Ευχές….

Τα αποτελέσματα των Πανελλαδικών εξετάσεων γνωστοποιήθηκαν κι έχει στηθεί τρελό πανηγύρι σε χιλιάδες οικογένειες σε όλη τη χώρα, αφού επιτέλους γνωρίζουν με ποια εξειδίκευση οι γόνοι τους θα εγγραφούν στο… ταμείο ανεργίας μετά από πέντε χρόνια!!!

 

Γιατί άλλο να είσαι άνεργος ανειδίκευτος και άλλο άνεργος-δάσκαλος ή άνεργος-φιλόλογος! Ο άνεργος-φιλόλογος θα έχει για παράδειγμα την ευχέρεια να μελετά λογοτεχνικά κείμενα και να ανιχνεύει τις αφηγηματικές τεχνικές κατά τη διάρκεια της πολυετούς ανάγνωσης, με την οποία θα καλύπτει τον άπλετο ελεύθερο χρόνο που θα έχει όντας άνεργος!!!

 

Για να σοβαρευτούμε τώρα, η εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΑΤΕΙ αποτελεί μια σπουδαία επιτυχία των νέων σ’ ένα περιβάλλον πλήρους απαξίωσης των πάντων. Η «Παιδεία» ευτυχώς αποτελεί ακόμα ένα σημαντικό «στόχο», άσχετα αν η Πολιτεία προσπαθεί με κάθε τρόπο να την απαξιώσει.

 

Τι σημαίνει πρακτικά εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στη χώρα μας; Πολλά και «διάφορα»! Καταρχάς ο νέος και η νέα θα «νοικοκυρευτούν», θα φτιάξουν το πρώτο «σπιτικό» τους, θα απαλλάξουν για μια πενταετία ή και δεκαετία την Πολιτεία από κάθε κόστος που θα το επωμιστεί η οικογένεια, νοικιάζοντας, πληρώνοντας τη σίτιση, την ένδυση, τη φοιτητική βιβλιοθήκη και καθετί άλλο που δεν περιλαμβάνεται στην «δωρεάν» Παιδεία που συνεχίζει να είναι τόσο «δωρεάν» στην τριτοβάθμια, όσο «δωρεάν» ήταν και στη δευτεροβάθμια!

 

Οι πρώτες ημέρες της φοιτητικής ζωής ωστόσο θα είναι βασανιστικές για τους νεοεισαχθέντες, αφού θα αντιμετωπίσουν τους συναδέλφους – κομματόσκυλα που θα τους προσεγγίσουν προκειμένου να «αλιεύσουν» νέα πρόθυμα «στελέχη» με αντίτιμο κάποιες «υπηρεσίες» όπως σημειώσεις, προσκλήσεις σε μασκέ πάρτι και πρόσβαση σε φίλα προσκείμενους καθηγητές!

Είναι απορίας άξιον που τα μεγάλα θύματα της ελληνικής κρίσης, οι νέοι και οι νέες παίζουν ρόλο κλακαδόρων ακόμα και τώρα στα «άρρωστα» κομματικά επιτελεία.

 

Μαζί με τα συγχαρητήρια όλων μας να προτρέψουμε τις νέες και τους νέους να αφοσιωθούν με ζήλο στις σπουδές που επέλεξαν, να γνωρίζουν πως τώρα «αρχίζει» η προσπάθειά τους, να μείνουν μακριά από την κομματίλα και κοντά στις αρχές του ανθρωπισμού και της ηθικής.