Η άνοια τωv πολιτών και η παράνοια των κυβερνώντων πολιτικών

Όμως είναι φορές που προκύπτουν θέματα τόσο μεγάλα και σοβαρά που έχεις τρεις επιλογές.
Πρώτη επιλογή: να κάνεις ότι και ο φαμέγιος στη Βαβυλωνία του Βυζαντίου, έκανε.
Ο φαμέγιος του ταβερνιάρη κάθε φορά που άνοιγε το στόμα του να πει κάτι, έτρωγε μια σφαλιάρα και άκουγε την έκφραση: «σκάσε συ».
Όταν λοιπόν βρέθηκαν πια και οι δύο μέσα στη φυλακή -ίδια μοίρα, ίδια θέση- ο φαμέγιος κάτι θέλει να πει και ρωτάει το αφεντικό του προφυλάσσοντας το σβέρκο του, μ’ έκπληξη ακούει το αφεντικό του να λέει:
«μίλα, τι θες να πεις;», δεν τον πιστεύει φυσικά και ξαναρωτάει,
«μα να πω ότι θέλω αφεντικό;»,
«ναι», απαντά ο ταβερνιάρης,
«μα ότι θέλω;», « ότι θες βρε»
 και ο φαμέγιος με τη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπό και τις κινήσεις του, ανοίγει διάπλατα το στόμα του και με όση δύναμη έχει, βγάζει μια παρατεταμένη κραυγή …ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑααααααααααα.
Δεύτερη επιλογή: είναι να αυτοτιμωρήσει, δεν αντέχεις άλλο το δούλεμα και την κοροϊδία, την υποκρισία και τα βάζεις με τον εαυτό σου, μια θηλιά στο λαιμό, αφού δεν υπάρχει μέλλον και ελπίδα, δεν έχει νόημα η ζωή, και σεβόμενος και το άτομό σου, αυτοκαταστρέφεσαι. (Οι περιοχές Κρήτης και Θεσσαλίας έρχονται πρώτες στον πίνακα των αυτοκτονιών).
Τρίτη περίπτωση είναι: η οργή, το μίσος να μεταφραστεί σε ενέργειες, όχι μόνο εκτόπισης και καθαίρεσης αυτών που σε κοροϊδεύουν και σε έφεραν εδώ, αλλά και τιμωρίας τους.
Αυτό που ως λαό μας χαρακτηρίζει είναι η αμνησία -ξεχνούμε πολύ εύκολα, μαζική άνοια. Έχουμε ξεχάσει τόσο νωρίς και εύκολα, ποιος και με ποιες ενέργειες μας έφεραν εδώ, πως αυτός ο λαός ήρθε στην έσχατη ένδεια και κατάντια.
Έχουμε ξεχάσει ποιοι μας έφεραν εδώ που είμαστε και δεν είναι άλλοι από αυτούς που συνεχίζουν να μας κυβερνούν, συνεχίζουν να μας δουλεύουν, να μας κοροϊδεύουν, ότι τάχα εκτελούν εθνικό έργο και είναι στο τσακ να μας σώσουν, ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΙΑ.
Στο δια ταύτα, αυτό δηλαδή που με ανάγκασε να γράψω αυτό το σημείωμα:
Πριν από λίγες μέρες ψηφίστηκε στη βουλή το πολυνομοσχέδιο, -ζήσαμε την αγωνία εδώ που τα λέμε, μη και κάποιοι, κανά δυο ακόμη κιοτέψουν και δεν περάσει το πολυνομοσχέδιο, το οποίο διευρύνει τις πιθανότητες να «σωθούμε» λέει. Το νόμο αυτό δηλαδή που θα μας καθαρίσει το τοπίο από τους κακούς υπαλλήλους, τα κακά σχολεία και τέλος πάντων όλα τα κακώς κείμενα, που με τις προηγούμενες αποφάσεις της κυβέρνησής μας, δεν έγιναν, όπως π.χ. κάποια διαφαινόμενα εισοδήματα που θα μπορούσαν ν’ αποκτήσουν τα παιδιά μας και πρέπει από τώρα να πληρώσουμε γι’ αυτά. Έγινε λοιπόν νόμος-πολυνόμος του κράτους, έτσι, που αν διαφωνείς και αντιδράς να είσαι και παράνομος και να σε βάζουν φυλακή.
