Εξωστρέφεια

Ζητούμενο είναι η εξωστρέφεια. Για την ελληνική οικονομία αυτό σημαίνει εξαγωγές ποιοτικών υπηρεσιών και προϊόντων. Για το μορφωτικό και γενικότερα το πολιτιστικό επίπεδο της χώρας σημαίνει εισαγωγή κουλτούρας και πολιτισμού. Αναγκαίο εργαλείο για αμφότερα τα παραπάνω είναι η γλώσσα. Η εκμάθηση ξένης γλώσσας λοιπόν πρέπει να αποτελέσει για τους Έλληνες πρωταρχική επιδίωξη και μάλιστα ως ευρύτερη προσέγγιση της ξένης νοοτροπίας. Αυτή ακριβώς είναι η πρόκληση και η δυνατότητα για την Ελλάδα σαν μέλος της Ε.Ε.: να ανοιχτεί και ενσωματώσει άλλες κουλτούρες και νοοτροπίες. Το τελευταίο ασφαλώς δεν πρόκειται να σημάνει απώλεια της εθνικής ταυτότητας. Αντίθετα μάλιστα θα οδηγήσει στον εμπλουτισμό της.

 

Η εξέλιξη του ελληνικού κράτους ήταν αυτή που ήταν, επειδή ακριβώς οι Έλληνες έμειναν κολλημένοι στον εαυτό τους, στην εσωστρέφεια. Οικονομία, που στηρίζεται στο δανεισμό, είναι εσωστρεφής οικονομία. Γιατί όμως να μείνουν οι Έλληνες περιχαρακωμένοι στον εαυτό τους; Μήπως είχαν αυτάρκεια; Μήπως είχαν λόγους να είναι περήφανοι από τη νεότερη ιστορία τους; Κάθε άλλο. Όχι ότι φταίνε εκείνοι κατά κύριο λόγο. Όταν τόσα χρόνια ζούσαν με το βάρος διχασμού, που προέκυπτε από τη σκλαβιά και την εξαναγκασμένη συνύπαρξη δυο διαφορετικών τρόπων σκέψης και ζωής γενικότερα, από τη μια του ελληνοχριστιανικού και από την άλλη του τουρκοϊσλαμικού, αναπόφευκτα έπεσαν στην παγίδα της εσωστρέφειας, αφού ο ελληνικός λαός απαρτίστηκε πια από διχασμένες προσωπικότητες. Έτσι εξηγείται η ροπή στο «ραχάτι», στο δανεισμό, στην έλλειψη εξωστρέφειας.

 

Ελπίδα και δρόμος για αλλαγή και εξέλιξη του ελληνικού λαού είναι πλέον μόνον εκείνος της συνειδητής εξωστρέφειας, σε οικονομικό και πολιτιστικό επίπεδο, όπως στην αρχή αναφέρθηκε. Παραπέρα, είναι και προϋπόθεση για την ίδια την επιβίωσή του. Αντίθετα, η συνέχιση της εσωστρέφειας θα τον καταδίκαζε στην αυτοκαταστροφή, μέσα από τον απομονωτισμό και τη διαιώνιση των κάθε λογής διχασμών του.

 

Διότι είναι προφανές ότι καμιά αλλαγή στην ψυχοσύνθεσή του δεν θα μπορούσε να συμβεί με προσφυγή στα «αρχαία ιδεώδη». Αλλά εκείνο που χρειάζεται είναι μια ζώσα πραγματικότητα, τη βιωματική εμπειρία για να συγχωνευτεί και να ζυμωθεί μαζί της.

 

 «Ιδού η Ρόδος» λοιπόν και για τους εκπροσώπους του ελληνικού λαού.