Από τις δύο «μεγάλες» εταιρείες που θέλουν να γεμίσουν την Κρήτη αιολικά (950 MW).
Αν αφήναμε στην άκρη το οικονομικό κομμάτι, ότι επιδοτείται από την τσέπη μας η εισαγωγή ΑΠΕ, δημιουργώντας θέσεις εργασίας έξω και χρέος εδώ, πόση ενέργεια τελικά παράγεται, πόσο καθαρή είναι και εάν ποτέ κλείσουν οι πετρελαϊκές μονάδες, το πόσο θα μπορούσε να εξαλειφτεί η περιβαλλοντική υποβάθμιση από την εγκατάστασή τους, βάζοντάς τις στις στέγες μας (έτσι η επιδότηση που δίνουμε θα γύριζε σε εμάς αλλά και σε μικρές τοπικές εταιρείες).
Αν μέναμε, όμως, στο θέμα της επαναλαμβανόμενης θανάτωσης πουλιών από αυτές (ενός ακόμη ορνέου (βλ. φώτο) στον αιολικό σταθμό Περδικορυφή – Αγία Βαρβάρα, τέσσερα όρνια νεκρά αποδεδειγμένα στοιχεία 2014), κατά πόσο θα μπορούσε να αποφευχθεί και εάν μας κοροϊδεύουν, τελικά, οι εταιρείες αδιαφορώντας πλήρως για τις συνέπειες που προκαλούν και για τις υποχρεώσεις που έχουν.
Πρώτο σημείο κοροϊδίας είναι οι ορνιθολογικές μελέτες, όπου είναι ουσιαστικά του «ποδιού», τις κάνουν οι ίδιες οι εταιρείες και οι ίδιες τις εφαρμόζουν, χωρίς ελεγκτική αρχή από την Περιφέρεια. Μια σοβαρή ορνιθολογική μελέτη στο εξωτερικό παίρνει μήνες – χρόνο και κοστίζει 50-70.000 ευρώ, γίνεται από ανεξάρτητους επιστημονικούς φορείς, ενώ εδώ σε σύντομο χρόνο με δικούς τους «επιστήμονες» και με πέντε χιλιάρικα κάνουν μελέτη.
Δεύτερο σημείο κοροϊδίας είναι η γελοιοποίηση της ίδιας της νομοθεσίας περί «περιβαλλοντικής ευθύνης» ν.148/2009.
Γνωμοδότηση για την ζημιά γίνεται από επιτροπή της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, 148/2009 άρθρο 6 παρ. 6. Ερώτημα: τηρεί η Αποκεντρωμένη τη νομοθεσία; Αποτιμά τις ζημιές, δεδομένου ότι έχουμε νεκρά πουλιά σε ΟΛΟΥΣ τους αιολικούς σταθμούς της Κρήτης; Η νομοθεσία μιλά για ευθύνη όπου προκληθεί, την αποτίμησή της, την αποζημίωσή της και τη λήψη αντισταθμιστικών μέτρων.
Ρόλο έχει και η αιρετή Περιφέρεια, όπου μπορεί να επιβάλει πρόστιμο σύμφωνα με τον 186/3852/10 ΣΤ παρ/22.
Δηλαδή, ο νόμος λέει, τα αιολικά πάρκα σκοτώνουν πουλιά, οπότε οι εταιρείες θα έπρεπε να αποζημιώνουν τους φορείς της περιοχής που αυτή προκαλείται αλλά και να εφαρμόσουν με δικά τους έξοδα αντισταθμιστικά μέτρα. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, του αιολικού σταθμού της Περδικορυφής, έχει επισημανθεί από το Μ.Φ.Ι.Κ. η ανάγκη λήψης αυτών των μέτρων, όταν μάλιστα σε μικρή απόσταση από τον σταθμό είναι η ταΐστρα αρπακτικών του πρώην Δήμου Ρούβα, όπου σε συνεργασία με Μ.Φ.Ι.Κ. και με ευρωπαϊκό πρόγραμμα κατασκευάστηκε η ταΐστρα, παρατηρητήριο, ειδικές διαδρομές και κλωβός επανένταξης των γυπών.
Φυσικά η εταιρεία δεν το πράττει, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί της Περιφέρειας… «που να τρέχουν τώρα!!», ενώ θα έπρεπε αυτή η ταΐστρα να λειτουργεί εδώ και χρόνια με ευθύνη της εταιρείας.
