Εδώ και η είσοδος επειγόντων. Η πολυκοσμία αποβαίνει κύρια αιτία που κάποια -ελάχιστα ευτυχώς- παραμένουν ατακτοποίητα μολονότι καθημερινά τα περισσότερα μπαίνουν στη θέση τους. Την επομένη, δημιουργείται αναπόφευκτα σχεδόν νέος όγκος αταξίας αντικειμένων και ειδών. Είναι γιατί εδώ συμβιώνουν πολύωρος φόβος και αγωνία, πόνος και ανάγκη, εξαναγκαστικά και ταραχή, άγχος, ιδιοτροπίες που ξεπηδούν από την ένταση και την αβεβαιότητα του ατυχήματος και της ασθένειας. Ανακουφίζουν οι επαρκείς υποδομές και η όποια άνεση χώρων, προπάντων απαλύνουν τις σκληρές καταστάσεις οι συμπεριφορές και ο ανθρωπισμός του προσωπικού, ιατρονοσηλευτικού και διοικητικού. Γρήγορα και διόλου πρόχειρα -παρά την έλλειψη ανθρώπινου δυναμικού- τα περιστατικά κατατάσσονται και οι ασθενείς κάθε κατηγορίας, φύλου και ηλικίας κατευθύνονται προς όσα περαιτέρω απαιτούνται. Η σύγχρονη ζωή με τις κατ’ επίφαση ή αληθινές ανέσεις και ευκολίες, προξενεί και αιφνίδιες ασθένειες και συχνά ατυχήματα. Μια γενιά πριν, οι γονείς μας μόλις, δεν τα αντιμετώπιζαν παρά τη σκληρή και επικίνδυνη χειρωνακτική εργασία στην ύπαιθρο, με ζώα, αποστάσεις, απροστάτευτοι στις καιρικές συνθήκες, φως από λύχνο και ύδρευση από τη βρύση του χωριού. Χρήσιμο να προσέχουμε περισσότερο και το ατύχημα και την ασθένεια και να συμβουλεύουμε ορθά -γιατί υπάρχουν και λάθος άθελά μας, συμβουλές- ιδίως τα παιδιά και τους γερόντους.
Στο ισόγειο οι Διοικητικές υπηρεσίες και το γραφείο υποδοχής ασθενών. Εδώ και ο αξονικός τομογράφος με το βαρύ έργο που επιτελεί. Το Ψυχιατρικό τμήμα που λειτουργεί δίχως να έχει ενταχθεί στον Οργανισμό ακόμα, αλλά είναι ήδη μόνο θέμα χρόνου, διαθέτει καλούς χώρους χάρις και στην από παλιά αρχιτεκτονική του κτηρίου και στις πολλές μετέπειτα εργασίες που πολλοί κατέβαλλαν αγόγγυστα και εθελοντικά.
Η εκκλησία φροντισμένη προσφέρει την απαραίτητη ελπίδα και στήριξη, ενώ διατρανώνει τον συμβολισμό ότι τίποτα άνευ της συνδρομής του θείου, όμως ποτέ και να μη σταματούν οι ανθρώπινες προσπάθειες, να μη μετατίθεται στον θεό ό,τι ανήκει στη δική μας ευθύνη.
Ο κήπος -κλειστός για το κοινό, ανήκει στους νοσηλευόμενους της Ψυχιατρικής κλινικής -πλούσια δεντροφυτεμένος και άριστα φροντισμένος, συντηρείται εθελοντικά, από ιδιώτες. Η αντίθετη όψη του Ρεθύμνου και του Νοσοκομείου με εκείνους που παρεμποδίζουν στην είσοδο των επειγόντων. Τώρα η κοινωνία και η ιατρική επιστήμη καμαρώνει και ευχαριστεί τον κατ’ επιθυμία του ανώνυμο που αντί να αναλίσκεται στα καφενεία και στα κουτσομπολιά της γειτονιάς, παρέχει έργο και χρήματα, γόνιμο, ανθρώπινο και θείο, θείο και ανθρώπινο στον συνάνθρωπο και στην κοινωνία. Συντηρεί τον κήπο της Ψυχιατρικής.
Ελάχιστοι το γνωρίζουν, γι’ αυτό το ΕΥΓΕ μεγεθύνεται και εξυψώνεται, δεν πρέπει να μένει κρυμμένο και αφανές, εφόσον ετούτοι οι ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΙ το επιθυμούσαν, το Νοσοκομείο ευχαρίστως θα τους τιμήσει με την ίδια σεμνότητα και ταπεινότητα που και οι ίδιοι επιδεικνύουν σε τούτο το έργο τους.
