Μετά τις sold-out παραστάσεις στο Ίδρυμα «Μιχάλης Κακογιάννης», η παράσταση «Επάγγελμα πόρνη» σε κείμενο της Λιλής Ζωγράφου και πρωταγωνίστρια την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, συνεχίζει την πορεία της στον Πολυχώρο Vault και περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό.
Στο Ρέθυμνο θα παρουσιαστεί τη Δευτέρα 22 και την Τρίτη 23 Φεβρουαρίου, στο Ωδείο, με ώρα έναρξης στις 21:00.
Κομψή, φιλοσοφημένη, εκκεντρική, εστέτ, μαγκιόρα, σκληρή, τρυφερή η Λιλή Ζωγράφου περνάει δια πυρός και σιδήρου και βγαίνει νικήτρια μιας και η ουσία της δεν αλλοιώνεται καταμαρτυρώντας πως η ζωή νικά.
Έχοντας το μότο αυτό ως πηγή έμπνευσης, ο Ένκε Φεζολλάρι σκηνοθετεί την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου στο κεφάλαιο «Ιστορίες της Χούντας», του βιβλίου «Επάγγελμα πόρνη», της Λιλής Ζωγράφου. Δύο ιστορίες, αυτοβιογραφικές, που δίνουν το στίγμα της εποχής και σκιαγραφούν τη συγγραφέα-ορόσημο της Ελλάδας της μεταπολίτευσης: μίας γυναίκας αγωνίστριας ενάντια σε κάθε μορφή βίας. Σε κάθε καθεστώς που εξαθλιώνει την ανθρώπινη υπόσταση και σε κάθε αυτεπάγγελτη εξουσία που στερεί τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Η υπόθεση του έργου
*Ιστορία πρώτη
Χούντα. Στη συγγραφέα απαγορεύεται να εξέλθει της χώρας λόγω πολιτικών πεποιθήσεων με πρόφαση τη μη άσκηση του επαγγέλματος της δημοσιογραφίας που αναγράφεται στο διαβατήριό της. Η Ζωγράφου πολεμώντας με χιούμορ το παράλογο καθεστώς, αλλάζει ιδιόγραφα το επάγγελμα της σε «Πόρνη – ελευθερίων ηθών» με συνέπειες τραγελαφικές.
*Ιστορία δεύτερη
1973. Μετά την απόπειρα αυτοκτονίας της, παραμονές πρωτοχρονιάς, νοσηλεύεται σε ψυχιατρική κλινική. Εκεί γινόμαστε μάρτυρες της απάνθρωπης συμπεριφοράς του προσωπικού, που φτάνει στα όρια του εξευτελισμού. Η συγγραφέας, δεμένη στο κρεβάτι, πέφτει θύμα βιασμού από νυχτερινούς φύλακες. Εντούτοις δεν αποδυναμώνεται. Η τραυματική της εμπειρία την εξωθεί στην κατά μέτωπο σύγκρουση με τους ιθύνοντες και την καταγγελία της σαθρής λειτουργίας του νοσηλευτικού οργανισμού.
Ο Ένκε Φεζολλάρι παρουσιάζει με τη δική του διεισδυτική ματιά τις εξομολογήσεις της Λιλής Ζωγράφου: ενός συνειδητοποιημένου-σκεπτόμενου πολίτη, μιας αντισυμβατικής συγγραφέως και ενός ανθρώπου που αντιμετωπίζει την ελευθερία σαν τόσο υψηλό αγαθό ώστε αποφασίζει να θέσει τέλος στη ζωή της για να απαλλαγεί από τη δουλοπρέπεια της πείνας.
Η οξύτητα της γραφής της, το σαρκαστικό και γλυκόπικρο χιούμορ της, η αφηγηματική της ορμητικότητα, η αφοπλιστική και έντιμη ειλικρίνεια αποκτούν λόγο επί σκηνής με την Αλεξάνδρα Παλαιολόγου και αναδεικνύονται με τη μουσική του Σταμάτη Κραουνάκη. Μία παράσταση σύγχρονη, που γκρεμίζει τα δόγματα και τους μύθους που τροφοδοτούσε η Χούντα τον αδιάφορο ως προς τα δικαιώματά του λαό.