– Διαβάσαμε χθες ότι εγκρίθηκε η επέκταση των φυλακών Νεαπόλεως, για να στεγάσει πολλές ακόμη εκατοντάδες, ελεύθερα αναπνέοντες αστέγους.
Την ώρα λοιπόν που και με το νόμο στη βουλή μας έπαιρναν και την ελευθερία να αναπνέουμε χωρίς φόρο -ότι έχει απομείνει και όχι μόνο για μας αλλά και για τα παιδιά μας, ήρθε στο δημοτικό συμβούλιο Μυλοποτάμου, εκτάκτως και επειγόντως, να ψηφίσουμε για την αποδοχή πίστωσης 360.000 ευρώ και με τροποποίηση του τεχνικού προγράμματος άμεσα. Πίστωσης εγκεκριμένης κατόπιν ενεργειών μεγάλων παραγόντων φυσικά, πολλοί παράγοντες κατά δήλωση του δημάρχου κ. Κόκκινου βοήθησαν σ’ αυτό.
Οπότε 360.000 ευρώ σε εποχές κρίσης και ένδειας στο φτωχό δήμο Μυλοποτάμου καλά και πολλά λεφτά!
Τα χρήματα όμως δεν ήρθαν γιατί η μισθοδοσία των υπαλλήλων δεν αρκεί και πρέπει να απολυθούν κάποιοι, δεν ήρθαν γιατί δεν έχει καύσιμα για τα απορριμματοφόρα, δεν ήλθαν γιατί δεν έχει πετρέλαιο θέρμανσης για τα σχολεία ούτε δασκάλους, δεν ήλθαν για αυτά που εμείς στο δήμο θεωρούσαμε, πρώτες ανάγκες, ήλθαν όμως για να γίνει συνθετικός χλοοτάπητας στο γήπεδο Γαράζου τα 250 χιλιάρικα και για διάνοιξη της πλατείας Απλαδιανών τα 110, στοχευμένα και συγκεκριμένα έργα, γιατί ο κ. Στουρνάρας ξέρει καλύτερα από εμάς τις ανάγκες μας.
Ειδικότερα, το πρώτο έργο, ο συνθετικός χλοοτάπητας στο γήπεδο Γαράζου, το πλέον καυτό πρόβλημα του δήμου μας, μιας και στο δημοτικό το χωριό έχει 5-6 παιδιά και δεν μπορούν να παίζουν σε «ξερό». Εξάλλου είναι το μόνο χωριό του δήμου που αυτές τις δύσκολες και μίζερες εποχές, ο δήμος πληρώνει κηπουρό για να κουρεύει το γκαζόν στη πλατεία του χωριού και έτσι τα λίγα έστω παιδιά εκεί, που έχουν μάθει στο γκαζόν, δεν μπορούν να παίζουν σε ξερό γήπεδο μπάλα.
Με ενέργειες -λέει ο δήμαρχος- πολλών στελεχών, βγήκαν αυτά τα χρήματα κατ’ ευθείαν από το Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας, ο κ. Στουρνάρας αναγνώρισε το μέγα εθνικό πρόβλημα των παιδιών του Γαράζου να έχουν το δικαίωμα να παίζουν μπάλα σε χλοοτάπητα και όπως με στόμφο και αυτός και ο άλλος εθνοσωτήρας μας ο Σαμαράς είπαν στο γυαλί: «Είμαστε στη σωστή κατεύθυνση, κάνουμε μεγάλες προσπάθειες, οι θυσίες του λαού να πιάσουν τόπο και ως έθνος, ως κυβέρνηση, ως πολίτες να ζήσουμε καλύτερα και τα παιδιά μας να έχουν …στο γήπεδο μέλλον».
Για την ώρα η επιλογή μου είναι, αφού σφίξω τα δόντια να φωνάξω με όση δύναμη έχω ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑαααααααααααααα… ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΟΥ ΠΑΤΕ!