδαν την πολιτική ηγεσία της χώρας μας τότε ενωμένη!

Αντιγράφω από πολιτική εφημερίδα τι είπε ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν μπροστά στον Προκόπη Παυλόπουλο. Τα συμπεράσματα δικά σας.

«Για τη Συνθήκη της Λωζάννης υπάρχουν εκκρεμότητες που δεν κατανοούνται σωστά. Αυτή είναι μία συμφωνία που υπογράφτηκε πριν 94 χρόνια και δεν αφορά μόνο την Ελλάδα, υπήρξαν 11 χώρες που εμπλέκονται. Στη Συνθήκη υπάρχει ακόμα και η Ιαπωνία! Μιλάμε για μία συμφωνία με όλες αυτές τις χώρες. Μέσα στο διάστημα των 94 ετών ξαναοικοδομείται ο πλανήτης. Άλλαξαν πολλά και εμφανίστηκαν νέα θέματα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο διάστημα αυτό. Π.χ. στη Συνθήκη χαρακτηρίζεται μουσουλμανική η μειονότητα στην Ελλάδα, είναι σωστό, αλλά στο ευρωπαϊκό δικαστήριο υπάρχει αναφορά στη λέξη τουρκική μειονότητα. Μπορούμε να απαντήσουμε στο ερώτημα αν οι Μουσουλμάνοι στη Δ. Θράκη μπορούν να ζήσουν τη θρησκεία τους βάσει της Συνθήκης της Λωζάννης; Υπάρχουν προσπάθειες για να διορίζεται ο αρχιμουφτής από άτομα που διορίζει το κράτος. Στην Τουρκία ο Πατριάρχης δεν είναι διορισμένος. Ο πατριάρχης εκλέγεται από την Αγία Σύνοδο. Στη Δ. Θράκη όμως εξακολουθούν να μη μπορούν οι ιμάμηδες να εκλέγουν τον αρχιμουφτή τους. Πώς λοιπόν είναι σε ισχύ η Συνθήκη της Λωζάννης; Άρα δεν εφαρμόζετε τη Συνθήκη της Λωζάννης. Στην Τουρκία δεν υπάρχουν διακρίσεις στους χώρους προσευχής, αλλά στη δυτική Θράκη δεν μπορούν ούτε να πουν τη λέξη τουρκική. Δεν μπορούν να γράψουν τη λέξη τουρκική στην πινακίδα ενός σχολείου. Πρέπει να ξεπεράσουμε αυτά τα θέματα. Αυτό εννοώ με την επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λωζάννης. Υπάρχουν όμως και στρατιωτικά θέματα. Όταν αποχωρήσατε από το ΝΑΤΟ εμείς σας στηρίξαμε για να ξαναγίνετε μέλος. Για το Κυπριακό, εσείς δεν είχατε πάρει μέρος στις συνομιλίες, αλλά εγώ είχα πάρει. Στόχος μας να βρεθεί μια βιώσιμη λύση στην Κύπρο το ίδιο και στο Αιγαίο. Υπάρχουν διάφορα θέματα που υπάρχουν στην συνθήκη της Λωζάννης, έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα τόσα χρόνια που έχουν περάσει. Αν εξετάσουμε όλα αυτά τα θέματα θα δούμε ότι πρέπει να αλλάξουν κάποια πράγματα. Και το θέμα της προστασίας των δικαιωμάτων των δικών μας ανθρώπων στη Θράκη είναι ένα πρώτης προτεραιότητας θέμα».  

Μετά το φιάσκο από την πρωτοφανή δημόσια αντιπαράθεση, ο κ. Παυλόπουλος παρενέβη μετά το τέλος της δήλωσης του κ. Ερντογάν για να πει τα εξής: «Σας θυμίζω ότι δεν είμαι εκτελεστικός πρόεδρος, όπως εσείς, έχω απάντηση για όσα είπατε, αλλά θα τα πείτε με την κυβέρνηση. Εκείνο που πρέπει να κάνουμε είναι να στηρίξουμε μία ειλικρινή φιλία. Έχω μία μόνο παρατήρηση για την επικαιροποίηση της Συνθήκης της Λωζάννης που αναφέρατε. Οι συνθήκες δεν χρειάζονται αναθεώρηση, οι μέθοδοι ερμηνείας του δικαίου είναι εκείνες που προσαρμόζουν τη Συνθήκη στα εκάστοτε δεδομένα. Αυτό λέγεται ερμηνεία. Ας αποφεύγαμε ορισμένους όρους που δεν ταιριάζουν νομικά, για να αποφεύγονται παρεξηγήσεις. Συγχωρέστε μου την παρέμβαση».

