«Κατάντησε» το δημοφιλέστερο αντιπολιτευτικό φάρμακο-motto της ελληνικής δημοκρατίας από το 2010 και μετά, για να θεραπευτεί ο κόσμος από τα μνημόνια.
Εκ του αποτελέσματος όμως κάτι δεν πάει καλά.
Μόλις η εκάστοτε αντιπολίτευση γίνει κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι πρόκειται για μνημονιακή ίωση, συνιστά υπομονή 3-4 χρόνια και χορηγεί παυσίπονα.
Την ίδια στιγμή η νέα αντιπολίτευση (πρώην κυβέρνηση) ισχυρίζεται ότι δεν πρόκειται για μνημονιακή ίωση αλλά για μνημονιακή γρίπη και συνιστά αντιβίωση…αρκεί να γίνει ξανά κυβέρνηση για να συνταγογραφήσει. (εκλογές τώρα!)
Εν τω μεταξύ ο κόσμος ακούει το κεφάλι του να σπάσει και τον κ@λο του να ανάψει…αλλά ευτυχώς η κ. Κονιόρδου και ο κ. Πολάκης βρίσκονται σε μόνιμη εφημερία για να παρέχουν τις ιατρικές τους υπηρεσίες!
Τα ευρωπαϊκά πράγματα φαίνεται να τρέχουν ολοταχώς προς τη μαύρη τρύπα του ευρωπαϊκού διαστήματος με οδηγούς τους «τεχνοκράτες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Για ότι κακό ήθελε μας συμβεί, ο αίτιος είναι γνωστός τοις πάσι. Ο ανόητος, ο εκκεντρικός, ο νάρκισσος Γιάνης Βαρουφάκης. Οι επαγγελματίες πολιτικοί είναι αθώοι, απατημένοι, εξαπατημένοι μέχρι…και αυταπατημένοι.
Επειδή ανήκω στη σχολή σκέψης Βαρουφάκη (βλ. DiEM25) δεν μπορώ παρά να παραθέσω ένα επιλεκτικό απόσπασμα από άρθρο του, στην εφημ. των Συντακτών (26-11-2016) με τίτλο «Μπροστά στην αρπαγή της Ευρώπης» για να διασκεδάσω…τις «ανοησίες» του.
Όταν ρώτησαν τον Γκάντι τι σκεφτόταν για τον δυτικό πολιτισμό, η περίφημη απάντησή του ήταν: «Θα ήταν πολύ καλή ιδέα!» Αν μας ρωτούσαν τι σκεφτόμαστε για την Ευρωπαϊκή Ένωση σήμερα, θα μπορούσαμε κι εμείς να απαντήσουμε: «Τι λαμπρή ιδέα! Αρκεί να μπορούσαμε να την υλοποιήσουμε!».
«Νομίζω ότι μπορούμε», ισχυρίζεται ο Γιάνης Βαρουφάκης και συνεχίζει….«για πολύ λίγο καιρό ακόμα. Όμως όχι χωρίς ρήξη με το ευρωπαϊκό κατεστημένο, χωρίς σύγκρουση με το DNA της Ευρωπαϊκής Ένωσης και χωρίς μια δόση εκδημοκρατισμού που οι «τεχνοκράτες» της Ευρωπαϊκής Ένωσης θα αποδοκίμαζαν με όλη τους τη δύναμη».
«Κάποιοι μας ζητούν να κάνουμε υπομονή, να δεχτούμε κι άλλες ανόητες πολιτικές λιτότητας, κι άλλα μερικά χρόνια με στόχους πρωτογενούς πλεονάσματος που ερημώνουν την Ελλάδα, ώστε να μείνουμε στο τρένο της Ευρώπης καθώς εξελίσσεται σε μια δημοκρατική ομοσπονδία.
Άλλοι πάλι μας προτείνουν να αποτελειώσουμε ό,τι έχει μείνει από αυτή την αυταρχική και αποτυχημένη Ένωση, οδεύοντας, στον δρόμο που χάραξε το Brexit, προς Grexit, Italexit, Spaxit κ.λπ.
Σφάλλουν και οι μεν και οι δε. Το ζήτημα είναι να δραπετεύσουμε από το κλουβί χωρίς να είμαστε εμείς εκείνοι που προτείνουν την καταστροφή του κοινού μας σπιτιού, δίνοντας έτσι μέγα δώρο στη διεθνή του μισανθρωπικού ςθνικισμού που ενισχύεται από τον αποπληθωρισμό και που πράγματι στοχεύει να καταστρέψει το κοινό μας σπίτι.
Ποια είναι η λύση; Ο συνδυασμός κατάθεσης εποικοδομητικών, μετριοπαθών προτάσεων από τη μία και κάθετης ανυπακοής στις προτάσεις που ακόμα κι οι ίδιοι (π.χ. ΔΝΤ) θεωρούν αποτυχημένες από την άλλη. Τι σημαίνει αυτό επί του πρακτέου σήμερα; Αυτό ακριβώς που σήμαινε και το 2015:
1. Κατάθεση λογικών, μετριοπαθών προτάσεων στο Eurogroup για αναδιάρθρωση χρέους, πλεονάσματα κάτω του 1,5% από το 2017, επιστροφή συλλογικών συμβάσεων (στα πρότυπα εκείνων που ισχύουν στη Γερμανία, παραδείγματος χάριν).
2. Σηματοδότηση ότι η βουλή των Ελλήνων δεν θα ψηφίσει μέτρα στην αντίθετη κατεύθυνση των πιο πάνω, επιβεβλημένα από τον κ. Βίζερ επί του υπουργείου Οικονομικών.
«Μα τότε θα μας ξανακλείσουν τις τράπεζες και θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ» θα πουν οι θιασώτες, νέοι και παλαιότεροι, του δόγματος Παπακωνσταντίνου («Όλα για την επόμενη δόση!»).
Προσέξτε τον παραλογισμό αυτού του φόβου και αυτής της άποψης: μας απειλούν με Grexit για να αποδεχτούμε πολιτικές που εγγυώνται όχι απλώς το Grexit, αλλά τη διάλυση της Ευρώπης. Και το ελληνικό κατεστημένο, η γνωστή τρόικα εσωτερικού, φωνάζει ότι όποιος αρνηθεί να συμμορφωθεί με αυτή την απειλή είναι… ανόητος, εκκεντρικός, νάρκισσος.
Επιχειρείται εδώ και καιρό να ηχούν ως δυσαρμονία στις Βρυξέλλες και στην Ελλάδα οι μετριοπαθείς προτάσεις που κατέθετα στο Eurogroup και η άρνηση να μετακυλήσω μη βιώσιμα δάνεια υπό όρους που τα έκαναν ακόμη λιγότερο βιώσιμα.
Είναι αξιοσημείωτο, και κάπως αποκαρδιωτικό, ότι μια διορατική παράγραφος που γράφτηκε κάποτε για τον σταλινισμό* χαρακτηρίζει τόσο καλά τι συμβαίνει σήμερα στα κέντρα εξουσίας στις Βρυξέλλες, στη Φρανκφούρτη, στο Βερολίνο και βέβαια στην Αθήνα.
*«Ο αληθινός στόχος της προπαγάνδας δεν είναι ούτε να πείθει ούτε να μεταπείθει, αλλά να παράγει ένα ομοιόμορφο πρότυπο δημόσιου λόγου έτσι που το παραμικρό ίχνος ανορθόδοξης σκέψης να ηχεί ως ενοχλητική δυσαρμονία».
* Ο Γιάννης Ταταράκης είναι πολιτικός μηχανικός
