Δύο δηλώσεις της αξιωματικής αντιπολίτευσης και μια δημοσκόπηση κοινής γνώμης απασχόλησαν τη Μεγάλη Εβδομάδα. Η πρώτη δήλωση έχει να κάνει με το «ξεστοκάρισμα», αναφορά του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη διάθεση των εμβολίων της Astra Zeneca σε νεότερες ηλικιακές ομάδες. Ακούγοντας ολόκληρη τη δήλωση του κ. Τσίπρα κάποιος μπορεί να μπερδευτεί. Ήταν η στιγμή που ξεκάθαρα και απόλυτα υποστήριξε την ανάγκη των εμβολιασμών. Ταυτόχρονα όμως, λες από αντιπολιτευτικό οίστρο, ξεφούρνισε και το περίφημο «ξεστοκάρισμα», ακυρώνοντας όλα όσα θα έλεγε στη συνέχεια! Μια απλή εξήγηση μπορεί να είναι η άγνοια. Ο κ. Τσίπρας μη γνωρίζοντας τη σημασία της λέξης, του φάνηκε «πιασάρικη» και την πέταξε. Η αλήθεια είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός δεν έχει πραγματική εργασιακή εμπειρία σε άλλους χώρους πέραν των κομματικών, έτσι θα μπορούσε να εξηγηθεί και η λεκτική αστοχία.
Η δεύτερη δήλωση, σε κομματική εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ, αυτή τη φορά από τα χείλη του κ. Τζανακόπουλου, υψηλόβαθμου στελέχους της προηγούμενης κυβέρνησης και της σημερινής αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι περισσότερο πολιτική και ως εκ τούτου πολύ σοβαρότερη. Ο κ. Τζανακόπουλος θεωρεί ότι σήμερα στην Ελλάδα υπάρχουν αυτονομημένες εστίες εξουσίας στο εσωτερικό της δημόσιας διοίκησης, οι οποίες κατά τη γνώμη του, θα πρέπει να εκκαθαριστούν! Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναγίνει κυβέρνηση υποθέτω. Η ανατριχιαστική αναφορά στη λέξη «εκκαθάριση», ως μέθοδο επίλυσης προβλημάτων που προκύπτουν από πολιτικές διαφωνίες στη δημόσια σφαίρα, -ιδιαίτερα όταν παραβληθεί με αντίστοιχες δηλώσεις των κκ. Τσίπρα, περί ελέγχου των αρμών της εξουσίας, και Πολάκη για την αλλιώτικη δεύτερη φορά αριστερά – αποδεικνύει την αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να επιχειρηματολογήσει επαρκώς στη βάση της πολιτικής διαχείρισης θεμάτων. Η εξόντωση των διαφωνούντων, ελπίζω να συμφωνούμε, δεν εμπίπτει στα πλαίσια άσκησης δημοκρατικής πολιτικής.
Παρατηρεί ο Ezra Klein στο βιβλίο του Why We’re Polarized, όταν συμμετέχουμε στην πολιτική για να επιλύσουμε ένα πρόβλημα, συμμετέχουμε με τρόπο συναλλακτικό. Αλλά όταν συμμετέχουμε στην πολιτική για να εκφράσουμε ποιοι είμαστε, αυτό είναι σημάδι ότι η πολιτική έχει γίνει ιδεολογία. Και τότε είναι που η σχέση μας με την πολιτική και μεταξύ μας αλλάζει.
Όπως έδειξε η πρόσφατη δημοσκόπηση, η αξιωματική αντιπολίτευση και ο αρχηγός της, σχεδόν δύο χρόνια μετά τις εκλογές και παρά τον ένα χρόνο σε συνθήκες πανδημίας, αδυνατούν να κερδίσουν έστω και το ελάχιστο από τη φυσική φθορά που μπορεί να έχουν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός μετά από δύο χρόνια στην εξουσία. Αν οι δύο δηλώσεις της εβδομάδας θεωρηθούν χαρακτηριστικά ενός δομικού προβλήματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, υπάρχουν καλά και κακά νέα. Ο αδαής πολιτικός μπορεί να αντικατασταθεί. Όμως, η εξάρτηση της πολιτικής με την επιβολή μιας ιδεολογίας έχει εκφραστεί και εκφράζεται κομματικά στο ελληνικό κοινοβούλιο. Έχει ορίζοντα το 5% πάνω κάτω.
