Θεσμικά ο ρόλος της αντιπολίτευσης -αξιωματικής και ελάσσονος- είναι ο έλεγχος της εκάστοτε κυβέρνησης και οι εναλλακτικές προτάσεις που θα μπορούσαν να αποτελέσουν μια διαφορετική «πρόταση» προς τους πολίτες μιας χώρας.
Πολλές φορές η παρουσία της αντιπολίτευσης, η ποιότητα και η σοβαρότητά της είναι τόσο σημαντικά στοιχεία για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος, όσο και η αξιοπιστία και η αποτελεσματικότητα της κυβέρνησης.
Αν κάποιος στηριχθεί σε όσα συντελούνται στη χώρα και προβάλλονται θα πιστέψει ότι έχουμε μια καθόλα «σταθερή» κυβέρνηση και μια «ασθμαίνουσα» αντιπολίτευση που στο σύνολό της ασκείται μεμονωμένα από δυο-τρία πρόσωπα και όχι κόμματα που επιδιώκουν την ανάληψη της εξουσίας.
Η πανδημία έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την «πολτοποίηση» της κοινωνίας, αφού μονοπωλεί τους προβληματισμούς και τις αγωνίες του κόσμου, ειδικά όταν όλη μέρα οι «ειδικοί», οι «επιτροπές» και πάσης φύσεως κορωνοεπαΐοντες επιδίδονται σε λογοδιάρροιες που ζαλίζουν έτι περισσότερο τον κόσμο εν είδει ενημέρωσης.
Εν τούτοις το κοινοβούλιο επιδίδεται σε κρεσέντο νομοθετημάτων που σε άλλες εποχές θα αποτελούσε casus belli ανεξαρτήτως κομματικών επιρροών. Η ελληνική κοινωνία φαίνεται «ωρίμασε» αρκετά, ώστε να σφυρίζει αδιάφορα στα μελλούμενα και ακολουθεί πιστά την πορεία της στο «άγνωστο με βάρκα την ελπίδα», καθώς είπαμε: «ελπίδα και φόβος!» αυτό είναι το μυστικό της επιτυχίας!
Η κυβέρνηση πράττει βάσει των «γραμμών» που είχε προδιαγράψει, αν και κάποιοι στρουθοκαμήλιζαν και υποτιμούσαν τις προθέσεις της, ακολουθώντας την τακτική της απόλυτης «σαλαμοποίησης» της κοινωνίας σε όλα τα επίπεδα. Τα συντελούμενα και πραττόμενα στον τομέα της Παιδείας, των εθνικών μας ζητημάτων, στον Πολιτισμό, τα εργασιακά είναι εκπληκτικά, ενώ το άλλοθι της «τάξης και ασφάλειας» δημιουργεί την αίσθηση μιας «πολύ ωραίας ατμόσφαιρας» όπως έλεγε και η ατάκα του Β. Τσιβιλίκα.
Αν απαριθμήσουμε όσα εκπληκτικά έχουν συντελεστεί σε κυβερνητικό επίπεδο το τελευταίο χρονικό διάστημα, θα μπορούσε κάποιος να συμπεράνει ότι το πεδίο για την αντιπολίτευση -αξιωματική και ελάσσονα- θα ήταν πρόσφορο για να αναδείξει τη σχοινοβασία της ασκούμενης πολιτικής σε πολύ επικίνδυνα πεδία, αλλά απλά κάτι «ψελλίζει» δίνοντας την εντύπωση ότι θα περιμένει υπομονετικά την … «επετηρίδα» για να έρθει η σειρά της.
Κάποιος, κάποιοι κάποτε, αργά ή γρήγορα θα κληθούν να μαζεύουν τα «μπάζα» και τότε θα γίνει ο απολογισμός της «αθόρυβης» κατεδάφισης που συντελείται…
