Παρακολουθώ με αγωνία κι ενδιαφέρον το πόρισμα της αρμόδιας επιτροπής θεσμών και διαφάνειας της ελληνικής Βουλής για λογιστικό έλεγχο του δημοσίου χρέους, προκειμένου να απαντηθούν ερωτήματα κεφαλαιώδους σημασίας και να αποκτήσει η χώρας μας δικαιώματα δικαστικής προστασίας.
Άκουσα την ομολογία του τότε εκπροσώπου της Ελλάδας κι αναπληρωτή εκτελεστικού διευθυντή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο κ. Ρουμελιώτη που νομίζω πως ήταν καθοριστική για την υπόθεση κι εγείρει τεράστιο νομικό ζήτημα για τη χώρα μας, με δυνατότητα προσφυγής στην αρμόδια διεθνή δικαιοδοσία.
Αυτό λοιπόν που αποκαλύφτηκε ήταν ότι ήταν παράνομη η εμπλοκή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην υποτιθέμενη διάσωση της Ελλάδας, γιατί το χρέος της δεν ήταν βιώσιμο όπως προβλέπεται στο ιδρυτικό καταστατικό λειτουργίας του οργανισμού.
Προκειμένου λοιπόν να εξυπηρετηθούν συμφέροντα κυρίως γαλλογερμανικών τραπεζών, έγινε τροποποίηση της βασικής διάταξης με πλαστά στοιχεία για να συμμετέχει στη διαδικασία και να προετοιμαστούν οι αγορές.
Σύμφωνα πάντα με τα λεγόμενα του αρμόδιου έλληνα αξιωματούχου, ο οποίος έχει μάλιστα εκπονήσει μελέτη και βιβλίο για το παρασκήνιο, ο τότε γενικός διευθυντής του ταμείου πίεζε με κάθε τρόπο η αναδιάρθρωση χρέους να γινόταν άμεσα από το πρώτο μνημόνιο.
Αν υπήρχε εφαρμογή της νομοθεσίας και σωστή τήρηση διαδικασίας το κόστος για τη χώρα μας θα ήταν πολύ μικρότερο, ενώ παράλληλα αναφέρθηκε ότι τα επιτόκια το διάστημα εκείνο ήταν πολύ ψηλά και τιμωρητικά.
Η έγκαιρη αναδιάρθρωση χρέους θεωρήθηκε από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα απαγορευτική γιατί θα δημιουργούσε συνολικό κίνδυνο στο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, με αποτέλεσμα να πείσει για παρουσίαση ψεύτικων στοιχείων ότι το χρέος της Ελλάδας είχε πιθανότητα να καταστεί βιώσιμο.
Μπορεί να αποδειχτεί ότι η μεθοδολογία χαρακτηρισμού ως πιθανώς βιώσιμου του ελληνικού χρέους δεν ευσταθεί και υπάρχει δόλος σε αυτή, και το κυριότερο μπορεί να στοιχειοθετηθεί το ύψος της ζημιάς που έχει υποστεί η χώρα.
Ποιά είναι η νόμιμη οφειλή, ποιά η επαχθής υποχρέωση, ποιοί κερδοσκόπησαν από την αλόγιστη χορήγηση και λήψη δανείων, ποιοί ευθύνονται για την υπέρμετρη αύξηση δημοσίου χρέους τα χρόνια του μνημονίου.
Έτσι ιδρύεται λόγος ακύρωση δανειακής σύμβασης με το Δ.Ν.Τ. και κατ επέκταση όλου του προγράμματος χρηματοδότησης, στο οποίο αποτελούσε κύριο συστατικό γιατί η τροποποίηση του καταστατικού δεν ήταν σύννομη, καθώς το χρέος της Ελλάδας έπρεπε άμεσα να αναδιαρθρωθεί, ώστε να νομιμοποιηθεί η εμπλοκή του ΔΝΤ.
Αυτόματα, γεννιούνται ισχυρά δικαιώματα αξιώσεων για αποκατάσταση και νόμιμης αποζημίωσης αν απευθύνουμε τεκμηριωμένο αίτημα στο αρμόδιο ειδικό δικαστήριο Ο.Η.Ε. στο οποίο υπάγεται το ΔΝΤ.
Για αυτό το σκοπό συμμετέχει και στην εν λόγω επιτροπή ο κ. Λουμίνια ως εκπρόσωπος Ο.Η.Ε. μαζί με 7.000 προσωπικότητες παγκόσμιας εμβέλειας για σύμπραξη λύσης που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα του ελληνικού λαού, χωρίς την υποβάθμιση βιοτικού επιπέδου από την αθέμιτη τακτική της οργανωμένης οικονομικής κερδοσκοπίας.
Πέραν τούτου χρειάζεται εθνική συνεννόηση, ώστε η χώρα μας να μείνει εντός ευρωζώνης και παράλληλα να διεκδικήσει την αναγκαστική συνολική διευθέτηση του ελληνικού χρέους μέσω ανώτατων θεσμικών οργάνων διεθνούς κύρους δικαιοδοσίας κι όχι μέσω αναζήτησης μάταιων πολιτικών λύσεων, που εξυπηρετούν γεωπολιτικά συμφέροντα, επιρροές και σκοπιμότητα εξουσίας.