Ο Ταγίπ Ερντογάν δεν σταμάτησε όμως την επέλασή του.. «Εγώ δεν είμαι καθηγητής αλλά ξέρω πολύ καλά το Δίκαιο. Στο Δίκαιο της πολιτικής υπάρχει όρος για επικαιροποίηση των συνθηκών, αρκεί να υπάρχει συμφωνία των χωρών. Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα από τον κόσμο. Εγώ αναφέρθηκα σε αυτά τα θέματα επειδή τα θέσατε εσείς. Αν δεν κάνατε αναφορά εγώ αυτά θα τα συζητούσα με τον κ. Τσίπρα, όπως και να συμβαίνει όμως τα συζητήσαμε».

Αναφερόμενος στην επίσκεψή του στη Θράκη είπε ότι «επιθύμησα να πραγματοποιήσω μια επίσκεψη στη Δυτική Θράκη δυστυχώς όμως κάποιοι ενοχλούνται και προκαλούν προβοκάτσια για την επίσκεψη αυτή. Αναρτήθηκαν διάφορες αφίσες, γράφτηκαν συνθήματα, βέβαια σε κάθε κοινωνία υπάρχουν και τα συν και τα πλην, αλλά πρέπει να μην ξεχάσουμε ότι ένας Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέδειξε το θάρρος να κάνει αυτή την επίσκεψη μετά από 65 χρόνια και αυτά τα στοιχεία πρέπει να τεθούν υπό έλεγχο». «Η δική μου επιθυμία ήταν η επίσκεψη αυτή να έχει θετικά αποτελέσματα. Εμείς να μην ασχοληθούμε με το κενό μέρος του ποτηριού, πρέπει να κοιτάξουμε στο γεμάτο μέρος του ποτηριού και να ενισχύσουμε τις διμερείς σχέσεις. Πιστεύω ότι με την επίσκεψη αυτή να κοιτάξουμε μπροστά» ολοκλήρωσε ο κ. Ερντογάν.

Ο Αλέξης Τσίπρας υποδέχτηκε θερμά τον Τούρκο πρόεδρο όταν έφτασε στην πλατεία Συντάγματος, για κατάθεση στεφάνου στον Άγνωστο Στρατιώτη. Για το αν τον έβαλε ο Τούρκος πρόεδρος στη συνέχεια να χορέψει στο ταψί κι αυτόν, όπως κάπως έτσι χόρεψε με τις δηλώσεις του και τον πρόεδρο της δημοκρατίας, δεν έχει εξακριβωθεί ακόμη..

Σκοπός μου πάντως δεν είναι να απογοητεύσω τους άλλους με όσα γράφω, μα να μπορέσουμε  να συνειδητοποιήσουμε επιτέλους κάποια στιγμή την αλήθεια. Ποιοι είμαστε; τι θέλουμε και τι κάνουμε τελικά σαν λαός; και τι θέλουμε επιτέλους να κάνουμε στο μέλλον;..

Πολλές φορές με όσα γίνονται από τους, όπως φαίνεται, ερασιτέχνες πολιτικούς της χώρας μας απογοητεύομαι και δεν ξέρω αν πραγματικά με όσα απίστευτα λάθη κάνουν διαρκώς, αυτή η χώρα μπορεί να έχει κάποιο ευοίωνο μέλλον. Κάπου εδώ θυμάμαι τα λόγια του Ελύτη, εκείνου του.. άσχετου Έλληνα νομπελίστα ποιητή, που πολλοί έλληνες αγνοούν. «Θα ‘θελα να κοιμηθώ μια μέρα και να ξυπνήσω σε έναν αιώνα όπου και τα πουλιά ακόμη να κελαηδούν ελληνικά και νικητήρια,  γιατί  όπως λέει ο ίδιος, «Υπάρχουν δύο Ελλάδες. Αυτή που εξαναγκάζει και τους ίδιους τους υπηκόους της να καταπονεί και σε έναν διεθνή χορό μεταμφιεσμένων να μετέχει με το φόρεμα της Ευρωπαίας (διάβαζε: Αμερικάνας). Και υπάρχει η άλλη, που εξακολουθεί να υπακούει στον Ηράκλειτο και στον Μακρυγιάννη. Η πρώτη μπορεί να καταλυθεί μια μέρα. Η δεύτερη, ακόμη και αν μείνει χωρίς υπόσταση, ποτέ. Τουλάχιστον εγώ, γι’ αυτήν υπάρχω!».