«Όχι, η επανάστασή μου, δεν θα στρεφόταν κατά του κατεστημένου και του συστήματός του, αλλά εναντίον εκείνων που το ανέχονται. Θα σκότωνα, θα τσάκιζα την κακομοιριά, την υποταγή, την ταπεινοφροσύνη. Η γη έτσι κι αλλιώς δεν χωρά άλλους ταπεινούς και καταφρονεμένους. Όπως δεν χωρά άλλα φερέφωνα.
Λιλή Ζωγράφου».
Συντελεστές
Κείμενο: Λιλή Ζωγράφου
Σκηνοθεσία: Ένκε Φεζολλάρι
Παίζει η ηθοποιός: Αλεξάνδρα Παλαιολόγου
Σκηνικός χώρος / κοστούμια / φωτισμοί: Ενκε Φεζολλάρι, Χριστίνα Κωστέα
Μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Φωτογραφίες / βίντεο: Αθηνά Λιάσκου
Προπώληση εισιτηρίων: Ωδείο Ρεθύμνου -Τηλέφωνο: 28310-22724.
Κρατήσεις: 6934-115555.
Τιμές εισιτηρίων: Γενική είσοδος 12 ευρώ -μειωμένο 10 ευρώ.
Κριτικές για την παράσταση
Γιώργος Χριστόπουλος (www.newage.gr):«Η Αλεξάνδρα Παλαιολόγου δίνει μια από τις πιο ολοκληρωμένες και σωστά προσανατολισμένες ερμηνείες της των τελευταίων χρόνων. Πατώντας σε ένα κείμενο στοχαστικό και μεστό νοημάτων, επιστρατεύει πέρα από τη φυσική της ομορφιά και το ταλέντο της. Στο πρώτη ιστορία ο συνδυασμός των δύο είναι σχεδόν υποδειγματικός και απλά μεταμορφώνεται στην ηρωίδα που υποδύεται. Στη δεύτερη ιστορία, η ερμηνεία της γίνεται πιο εσωτερική, αλλά ταυτόχρονα πιο ορμητική, πιο βίαιη, πιο ωμή, πιο διεισδυτική. Η κίνησή της είναι μελετημένη, σχεδόν χορογραφημένη, ενώ και το ηχόχρωμα της φωνής της μεταβάλλεται ανάλογα με το συναίσθημα, αλλά και τις καταστάσεις που βιώνει. Γήινη και θεατρική, αλλά καθόλου θεατράλε και δήθεν. Στο τέλος της ερμηνείας της με το σιγοντάρισμα στη φωνή του Κραουνάκη που τραγουδά το τραγούδι της παράστασης, ανακεφαλαιώνει όλα όσα η πένα της Ζωγράφου ήθελε να εκφράσει και να μετουσιώσει σε σκέψεις και συναισθήματα».
Άννα Μαύρου (www.theatromania.gr): «Στην παράσταση που παρακολούθησα στο θέατρο Vault, είδα μια Αλεξάνδρα Παλαιολόγου, αγνώριστη, ώριμη θεατρικά, εντελώς ενσταντική. Από το πρώτο δευτερόλεπτο που εισέβαλε στη σκηνή, μέχρι το τσιγάρο αποφόρτισης στο τέλος της παράστασης, φαίνεται ότι έβαλε την ψυχή της σε αυτόν τον απαιτητικό μονόλογο. Άνοιξε την παλέτα των συναισθημάτων της και ζωγράφισε τη κάθε φράση με ότι της έπρεπε: απογοήτευση, ειρωνεία, περιφρόνηση, αυτοπεποίθηση, αηδία, αγωνία, φόβος, τρόμος, φρίκη, θυμός, ντροπή, θλίψη, μοναξιά, είναι με τη σειρά κάποια από αυτά που μπόρεσα ευδιάκριτα να ξεχωρίσω στη μία ώρα της παράστασης. Ειδικά στο δεύτερο μέρος, που το ξεχωρίζει και η ίδια η ηθοποιός, ως μάνα το αγαπημένο της παιδί, η ρεαλιστική της θεατρική απόδοση ήταν τέτοια που μας οδήγησε να φαντασιωθούμε ότι δεν είναι μόνο μια γυναίκα που αφηγείται αλλά η Ελλάδα ολόκληρη ως πολύπαθος λαός που εκδίδεται και βιάζεται, συνειδητά και ασύνειδα».
