Το να εκφράζουν, να εξωτερικεύουν οι νέοι την ευαισθησία τους, είναι κάτι που δεν συστήνουν εύκολα οι γονείς… είναι κάτι που δεν συστήνουν εύκολα και οι φίλοι μεταξύ τους… αντίθετα το μην είναι κάποιος ευαίσθητος ή έστω πολύ ευαίσθητος, το να είναι σε κάποιο βαθμό σκληρός (εντέχνως αποφεύγεται το «αναίσθητος») είναι δυνατό να θεωρείται προτέρημα – δικλείδα ασφαλείας και προστασίας στη διαδικασία της προσωπικής ανάπτυξης των νέων…
Ωστόσο, υπάρχουν οι νέες και οι νέοι, οι άνθρωποι γενικότερα που επιλέγουν, την ευαισθησία τους, να την εκφράζουν, να την εκθέσουν… να τη μοιραστούν, συνήθως σε πολύ ιδιωτικό περιβάλλον, που οι ίδιοι επιλέγουν και πολύ σπάνια στη δημόσια σφαίρα. Το να εκφραστούν στο ιδιωτικό περιβάλλον αποδεικνύει πως διαθέτουν θάρρος και αυτοπεποίθηση… το να εκφράσουν όμως την ευαισθησία τους στη δημόσια σφαίρα αποδεικνύει πως πέραν από ευγένεια ψυχής, διαθέτουν συναίσθηση, θάρρος και τόλμη!
Η ευαισθησία προσδιορίζει την αναπτυγμένη, καλή λειτουργία των αισθήσεων, επιβεβαιώνει την πρόσληψη των ερεθισμάτων και… συνδυάζεται με τη δράση.
Η ευαισθησία αποτελεί μια έννοια που δεν συναντάμε συχνά, μια έννοια που δεν διαχειριζόμαστε εύκολα…
Μια έννοια που εκπληρώνεται σήμερα στα πρόσωπα και στις καρδιές των νέων της «GIVE Ν’ AID» που γνωρίσαμε πρόσφατα στο Ηράκλειο μέσα από την μουσική που αφιέρωσαν στους αγγέλους.
Μια ομάδα νέων με κοινή ευαισθησία, με κοινή διάθεση για προσφορά.
Μια ομάδα νέων με «κοινωνικό σχέδιο» στο οποίο τεκμηριώνεται η «δημιουργική κοινωνική συμμετοχή τους».
Μια συμμετοχή που διαθέτει συνάφεια και συνέργεια, που δεν εξαντλείται στον όρο «δημιουργική» αλλά αποκτά «δυναμικό χαρακτήρα» προκαλώντας θετικό αντίκτυπο στην κοινωνία, επίδραση στη συμπεριφορά της κοινωνίας και πολλαπλασιαστικά αποτελέσματα που ξεφεύγουν από τα όρια της τοπικότητας καθώς εξάλλου… ο λόγος είναι πολύ σοβαρός και οι χιλιάδες άγγελοι… βρίσκονται παντού…
Η κακοποίηση παραμένει ταμπού για μεγάλο μέρος της κοινωνίας, παραμένει ταμπού για πολλά από τα κακοποιημένα άτομα και δεν είναι πολλά τα άτομα που «σπουν τη σιωπή» τη σιωπή».
Η μουσική και η φωνή των νέων της «GIV N’ AID» σήμερα, «σπάει τη σιωπή» και εμπνέει, ξαναστέλνει το μήνυμα σε κάθε δυνατή ψυχή, σε κάθε φωνή, σε κάθε μουσική, σε κάθε άνθρωπο που διαθέτει, εντέλει, ευαισθησία άρα μπορεί και να δράσει.
Ευαισθησία λοιπόν…
Μια έννοια που εκπληρώνει την ανθρώπινη φύση μας.
Μια έννοια που αξίζει να αναζητήσουμε προσωπικά στον εαυτό μας αλλά και στους άλλους γύρω μας.
Μια έννοια – πηγή έμπνευσης.
Μια έννοια που μπορεί να αποτελέσει άλλη μια ευχή για τον νέο έτος 2014…
* Η Ελένη Μαραγκάκη είναι πολιτισμολόγος
