«Η μεγάλη καθυστέρηση με την οποία έρχεται στη βουλή το νομοσχέδιο, η μετατόπιση της προθεσμίας κατάρτισης των διαχειριστικών σχεδίων, καθιστά στην πράξη ανέφικτη την αξιοποίηση των διατάξεων στην τρέχουσα προγραμματική περίοδο» τονίζει σε παρέμβαση του ο βουλευτής της ΝΔ Ρεθύμνου Γιάννης Κεφαλογιάννης.
Ειδικότερα, με αφορμή τη συζήτηση και την ψήφιση στη βουλή του σχεδίου νόμου για τις βοσκήσιμες γαίες ο κ. Κεφαλογιάννης δήλωσε:”
«Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το υπό συζήτηση νομοσχέδιο έρχεται να καλύψει μια ανάγκη, υπαρκτή και θα πρόσθετα και επιτακτική: την εκπόνηση και εφαρμογή ενός σχεδίου διαχείρισης των βοσκήσιμων εκτάσεων, ούτως ώστε, αφενός να εξασφαλιστεί για τους κτηνοτρόφους φυσική και ανέξοδη βοσκή για το ζωικό τους κεφάλαιο, αφετέρου να συνεχιστεί η απρόσκοπτη ροή των ενισχύσεων προς αυτούς.
Καλώς η κακώς- κατά τη γνώμη μου κακώς- η νέα ΚΑΠ εμπλέκει το καθεστώς της διαχείρισης των βοσκήσιμων εκτάσεων με το καθεστώς των επιδοτήσεων. Αυτό για μια βορειοευρωπαϊκή χώρα που έχει συντάξει εθνικό δασολόγιο και κτηματολόγιο και έχει καταρτίσει σχέδιο χωροταξικών χρήσεων γης δεν θα ήταν καθόλου πρόβλημα.
Στη χώρα μας συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: ξεκινάμε από την εφαρμογή της νέας ΚΑΠ χωρίς να υπάρχουν οι αντίστοιχες προϋποθέσεις για αυτό και τρέχουμε πίσω από τις εξελίξεις ψηφίζοντας νομοσχέδια που πιστεύουμε ότι θα μπαλώσουν τα προβλήματα, ελπίζοντας να μην προκαλέσουν πολλά περισσότερα, συχνά δυσεπίλυτα.
Ας μην βαυκαλίζεται λοιπόν η κυβέρνηση ότι εισάγει με τη παρούσα νομοθετική πρωτοβουλία κάτι καινοτόμο ή έστω μακράς πνοής.
Αντίθετα, η μεγάλη καθυστέρηση με την οποία έρχεται στη βουλή και ειδικότερα η μετατόπιση της προθεσμίας κατάρτισης των διαχειριστικών σχεδίων, που περιγράφεται στο άρθρο 4, για το 2019 αντί του 2017, καθίστα στην πράξη ανέφικτη την αξιοποίηση των διατάξεων στην τρέχουσα προγραμματική περίοδο. Δεν μπορούμε να μετατρέψουμε όλη τη χώρα σε βοσκήσιμη έκταση για να παίρνουμε τις επιδοτήσεις, δεν μπορούμε να καταργήσουμε εντελώς τη βοσκή για να προστατεύσουμε το φυσικό περιβάλλον.
Από αυτή την άποψη, θα έλεγα ότι το παρόν νομοσχέδιο ελάχιστα ακουμπάει αυτό το ζήτημα. Ακόμα και σήμερα δεν γνωρίζουμε τον ακριβή αριθμό των βοσκήσιμων γαιών στη χώρα μας, ούτε έχουμε καταφέρει να συμφωνήσουμε πώς προσδιορίζονται αυτές. Απλά στο άρθρο 2 πετάει το μπαλάκι στις Περιφέρειες να βρει η καθεμία τις βοσκήσιμες εκτάσεις της, που ανήκουν και να τις διαχειριστεί. Ο ίδιος δε ο ορισμός που δίνει ο νομοθέτης στην έννοια της βοσκήσιμης γαίας είναι κατά βάση προβληματικός καθότι δεν αναφέρεται στη μορφή που προσλαμβάνει η έκταση αλλά στη χρήση γης.
Προβληματική είναι επίσης η λογική της απομόνωσης και του κατακερματισμού των βοσκοτόπων, η οποία διατρέχει αρκετές διατάξεις του παρόντος νομοσχεδίου, από την έννοια της διαχείρισης του ορεινού φυσικού οικοσυστήματος. Η σχέση για παράδειγμα των διαχειριστικών σχεδίων με τα υπόλοιπα ειδικά καθεστώτα και κυρίως τα δασικά διαχειριστικά σχέδια παραμένει εξαιρετικά ασαφής. Θα πρέπει προφανώς να υπάρξει μια πρόβλεψη ώστε να υπάρξει μια συμπληρωματικότητα και μια συνάφεια μεταξύ τους.
Στηρίζουμε αυτή την πρωτοβουλία προκειμένου να μη συσσωρεύουν νέα προβλήματα στον εξαιρετικά επιβαρυμένο αγροτικό κόσμο, εν όψει και της φοροκαταιγίδας που τους περιμένει σε συνέχεια των δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η κυβέρνηση».