Τρίτο σημείο κοροϊδίας είναι, ότι με υπευθυνότητα των εταιρειών θα μπορούσαν να μειωθούν στο ελάχιστο οι απώλειες, όπως στην Ισπανία, Πορτογαλία, όπου ενώ υπάρχουν «δάση» από ανεμογεννήτριες, «νέφη» από πουλιά, η θνησιμότητα είναι πολύ χαμηλή, γιατί οι εταιρείες έχουν εγκαταστήσει ειδικά ραντάρ π.χ. http://www.radarmeteo.com/windfarm.php, http://www.detect-inc.com/wind.html που σταματούν τις ανεμογεννήτριες, όταν πετούν πουλιά κοντά σε αυτές.
Τα ραντάρ αυτά όμως στοιχίζουν περί του μισού εκατομμυρίου ευρώ, έχουν χειριστή, όπου με ένα τάμπλετ σώζει χιλιάδες ζωές πουλιών, όμως εδώ οι εταιρείες, ενώ παίρνουν τεράστια κέρδη από την τσέπη μας (ΕΤΜΕΑΡ), τελικά μας κοροϊδεύουν αρνούμενοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να ανταποδώσουν σε πολιτισμό το χρήμα που κερδίζουν.
Ίσως κάποιος θα με πει προκατειλημμένο αλλά η «μητέρα» των κοροϊδιών αποδεικνύει την πραγματικότητα.
Στον άλλο σταθμό μέσα σε Νατούρα, στον Άγιο Κύριλλο στα Αστερούσια, όπου και εκεί υπάρχει μεγάλη θνησιμότητα από γύπες (επτά όρνια νεκρά αποδεδειγμένα, στοιχεία 2014) και γενικά περιβαλλοντική υποβάθμιση, ο «επιχειρηματίας», δεν έχει πληρώσει εδώ και 10 χρόνια το ετήσιο μίσθωμα, του ιλιγγιώδες ποσού των 120 ευρώ/στρέμμα/έτος, αποδεικνύοντας ότι και οι δύο αυτές «μεγάλες» εταιρείες τελικά είναι και ηθικά αφερέγγυες (οικονομικά το γνωρίζουμε μιας και χωρίς τη ληστεία μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ θα ήταν ανύπαρκτες).
Υπάρχει και ο «πατέρας» της κοροϊδίας ότι οι δύο εταιρείες αποδεδειγμένα (Τμήμα Επιθεώρησης Περιβάλλοντος του ΣΕΠΔΕΜ με το υπ. αριθ. 229/6-2-2017) δεν τηρούν τους Περιβαλλοντικούς Όρους που διέπουν τη λειτουργία τους.
1) Απομάκρυνση των νεκρών ζώων από τα όριά του, έτσι ώστε να μην πραγματοποιούν χαμηλές πτήσεις για τροφοληψία τα πτωματοφάγα πουλιά, όπως το Όρνιο.
2) Καθορισμός προδιαγραφών για συστηματική παρακολούθηση (monitoring) της επίδρασης της λειτουργίας του αιολικού σταθμού στην ορνιθοπανίδα και στον βιότοπό της.
Συνοψίζοντας, φτιάχτηκε ένα νόμος από τις ίδιες της εταιρείες για ΑΠΕ παντού, γράφει κάποιες υποχρεώσεις πουν δεν τηρούν, ούτε καν μελετούν τι και πού θα κάνουν, δεν πληρώνουν το ενοίκιο, το κράτος δεν τους ελέγχει και είμαστε μια ωραία αναπτυξιακή οικογένεια.
Και γεννιέται το ερώτημα, στην περίπτωση της Κρήτης, όταν λένε οι εταιρείες «Η αδειοδότηση δεν είναι εύκολη και υπάρχουν αντιρρήσεις και από τοπικούς φορείς, εμείς είμαστε σε συνεργασία με την Περιφέρεια Κρήτης», τι αλήθεια συζητάνε; Τα θέματα κοροϊδίας ή τα θέματα σοβαροφάνειας.
Καλό θα ήταν οι εταιρείες να ακολουθήσουν το γράμμα του πολιτισμού και όχι να προσπαθούν με κουμπαριές και ακριβά δώρα να κάμψουν αντιδράσεις.
Μέσα σε ένα πολιτισμένο περιβάλλον μπορεί να γίνει κατανοητή η όποια απώλεια σε πουλιά (ας αφήσουμε τα άλλα θέματα) αλλά με μια τέτοια κοροϊδία ακόμη και ο θάνατος ενός σπουργιτιού αποτελεί αιτία καθολικής άρνησης αυτών των «επενδύσεων».
* Δημήτρης Ψαρράς: Οργάνωση «ΦΟΙΝΙΞ» εφαρμογών βιώσιμης ανάπτυξης