Η πρόσβαση ξαφνικά γίνεται αυστηρά ελεγχόμενη και οι έξοδοι κινδύνου επισημαίνονται ευδιάκριτα. Στο Ψυχιατρικό λειτουργούν 10 κλίνες αν και νοσηλεύονται παραπάνω ασθενείς, όσοι δεν έχουν ανάγκη κλίνης. Ο θάλαμος (το λεγόμενο ήσυχο δωμάτιο) για το οξύ περιστατικό είναι ασφαλής, απομονωμένος και περιορισμένος. Τα άλλα μέσα, όπως καταστολή, ιμάντες κλπ. αποφεύγονται μονίμως και συστηματικά. Τμήμα της συνολικής ίασης, θεραπείας, περίθαλψης κι αυτό, όσο και αν ο μακράν, άσχετος της ιατρικής κόσμος αισθάνεται άσχημα ακόμα και στο άκουσμα αυτής της κατάστασης που μια προκατάληψη ισχυρή επί γενεές το κάνει παραπάνω δυσάρεστο κι από όσο ενεργεί στους συνειρμούς όλων. Να μη μάς διαφεύγουν: α) Πρόκειται για νόσο, άρα απαιτεί και αξίζει την αμέριστη κατανόηση, αγάπη κι ενεργό συμπαράστασή μας. β) Υπήρχε όσο υπάρχει άνθρωπος. γ) Τα περιστατικά παρουσιάζουν έξαρση και λόγω κληρονομικότητας και λόγω των σύνθετων κοινωνικών συνθηκών και σχέσεων μα και εξαιτίας όσων στους καιρούς μας ως λαός περνάμε. δ) Δυστυχώς εμφανίζεται μια επέκταση. Δυστυχώς. Σε ηλικίες, σε ανθρώπους χωρίς κανένα προηγούμενο σύμπτωμα, απότομα, ξαφνικά, συνηθέστερα απ’ ότι στο παρελθόν, αυξητικά και στα δύο φύλα.
Υπηρετούν 3 γιατροί, ψυχολόγος, 2 κοινωνικοί λειτουργοί και 12 νοσηλευτές οι οποίοι παράλληλα εργάζονται στον ψυχιατρικό ξενώνα. Έλλειψη προσωπικού. Άρα οι γιατροί (Ε. Βαλεργάκη, Γ. Κωνσταντινίδης, Αν. Χριστονάκης) δεν ησυχάζουν στιγμή, ενώ εκτελούν και άσχετα των ευθυνών τους καθήκοντα όπως π.χ. σε μια καθήλωση, ή εποπτεία, ή φροντίδα. Απίστευτο, αξιέπαινο, ατελείωτο έργο. 2 θάλαμοι τρίκλινοι και 2 δίκλινοι, θάλαμοι ειδικοί, ιματισμού κλπ. Όλοι με μπάνια και W.C. Σαλόνι ευρύχωρο, 20 καθημένων, βαμμένο με κατάλληλες για το περιβάλλον παραστάσεις. Επίσης υπάρχει δωμάτιο ψυχοθεραπείας με διπλό καθρέπτη. Υστερεί στη γραμματειακή υποστήριξη ενόσω μάλιστα τρέχουν σχετικά προγράμματα ΕΣΠΑ και διάφορα συμπληρωματικά που κινδυνεύουν έτσι να μείνουν ανεκμετάλλευτα. Δεν εμφανίζονται όλα ανέφελα, όμως χάρις στις προσωπικές, εντατικές προσπάθειες, παρέχουν αρκετά ικανοποιητικά αποτελέσματα. Ο μετανοσοκομειακός ξενώνας στο ΚΕΦΙΑΠ Καλλιθέας λειτουργεί με καθεστώς ελεύθερης κίνησης των φιλοξενουμένων και ελεύθερης επίσκεψης. Υπηρετούν νοσηλευτές.
Όμως, φθίνει το «ΨΥΧΑΡΓΩ» στον Τσεσμέ που επίσης ανήκει στην ευθύνη του Νοσοκομείου. Μακράς νοσηλείας μετά την κατάργηση και το κλείσιμο των Ψυχιατρικών Ιδρυμάτων, συνυπηρετεί ψυχολόγος.
Τέλος, πολύτιμο έργο -με την επίβλεψη του κου Λιοδάκη- επιτελούν τα Κέντρα Ψυχικής Υγείας σε σταθερά σημεία, με κινητές μονάδες των Κέντρων Υγείας. Ένα πολύ μεγάλο και πολύ σημαντικό πλαίσιο -πλέγμα της Ψυχιατρικής αντιπαλεύει σθεναρά, παρότι στελεχώνεται κάπως αδύναμα, πρόκειται για επίτευγμα σταθερό. Δεν ακροβατεί, δεν βαδίζει σε τεντωμένο σκοινί το επίτευγμα, δεν τρεκλίζει, παραμένει ωστόσο εύθραυστο. Η αγκαλιά όλων μας θα το εξασφαλίσει δυνατότερα και θα προσδώσει προοπτική στην προσφορά του.
γραμματέας Ιατρικού Συλλόγου Ρεθύμνου
