Ζώα στο σπίτι μας: Αγάπη για τα τετράποδα ή μόδα;

Μικρά, μεγάλα, τετράποδα ή έρποντα, με φτερά ή χωρίς, μαγνητίζουν τα βλέμματα και ομορφαίνουν την καθημερινότητά μας. Οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων είναι λιγότερο πιθανό να υποφέρουν από κατάθλιψη από αυτούς που δεν έχουν κατοικίδια, συμπληρώνουν οι έρευνες. Η συντροφιά και η δίχως όρους αγάπη, που προσφέρουν τα κατοικίδια, δίνει ψυχική σταθερότητα αλλά και χαρά και διασκέδαση, βιάζονται να προσθέσουν οι ψυχολόγοι. Το συναίσθημα λοιπόν, της συνεχόμενης παρουσίας, της ανιδιοτελούς αγάπης, της παντοτινής πίστης, αλλά κυρίως το συναίσθημα της πλήρους αποδοχής θεραπεύουν και θωρακίζουν την ανάγκη του ανθρώπου για ασφάλεια.

 

Η κατοχή ενός κατοικίδιου, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια αποτελεί mainstream επιλογή. Η φροντίδα και η ανατροφή ενός ζώου μέσα σε οικιακό περιβάλλον, αποτελούσε παλαιότερα θέμα ταμπού. Παρότι από την αρχαιότητα ακόμα, έχουμε παραστάσεις με ζώα συντροφιάς, το να πάρεις την απόφαση να υιοθετήσεις ένα και να το μεγαλώσεις μέσα στο σπίτι, αποτελούσε μεγάλο βήμα, το οποίο γινόταν έπειτα από πολύ σκέψη. Το θέμα κατοικίδιο έχει περάσει από θυελλώδεις οικογενειακά συμβούλια και έχει υπάρξει ακόμα μεγαλύτερο θέμα διαξιφισμών μέσα στα ζευγάρια. Το κυριότερο βέβαια σημείο αντιπαράθεσης, εκτός από το γεγονός της συνύπαρξης με αυτό, είναι η εκτροφή και η φροντίδα του.

 

«Και ποιος θα το προσέχει;» η πρώτη και ίσως η πιο χιλιοειπωμένη ατάκα. Ατάκα βέβαια, που κρύβει ίσως και την μεγαλύτερη δόση αλήθειας, απ’ όποιες συζητήσεις και αν γίνουν. Η ανάληψη λοιπόν της ευθύνης είναι το πρώτιστο. Το να διαλέξουμε ένα κατοικίδιο, βάσει των κριτηρίων που εμείς θέτουμε (να είναι μικρό, όμορφο, παιχνιδιάρικο, συντροφικό) είναι ίσως το πιο εύκολο και ανώδυνο κομμάτι της διαδικασίας. Πρέπει να λάβουμε υπόψη το ωράριο εργασίας μας. Εξαντλητικά ωράρια που απαιτούν κόπο, δεν ενδείκνυνται για τέτοια απόφαση. Επιπλέον, πρέπει να υπάρχει πρόβλεψη για το ποιός θα το προσέχει, όταν εμείς χρειαστεί να λείψουμε για κάποιο χρονικό διάστημα και δεν μπορούμε να το έχουμε μαζί μας. Το ουσιαστικότερο όμως μέρος, αποτελεί η συνειδητοποίηση ότι το πλάσμα που βάζουμε μέσα στο σπίτι μας δεν είναι κουκλάκι, είναι ζωντανό και έχει ανάγκες, όπως κι εμείς. Αυτό σημαίνει ότι οφείλουμε να του αφιερώνουμε καθημερινά χρόνο. Χρόνος, ο οποίος δεν περιορίζεται βραχυπρόθεσμα, αλλά αντιθέτως αναφερόμαστε σε μία δέσμευση με τουλάχιστον δεκαετή ορίζοντα. Αυτή η χρονική καμπή, αποτελεί και τη βιολογική ζωή του κατοικίδιου. Για εμάς δέκα χρόνια μπορεί να μην φαντάζουν μια ζωή, αλλά για εκείνο αποτελούν τον χρόνο γέννησης έως τον χρόνο του γήρατος. Δεν θα είναι λοιπόν πάντα μικρό, δεν θα είναι πάντα νέο και δραστήριο. Οφείλουμε να του σταθούμε όταν θα είναι ηλικιωμένο και άρρωστο, όπως ακριβώς με τους ανθρώπους.

 

«Και τι θα τρώει;». Πράγματι, τη θέληση για την απόκτηση ενός κατοικίδιου, ακολουθεί ο οικονομικός παράγοντας. Είναι γεγονός ότι αποτελεί μία απόφαση με σημαντικό κοστολόγιο, το οποίο βέβαια κυμαίνεται και με τις επιλογές σε κατοικίδιο που κάνει ο καθένας. Είναι αυτονόητο, ότι άλλες οικονομικές ανάγκες απαιτεί ένα ινδικό χοιρίδιο και άλλες ένα αγγλικό μπουλντόγκ. Η βιομηχανία των κατοικίδιων ζώων προσφέρει από τις ποιοτικότερες τροφές έως τα καλύτερα παιχνίδια, ακόμα και ρούχα! Η κτηνιατρική πλέον, προσφέρει θεραπευτικές επιλογές κλιμακούμενης οικονομικής αξίας, οι οποίες δύναται να φτάσουν έως και αρκετές χιλιάδες ευρώ. Είναι επιτακτική ανάγκη λοιπόν, να σταθμίσουμε τις επιλογές μας και να δούμε ποιες από αυτές ανταποκρίνονται στα οικονομικά μας.

 

Είναι συνεπώς αντιληπτό ότι μαζί με την επιλογή συμπόρευσης για ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας, με ένα κατοικίδιο, ακολουθούν και πολλές υποχρεώσεις. Εφόσον όμως, αυτές, δεν αποτελούν εμπόδιο στην επιλογή μας, μένει να αναρωτηθούμε πόσο φιλόζωοι είμαστε ή πόσο διατεθειμένοι είμαστε να γίνουμε. Η φιλοζωία δεν είναι απλά μια άποψη, είναι στάση ζωής. Δεν είναι αρκετή λοιπόν μία μόνο συμπάθεια προς τα ζώα. Είναι τελείως διαφορετική η οπτική γωνία του κατοικίδιου μέσα στο σπίτι, από αυτήν που βλέπουμε πιθανώς σε μια όμορφη βόλτα στην παραλία, κάποιο δειλινό. Επίσης, δεν είναι αρκετή μία επιλογή κατοικίδιου, η οποία θα συμπληρώνει το στυλ μας. Τα κατοικίδια δεν συνδυάζονται με την τσάντα, τα γυαλιά ή το μπλουζάκι μας. Επιπρόσθετα, δεν αποτελούν απαραίτητο αξεσουάρ για να απολαύσουμε τον καφέ μας. Δεν υπάρχει λόγος να κουβαλάμε τα κατοικίδια μας σε καφετέριες και γενικότερα σε πολυσύχναστα μέρη, απλά και μόνο για να αποδείξουμε στον κοινωνικό μας περίγυρο, πόσο φιλόζωοι ή μοδάτοι είμαστε. Τέτοια κριτήρια, το μόνο που επιφέρουν είναι αύξηση των αδέσποτων. Με αίσθημα ευθύνης λοιπόν, αποφασίζουμε να μοιραστούμε την καθημερινότητά μας με ένα κατοικίδιο.