Τέτοιες αδυναμίες έχουμε πολλές φορές επισημάνει από τη θέση αυτή, λ.χ. πολιτικές αδυναμίες-φαυλότητες-ανικανότητα, συνδικαλιστική (συντεχνιακή) συνδιοίκηση, ρουσφετολογικές πρακτικές, νοοτροπίες λαθεμένες, ανυπαρξία σχεδιασμού σε κάθε επίπεδο και με δυο λόγια ότι χρόνια τώρα γινόταν το αντίθετο από αυτό που είχε ανάγκη ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος.
Φτάνουμε, λοιπόν, κάθε φορά στο «παρά πέντε» και αναζητούμε λύσεις στα χρόνια αυτά ζητήματα, πάντα με το «μαχαίρι στο λαιμό». Πως όμως, να γίνει αυτό χωρίς… «θύματα»; Πως θα γίνει δίχως αντιδράσεις; Είναι εύκολο συνήθειες δεκαετιών να αλλάξουν ήρεμα και ομαλά σε ελάχιστο χρόνο;
Ακόμα πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα όταν τις αλλαγές αυτές πρέπει να φέρει εις πέρας ένα πολιτικό προσωπικό και μια διοίκηση (κρατικός μηχανισμός) που για πολλά χρόνια λειτουργούσε σε άλλο μήκος κύματος.
Αλλά και οι πολίτες στη χώρα αυτή έχουν συνηθίσει σε ένα «status quo» και είναι και γι’ αυτούς πολύ δύσκολο να κατανοήσουν και να βιώσουν μια νέα πραγματικότητα. Συνηθισμένοι οι περισσότεροι στον ωχαδερφισμό, στον πολιτικό φίλο που διορίζει στο δημόσιο, στο συνδικαλιστή που «παγώνει» τη διαδικασία ελέγχου. Ταυτόχρονα οι κυβερνήσεις εφαρμόζουν την γνωστή τακτική «του διαίρει και βασίλευε», ώστε να μπορούν ευκολότερα να περνούν αποφάσεις.
Και φτάνουμε τώρα, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις. Ο εξορθολογισμός του προσωπικού στο δημόσιο είναι μια βασική παράμετρος που μαζί με την αξιολόγηση δομών-υπηρεσιών-προσωπικού μπορούν να κάνουν περισσότερο λειτουργικό κα αποτελεσματικό το κράτος. Περισσότερο φιλικό στον πολίτη. Χρόνια τώρα οι συνδικαλιστές ουσιαστικά αρνούνταν την αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα. Απεργούσαν για προνόμια, διορισμούς, επιδόματα αλλά δεν αγωνίστηκαν ποτέ για ένα σχέδιο αξιολόγησης. Ποτέ δεν εκπόνησαν ή δεν συνεργάστηκαν για ένα σχέδιο ουσιαστικής αξιολόγησης. Το μόνο που γινόταν ήταν να κάνουν λόγο για… «αυτοαξιολόγηση» ή να απαιτούν περισσότερα χρηματικά ποσά και στη συνέχεια να αφήνουν και αξιολόγηση. Κι όταν έφταναν στη δημοσιότητα περιπτώσεις επίορκων υπαλλήλων περνούσαν χρόνια και καιροί απραξίας. Τόσος χρόνος που ουσιαστικά τα γεγονότα έμεναν στη λήθη και οι υπεύθυνοι ατιμώρητοι.
Με αυτά και άλλα παρόμοια ο δημόσιος τομέας βρίσκεται στο στόχαστρο της Τρόικα και ενός μεγάλου τμήματος της κοινωνίας. Είναι, λοιπόν, ευκολότερο σήμερα να παρθούν αποφάσεις που μπορεί «μαζί με τα ξερά να κάψουν και τα χλωρά»… Κι εδώ εντοπίζεται η μεγαλύτερη αδικία! Εδώ ταυτοποιούνται οι ευθύνες πολιτικού συστήματος και φαύλων συνδικαλιστικών πρακτικών αλλά και οι ευθύνες των πολιτών που αδυνατούσαν χρόνια τώρα (βολεμένοι;) να αντιληφθούν τη «φάκα» και έβλεπαν μόνο το… «τυρί»!
Όμως, όπως τονίσαμε, ο κόμπος έφτασε στο χτένι! Οι δομές και η λειτουργία του κράτους πρέπει να μελετηθούν και να αναδιαρθρωθούν.. Φυσικά με σχέδιο (όχι στο πόδι…) και αναγκαστικά με μια πίστωση χρόνου (από τη μεριά της Τρόικα), ώστε να μειωθούν στο ελάχιστο αδικίες, αστοχίες και λανθασμένοι σχεδιασμοί. Οριζόντιες απολύσεις και διαθεσιμότητα χωρίς αξιολόγηση (δομών, υπηρεσιών, προσώπων) θα οδηγήσει σε χειρότερα αποτελέσματα και θα δημιουργήσει νέα προβλήματα. Πραγματικά στο σημείο αυτό απαιτείται άριστη συνεργασία όσων σχετίζονται με τα ζητήματα αυτά. Δεν χρειάζονται «αίμα-δάκρυα και πόνος» μόνο και μόνο επειδή η δημόσια διοίκηση είναι ένας μεγάλος ασθενής. Απαιτείται περίσκεψη, έστω και στον ελάχιστο χρόνο που υπάρχει… Ότι δεν έγινε 35 ολόκληρα χρόνια θα πρέπει να γίνει δυστυχώς με το «μαχαίρι της Τρόικα στο λαιμό»…
Με αυτογνωσία, αυτοκριτική, αξιολόγηση, σχέδιο, ρεαλισμό και καλή διάθεση απ’ όλες τις πλευρές. Οι περιπτώσεις της εκπαίδευσης και, κυρίως, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι χαρακτηριστικές σε ότι έχει να κάνει με τον εξορθολογισμό του προσωπικού, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις ιδιομορφίες και το μεγάλο φάσμα αρμοδιοτήτων και αναγκών που υπηρετούν.
Στην εκπαίδευση δεν υπάρχουν φαυλότητες διορισμών, όμως, είναι ίσως απαραίτητη η ορθότερη κατανομή και αξιοποίηση του δυναμικού της.
Οι ανάγκες της είναι μεγάλες (αν μας ενδιαφέρει το… έργο της) ιδιαιτέρως, μάλιστα, μετά την αναγκαστική αποχώρηση 10.000 αναπληρωτών! Εδώ, λοιπόν, ο σχεδιασμός θα διαδραματίσει σπουδαίο ρόλο. Το ίδιο και η αξιολόγηση δομών. Όσο για την ουσιαστική αξιολόγηση του προσωπικού… αυτή θα έπρεπε να υπάρχει χρόνια τώρα!
Σε ότι έχει να κάνει με την Τοπική Αυτοδιοίκηση δε μπορούμε να… υπερηφανευτούμε για την από κάθε άποψη αξιοκρατική πρόσληψη προσωπικού στο σύνολο των Δήμων της χώρας, πόσο μάλλον στον μεγάλο αριθμό των δημοτικών επιχειρήσεων… Είναι, λοιπόν, ώρα ευθύνης για τους δημάρχους και τα Δημοτικά Συμβούλια, προκειμένου έστω και τώρα να μπει μια τάξη στη χαοτική κατάσταση που πιθανόν να παρατηρείται στους φορείς και επιχειρήσεις που εποπτεύουν… Απαιτείται, όπως επισημάναμε, συνεργασία και αξιολόγηση αναγκών-δομών-υπηρεσιών (επιχειρήσεων)-προσωπικού. Απαιτείται συνεργασία με γειτονικούς Δήμους για ορθολογικότερη αξιοποίηση του προσωπικού τους. Κι όλα τούτα με διαφάνεια και αξιοκρατία.
Όταν γράφονταν οι γραμμές αυτές δεν ήταν γνωστά τα αποτελέσματα των συζητήσεων της Τρόικα με τους αρμόδιους υπουργούς.
Το «διά ταύτα», όμως, παραμένει…
Το ζητούμενο είναι ένα. Η δημιουργία ενός σύγχρονου, λειτουργικού δημόσιου τομέα. Φιλικού στον πολίτη. Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη «αίμα-δάκρυα και πόνο» μέσω εκατοντάδων (ή χιλιάδων) οριζόντων απολύσεων. Απολύσεις, που θα φέρουν βαθύτερη ύφεση και ακόμα μεγαλύτερη ανεργία στον ιδιωτικό τομέα. Είναι ο γνωστός φαύλος κύκλος και το αποτέλεσμα του «διαίρει και βασίλευε»…
Απαιτείται, λοιπόν, αυτογνωσία, αυτοκριτική, σχεδιασμός, συνεργασία, αξιολόγηση σε όλα τα επίπεδα, πολιτική-συνδικαλιστική βούληση, αξιοκρατία, τέλος στις νοοτροπίες και τις φαυλότητες, ρεαλισμός και ταυτόχρονα όραμα…
Η δημόσια διοίκηση, η κοινωνία και η ζωή δεν είναι σκέτοι αριθμοί….
Ας μην το ξεχνούν όσοι αυτές τις ώρες διαπραγματεύονται…
Το άστρο της ελληνικής δημοκρατίας 1974-2024
Συμπληρώνονται 50 έτη απρόσκοπτης πολιτικής ομαλότητας και οφείλουμε όλοι οι πολίτες της χώρας, με αμεροληψία και ωριμότητα να αντλήσουμε διδάγματα...